της Agnes Jaoui

Το Comme une image -βραβείο σεναρίου στις Κάννες (2004)- επικεντρώνεται σε μια ομάδα παριζιάνων διανοουμένων που αναζητούν μια ταυτότητα και ισορροπία στις σχέσεις τους.
Κεντρικό πρόσωπο μια νεαρή γυναίκα, η Lolita, που ζει μια δυστυχισμένη συναισθηματικά ζωή, διατηρεί μια προβληματική σχέση με τον πατέρα της και βρίσκει καταφύγιο σε μια χορωδία. Η νεαρή Lolita Cassar είναι θυμωμένη με όλο τον κόσμο! Της φταίει ότι δεν είναι σαν τα μοντέλα των glossy περιοδικών, που δεν είναι αδύνατη σαν τη μητριά της και πουδεν είναι όμορφή για να της δώσει σημασία και ο Etienne Cassard εγωκεντρικός σκηνοθέτης πατέρας της. Παίρνει μαθήματα τραγουδιού από τη Sylvia Miller, που έχει αμφιβολίες για το ταλέντο της Lolita. Ωστόσο την άποψη αυτή γρήγορα θα την αλλάξει όταν μάθει για τον πατέρα της Lolita. Ο άντρας της Sylvia Miller, Pierre, είναι ένας συγγραφέας χωρίς καθόλου αυτοεκτίμηση. Όλοι έχουν άποψη για τη ζωή των άλλων, αλλά δεν ξέρουν πώς να ζήσουν τη δική τους!
Στην ταινία η μουσική παίζει ένα ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο. Η Agnes Jaoui δηλώνει σχετικά: "Όταν γράφω τότε δημιουργώ πάντα ένα μιούζικαλ. Είναι ενστικτώδες: πρέπει να βρεις τις σωστές λέξεις, όπως εκφράσεις που να σου ταιριάζουν. Η αφήγηση και η μουσική έχουν κοινή την αίσθηση του ρυθμού". Και συνεχίζει: "Η μουσική με βοήθησε να επιβιώσω, όπως βοήθησε και στην ταινία την Lolita. Η τέχνη με βοηθά να ζω".
Αναφερόμενη στην περιπέτεια δημιουργία της ταινίας η Agnes Jaoui υπογραμμίζει: "Αφετηρία της ταινίας είναι η σχέση πατέρας- κόρης και το γεγονός ότι η ηρωίδα έχει ένα πατέρα με φιλενάδα της ηλικίας της. Αυτή είναι κάτι που γνώριζα, που έβλεπα γύρω μου και με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ εδώ και καιρό στο θέατρο. Επίσης θέλαμε να μιλήσουμε για την δύναμη αν και αυτό το θέμα το είχαμε διερευνήσει στην προηγούμενη μας ταινίας. Όμως εδώ θέλαμε να διερευνήσουμε την εξουσία και την δύναμη από την σκοπιά αυτού που την υπομένει, όχι από την πλευρά αυτού που την ασκεί. Κάθε μέρα εκπλήσσομαι από το πως οι άνθρωποι ανέχονται να τους μιλάνε. Εκπλήσσομαι από την έλλειψη αντίστασης. Αν κάποιος δεν έχει καταφέρει να πει "όχι" στο πατέρα του ελάχιστες πιθανότητες έχει να πει "όχι" στο αφεντικό ή στο διευθυντή του. Στο τέλος αυτά τα δύο θέματα λειτούργησαν πολύ καλά".
Ο Jean-Pierre Bacri συν-σεναριογράφος της ταινίας δηλώνει: "Αφιερώσαμε χρόνο κάνοντας πρόβες συγκεριμένες σκηνές συνεχώς. Οντας ηθοποιοί θέλαμε οι ηθοποιοί που υποδύονται τους ρόλους της ταινίας να αισθάνονται άνετα ενώ προσπαθήσαμε να αποφύγουμε τα κλισέ ".
Η Agnes Jaoui γεννήθηκε στην Γαλλία το 1965. Συνεργαζόμενη με τον σύζυγο της Jean -Pierre Bacri έγραψε θεατρικά έργα και σενάρια -On connait la chanson (1997) είναι η ταινία στην οποία συνεργάστηκε με τον Alain Resnais.