του Marcel Carné
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Η ταινία προέκυψε από τον Ζαν-Λουί Μπαρό, ο οποίος μας είπε την ιστορία ενός μίμου, του Ντεμπερό, η οποία μας καταγοήτευσε. Ο Ντεμπερό, στην ακμή της καριέρας του, περπατούσε στην Boulevard du Crime, μαζί με την ερωμένη του. Τότε, ένας μεθύστακας φώναξε την ερωμένη και ο Ντεμπερό τον έσπρωξε μακριά με το μπαστούνι του, αλλά εκείνος επέστρεψε και συνέχισε να φωνάζει και να αποκαλεί τη γυναίκα με διάφορες ονομασίες. Ο Ντεμπερό, οργισμένος, χτύπησε τον μεθυσμένο ξανά με το μπαστούνι τόσο δυνατά, που εκείνος έπεσε νεκρός. Και τότε, όλοι έτρεξαν στη δίκη που έγινε, για να ακούσουν τον διάσημο μίμο να μιλάει! Θεώρησα ότι ήταν μια απίθανη ιστορία, το ίδιο και ο Πρεβέρ. Ο παραγωγός μου, Πολβέ, μου είπε: «Θα βγάλω πολλά λεφτά από τους «επισκέπτες της νύχτας». Μαρσέλ, θέλω να μου κάνεις μια πολύ μεγάλη ταινία. Σαν μια τοιχογραφία.» Εκείνη την εποχή όμως είχαμε πολύ λίγα μέσα για να γυρίσουμε ταινία, ήταν εποχή πολέμου. Αποφάσισα να ψάξω υλικό για την ταινία στο μουσείο Carnavalet και έβγαλα περίπου 200 φωτογραφίες από χαρακτικά. Στην οδό Ντοφίν βρήκα ένα βιβλίο του Ζυλ Ζανέν στο οποίο ανακάλυψα ότι ο εξώστης του θεάτρου είναι γνωστός και «παράδεισος»… Σύντομα καταλάβαμε ότι η ταινία θα έχει πολύ μεγάλη διάρκεια. Και ήταν ο Πολβέ που πρότεινε να την χωρίσουμε σε δύο μέρη, σε δύο εποχές. Δέχτηκα, με την προϋπόθεση ότι η πρώτη αποκλειστική κυκλοφορία στο Παρίσι θα έδειχνε την ταινία στο σύνολό της ως μία. Συμφώνησε. Τότε, όταν οι Αμερικανοί εισέβαλλαν στο Βισύ, τα γυρίσματα στη Νίκαια έπρεπε να σταματήσουν. Λάβαμε εντολή από το Βισύ, να επιστρέψουμε στο Παρίσι. Η ταινία προβλήθηκε τελικά όπως είχα θελήσει, ολόκληρη. Η ταινία παιζόταν στους κινηματογράφους για 45 συνεχόμενες εβδομάδες. Και οι πωλήσεις εισιτηρίων σε άλλες περιοχές του Παρισιού που παιζόταν η ταινία επίσης διπλασιάστηκαν. Η ταινία ακόμα προβάλλεται σε όλο τον κόσμο.

(ελληνική μετάφραση δελτίο τύπου)