του Wayne Wang

Ο Richard είναι προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, πετυχημένος και δισεκατομμυριούχος. Η αισθησιακή Florence είναι ντράμερ σε ροκ μπάντα και τα βράδια δουλεύει ως stripper. Η έλξη της πρώτης ματιάς θα γίνει ένα ερωτικό τριήμερο στο Λας Βέγκας. Εκείνος θα πληρώσει ακριβά για να χαρεί τη συντροφιά της για 3 ολόκληρες μέρες, προσπαθώντας να την κάνει να τον ερωτευτεί.
Ανολοκλήρωτες ερωτικές περιπτύξεις, ανομολόγητοι πόθοι, παιχνίδια κυριαρχίας και υποταγής, αναζήτηση της αγάπης, φόβος για τη μοναξιά : το Κέντρο του Κόσμου θα διχάσει, αναμφίβολα, τους σινεφίλ, εξαιτίας τόσο της θεματικής του Wang, όσο και των εκφραστικών μέσων που χρησιμοποιεί. Παραπέμποντας άλλοτε στο σινεμά του Lars Von Trier - κάμερα στο χέρι και ντοκυμενταρίστικη καταγραφή των εξομολογήσεων των δύο πρωταγωνιστών - και άλλοτε στην κινηματογραφική γραφή του Bertolucci - οι συγκρίσεις με το Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι είναι εύλογες αλλά, στη συνολική του αποτίμηση, το φιλμ βρίσκεται έτη φωτός μακρυά - ο Wang προσπαθεί, μάλλον, να δημιουργήσει ένα δεύτερο Exotica, χωρίς να το κατορθώνει ούτε μια στιγμή. Οι χαρακτήρες στερούνται ψυχολογικού βάθους, η υπερβολική χρήση της ψηφιακής κάμερας δείχνει άνευ ουσίας, ενώ οι αισθησιακές σκηνές, από ένα σημείο και μετά, λειτουργούν εις βάρος της πλοκής, κουράζουν το θεατή και δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Όχι η ταινία σε καμμία περίπτωση δεν είναι πορνό, αλλά κάποιες στιγμές δείχνει να ακροβατεί σε τεντωμένο σκοινί. Το φιλμ μοιάζει να δικαιώνεται, εν μέρει, στη σύγκρισή του με παρόμοιες, κυρίως χολυγουντιανές παραγωγές, από τις οποίες και διαφοροποιείται εμφανώς : κυνικότερη από το Pretty woman (για τον Wang, το μοντέλο εκατομμυριούχος τρελά ερωτευμένος με φτωχή πόρνη δεν συμβολίζει την Σταχτοπούτα που κάθε γυναίκα κρύβει μέσα της, όπως αποδεικνύεται από το φινάλε) λιγότερο φανταχτερή από το Showgirls, σκοτεινότερη και σαφώς πιο ερωτική από το Αφήνοντας το Λας Βέγκας. Στα συν της ταινίας οι ρεαλιστικοί διάλογοι, με χαρακτηριστικότερη, ίσως, τη σεκάνς που ο Richard κάνει σεξ στο Internet. Και βέβαια αποκλείονται οποιεσδήποτε συγκρίσεις τυχόν θα ακούσετε με τις Επικίνδυνες Σχέσεις, ή την Ωραία της Ημέρας του Bunuel.

Μαίρη Δισερή