(Μην της το πεις)
της Cristina Comencini
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Cristina Comencini (σκηνοθέτις)
Εάν έπρεπε να περιγράψω την ταινία σε ένα λεπτό, θα έλεγα ότι είναι μια ιστορία για μια γυναίκα που έχει έναν φοβερό εφιάλτη που την φέρνει σε επαφή με ένα κρυμμένο κομμάτι του εαυτού της και που αυτό το γεγονός γυρίζει ολόκληρη την ζωή της ανάποδα. Αφού ανακαλύψει την αλήθεια, θα είναι σε θέση να
αρχίσει πάλι. Η ανακάλυψη μιας επίπονης αλήθειας είναι ένα στοιχείο που όλοι οι χαρακτήρες μοιράζονται. Κάθε ένας από αυτούς θα είναι σε θέση να κατασκευάσει κάτι νέο μόνο αφού αποκαλυφτεί αυτή η αλήθεια. Δεν είναι σύμπτωση που η εντονότερη στιγμή στην ταινία, το δραματικό αποκορύφωμά της, είναι η ομολογία του Daniele στη Sabina.
Ακόμη και στο βιβλίο, η σημαντικότερη στιγμή είναι όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια. Στο βιβλίο, όπως και στην ταινία, θέλησα να περιγράψω τα σκοτεινά μέρη που έχουμε όλοι μέσα μας. Κάτι που κουβαλάμε απο παιδιά ίσως και από πιο πριν ακόμα. Μια κοινή προέλευση των συναισθημάτων μας, της αγάπης, των σχέσεών μας, μιας ενέργειας που είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης και δεν έχει ούτε θετικές ούτε αρνητικές υποδηλώσεις, αλλά στις οποίες πρέπει να δώσουμε ένα πρόσωπο, μια μορφή, που μπορεί να διατηρηθεί από τον πόνο και να γεμίσει τα κενά μας.
Η ιστορία της Sabina και του Daniele περιλαμβάνει όλους τους χαρακτήρες και τους φέρνει σε επαφή με τα σκοτεινά τους μέρη.

Giovanna Mezzogiorno (ηθοποιός)
Σίγουρα οι σκηνές που γυρίστηκαν στην Αμερική, και ειδικά η σκηνή όπου ο Daniele λέει στην Sabina τι συνέβη πραγματικά στην οικογένειά τους [είναι απο τις πιο συγκινητικές της ταινίας]. Από εκείνη την στιγμή και μετά , η Sabina δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Στην πραγματικότητα η αλήθεια δεν είναι κάτι που της εμφανίζεται ξαφνικά αλλα βαθμιαία μέσω μιας σειράς στοιχείων που ξεδιπλώνονται στο μυαλό της : πρώτα οι εφιάλτες που έχει στη Ρώμη και τα αρνητικά συναισθήματα για τον φίλο της, το γεγονός οτι δεν μπορεί να κάνει έρωτα μαζί του, κατόπιν το ταξίδι της στις ΗΠΑ, όπου η Sabina βλέπει τον αδελφό της πάλι μετά από πολλά χρόνια και συνειδητοποιεί ποιος είναι πραγματικά. Ο Daniele έχει προβλήματα με τη φυσική επαφή, δεν μπορεί να αγκαλιάσει ούτε την αδελφή του στον αεροδρόμιο. Αυτά τα προβλήματα εμφανίζονται και στις σχέσεις του με τη σύζυγο και τα παιδιά του. Αρχικά, η Sabina είναι ανίκανη να βάλει όλες αυτές τις λεπτομέρειες μαζί αλλά, στην πορεία όλα αποκαλύπτονται , εξαιτίας μίας παρατήρησης που κάνει η σύζυγος του Daniele την παραμονή του νέου έτους. Αυτή η παρατήρηση αναστατώνει την Sabina, εκρήγνυται με όλο της το είναι , προκαλώντας μια πολύ βίαια αντίδραση. Στην συνέχεια η πολύωρη ομολογία του Daniele, μια ολόκληρη νύχτα όπου αδελφός και αδελφή περνούν μόνοι στην κουζίνα του σπιτιού. Αυτή είναι για μένα απο τις πιο έντονες στιγμές της ταινίας, δύσκολη και συναισθηματική και σκέφτομαι ότι το αποτέλεσμα είναι πολύ ισχυρό και πως τελικά πετύχαμε να δημιουργήσουμε κάτι πραγματικό.

(πηγή: σημειώσεις για την παραγωγή)