του Alex Ross Perry

Ο Philip του τίτλου, ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας (που τον υποδύεται ο Jason Schwartzman) είναι ένας ανερχόμενος νεαρός συγγραφέας. Η αφήγηση τον παρακολουθεί καθώς κινείται μέσα στο δαιδαλώδες τοπίο των προσωπικών και των επαγγελματικών του σχέσεων. Οι ισορροπίες των σχέσεων,  οι αποσταθεροποιήσεις, οι αμηχανίες, οι τριβές, τα τραύματα και οι φθορές, οι στιγμές της οργής και οι στιγμές της χαλάρωσης, το άγχος και οι αγωνίες της δημιουργίας: αυτή είναι η πρώτη ύλη της αφήγησης. Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτός στο κέντρο: η δραματική πλοκή χωρίζεται σε αυτόνομα κεφάλαια, όπου η σκυτάλη παραδίδεται από τον ήρωα σε πρόσωπα  του στενού του περιβάλλοντος. Έτσι σχεδόν αυτοτελή μέρη συνιστούν οι γεμάτες περιπλοκές και  δραματικές σχέσεις του ήρωα με διάφορα πρόσωπα: η νυν, που γίνεται πρώην, φίλη του (την υποδύεται η Elisabeth Moss από την τηλεοπτική σειρά Mad Men), το ίνδαλμα του, ένας μεγαλύτερος σε ηλικία επιτυχημένος συγγραφέας (στο ρόλο ο Jonathan Pryce, μια αναφορά στον σημαντικό αμερικάνο συγγραφέα Philip Roth), η ανταγωνίστρια καθηγήτρια που θα γίνει ερωμένη του…  
Κάμερα στο χέρι, κοντινά πλάνα των προσώπων, η Νέα Υόρκη, το ερμητικά κλειστό σύμπαν των διανοουμένων, ένας αφηγητής του οποίου ο λόγος χαρακτηρίζεται από μια τόσο γνώριμη αμερικανική «λογοτεχνικότητα», τζαζ μουσική: βρισκόμαστε στην επικράτεια του Woody Allen και του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου (Noah Baumbach, Wes Anderson). Ωστόσο, η ταινία του Alex Ross Perry είναι κάτι παραπάνω από μια σπουδή των νευρωτικών αμερικάνων διανοούμενων. Χιουμοριστικό στον τόνο, σαρκαστικό και ανάλαφρο στην οπτική της και μ’ ένα κινηματογραφικό ύφος ρευστό και χαλαρό σαν μια ταινία του Κασσαβέτη, η ταινία εστιάζει τόσο στο ναρκισσισμό και τον εγωκεντρισμό των ηρώων της, όσο και στην αμηχανία τους, καθώς έρχονται αντιμέτωποι με το δαιδαλώδες τοπίο των σχέσεων και το (εντέλει υπαρξιακό) κενό…

Δημήτρης Μπάμπας