του Bruce Robinson
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Johnny Depp, παραγωγός & ηθοποιός
Έπεσα πάνω στο The Rum Diary/ Μεθυσμένο Ημερολόγιο σχεδόν τυχαία. Ήμασταν στο υπόγειο του σπιτιού του [Hunter S. Thompson/ Χάντερ Σ. Τόμσον, δημοσιογράφος και συγγραφέας σ.τ.ε.] στο Woody Creek, σε αυτό που ονόμαζε το δωμάτιο του πολέμου, και υπήρχαν ατελείωτες κούτες με πράγματα. Δεν ήξερα τι ήταν όλα αυτά, και έτσι άρχισα να τα τραβάω έξω. Και «σκόνταψα» στο The Rum Diary. Και μου λέει ο Τόμσον, «Θεέ μου αυτό το είχα γράψει το 1959» και είπα «ας το διαβάσουμε να δούμε περί τίνος πρόκειται. Και έτσι αρχίσαμε να το διαβάζουμε. Και είπε, «ίσως θα πρέπει να το δημοσιεύσω τελικά. Και του είπα, «Ναι θα πρέπει να το δημοσιεύσεις, είναι πολύ καλό.»
Από εκείνη την πρώτη κουβέντα, τα πρώτα 20 λεπτά μιλούσαμε ήδη για τα δικαιώματα της ταινίας και το πώς θα κάναμε από κοινού την παραγωγή.
(...) Ο τρόπος που προσέγγισα τον χαρακτήρα ήταν σαν ο Πολ Κεμπ να είναι ο Ραούλ Ντιουκ και να μαθαίνει για πρώτη φορά να μιλά. Ήταν σαν να παίζω τον ίδιο χαρακτήρα, αλλά 15 χρόνια πριν. Αυτός ο τύπος έχει κάτι. Υπάρχει μια ενέργεια που καίει υπόγεια και είναι έτοιμη να αναδυθεί από στιγμή σε στιγμή.
(...) [Μετα το θάνατο του Ο Χάντερ Σ. Τόμσον το 2005] Ζήτησα να υπάρχει μια καρέκλα για τον Χάντερ με το όνομά του πάνω της. Ζήτησα να υπάρχει ένα εξώφυλλο στο σενάριο με το όνομά του Χάντερ πάνω του. Ζήτησα να υπάρχει ένα σταχτοδοχείο και ένα πακέτο Dunhills και ένας αναπτήρας, για τον Χάντερ. Ζήτησα να υπάρχει ένα μπουκάλι Chivas Regal δίπλα στην καρέκλα του κάθε μέρα, και φυσικά ένα ποτήρι Highball γεμάτο με πάγο δίπλα από το μπουκάλι, για αυτόν. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να τα χρησιμοποιήσουμε όλα αυτά για να γίνει αισθητή η παρουσία του Χάντερ και να του αποδοθεί φόρος τιμής. Ο Μπρους και εγώ με το που φτάναμε κάθε πρωί στο πλατό, γεμίζαμε το ποτήρι του με Chivas Regal, βυθίζαμε τα δάχτυλά μας σε αυτό και ίσως πίναμε και μία γουλιά για να βγάλουμε τη μέρα – απλά για να σιγουρευτούμε ότι ο Χάντερ ήταν εκεί. Και ήταν εκεί. Κάθε μέρα, κάθε δευτερόλεπτο, κάθε στιγμή. Για εμάς.

Bruce Robinson, σκηνοθέτης
(...) Ο Τζόνι [Johnny Depp] μου έστειλε ένα αντίγραφο του The Rum Diary και τον ρώτησα αν θα ενδιαφερόταν να το προσαρμόσω σε ένα σενάριο. Στην αρχή, ήταν ένας εφιάλτης. Δεν μπορούσα να δω πώς θα μπορούσε κανείς να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη, καθώς έχει μόνο δύο κεντρικούς χαρακτήρες, τους Γίμον και Κεμπ. Πέρασε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πριν συνειδητοποιήσω ότι εκείνο που είχε κάνει ο Χάντερ ήταν να ‘σπάσει’ τον εαυτό του σε δύο χαρακτήρες. Όταν συνειδητοποίησα ότι ο Γίμον ήταν απλώς μια πτυχή του χαρακτήρα του Κεμπ, έπρεπε να βγάλω από τη μέση τον ένα από τους δύο. Μόλις έλυσα αυτό το πρόβλημα, βρήκα ένα τρόπο να το γράψω, και αποφάσισα να κάνω μια προσπάθεια.
Ο τρόπος που προσέγγισα τη μεταφορά του The Rum Diary ήταν να ‘απορροφήσω’ αυτό το βιβλίο, και στη συνέχεια να το ξαναγράψω. Ο Χάντερ έγραψε μόνο τρεις γραμμές σε όλο το σενάριο. Δεν προσπαθούσα να τον αντιγράψω. Δεν μπορούσα εξάλλου γιατί το στιλ του είναι μοναδικό, αλλά ελπίζω ότι έγραψα στη δική του λογική.
(...) Ο Χάντερ συγκρούστηκε με σθένος με το κατεστημένο. Μου φαινόταν ότι ήταν ο Όργουελ της εποχής του. Μιλούσε για τις ίδιες αλήθειες που είχα πρωτοδιαβάσει στον Όργουελ. Πάντα πήγαινε στο βάθος των πραγμάτων. Γράφω και εγώ πολιτικά και αυτή η προσέγγιση με συναρπάζει. Ο Χάντερ είναι ειδικός στον πολιτικό λόγο και αυτό είναι κάτι που πάντα αγαπούσα σε αυτόν.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)