(Τα Πάθη του Χριστού)
του Mel Gibson
(το σχόλιο του Σωτήρη Ζήκου)

Πριν κάποια χρόνια η εικόνα των Παθών, της πιο γνωστής δραματοποιημένης ιστορίας του κόσμου εδώ και αιώνες, ήρθε πρόωρα ως θέμα της επικαιρότητας με αφορμή την προβολή της πολυδιαφημισμένης ταινίας «Τα πάθη του Χριστού» σε σκηνοθεσία του Μελ Γκίμπσον. Αφίσες, κινηματογράφοι αλλά και εφημερίδες, περιοδικά και τηλεοπτικά κανάλια «σταύρωσαν» στις σελίδες ή τις οθόνες τους τον Χριστό πάσχοντα και καταματωμένο, σχεδόν ένα μήνα πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Σε άλλες εποχές, μια τέτοια ταινία θα προγραμματιζόταν να προβληθεί την περίοδο που το θέμα της θα ήταν και θρησκευτικά επίκαιρο, για να εκμεταλλευτεί το κλίμα των ημερών. Στην εποχή όμως που η κινηματογραφική βιομηχανία, με τους πανίσχυρους μηχανισμούς διαφήμισης/προώθησης που διαθέτει, επιβάλλει τη δική της επικαιρότητα, και όχι μόνο στους άπιστους και τους πιστούς αλλά και στους εκπροσώπους των εκκλησιών. Εκπρόσωποι του Βατικανού είδαν τότε την ταινία αμέσως μόλις προβλήθηκε και μάλιστα την ενέκριναν, όπως και στην Ελλάδα την είδε τότε ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ο οποίος παραβρέθηκε στην πρεμιέρα της και δεν εξέφρασε αντίρρηση, ενώ οι αντιδράσεις κάποιων εβραϊκών οργανώσεων λειτούργησαν μάλλον σαν συμπληρωματική (αρνητική) διαφήμιση.

Όλη αυτή η υπερένταση της σαδιστικής βίας και το κλίμα τρομοκρατίας που εικονογραφεί ως θέαμα η ταινία -για να σοκάρει προφανώς το κορεσμένο από εικόνες βίας βλέμμα του σύγχρονου θεατή-, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να παρουσιάζει τον Ιησού Χριστό σαν το απόλυτο (αξιολύπητο) θύμα της λύσσας των αρχιερέων, του όχλου των Εβραίων και των τραμπούκων Ρωμαίων στρατιωτών, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνει κάθε σημασία του θεϊκού (προαποφασισμένου) σχεδίου σύμφωνα με το οποίο ο Χριστός, όπως διδάσκει η χριστιανική θρησκεία, συμμετέχει «εκούσια» σε αυτό το μαρτύριο το οποίο καταλήγει στην Σταύρωση, με απώτερο σκοπό να άρει τις αμαρτίες του κόσμου. Ενώ η ταινία καταφέρνει ως εντύπωση το ακριβώς αντίθετο: την απόλυτη μετάθεση της ευθύνης στους κακούς ανθρώπους, τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς των βασανιστηρίων του, δηλαδή τους Ρωμαίους και τους Εβραίους, ωσάν αυτούς που είναι ένοχοι και πρέπει να τους μισούμε στον αιώνα τον άπαντα!