των Jean-Pierre και Luc Dardenne

Κεντρικό πρόσωπο στην ταινία L' Enfant είναι ένας 20χρονος που βιοπορίζεται από ληστείες και παράνομες δραστηριότητες. Η φίλη του έχει μόλις γεννήσει τον γιο τους, όμως ο ήρωας δεν φαίνεται έτοιμος να αναλάβει τις πατρικές ευθύνες.
Και σ' αυτή την ταινία όπως στις προηγούμενες τους οι αδελφοί Dardenne εστιάζουν τόσο στην προσωπική ιστορία των κεντρικών χαρακτήρων αλλά και στις πολιτικές αποχρώσεις της αφήγησης.
Η ιδέα για την ταινία προέκυψε όταν μια μέρα παρατήρησαν μια νεαρή γυναίκα μαζί με το καροτσάκι μ' ένα μωρό: «Η ιδέα για την ταινία μας ήρθε μια μέρα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της προηγούμενης ταινίας μας Ο Γιος. Ήμασταν στο Seraing, στο Βέλγιο, στην οδό du Molinay. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ βλέπαμε μια κοπέλα να σπρώχνει ένα καρότσι με ένα νεογέννητο μωρό. Δε φαινόταν να πηγαίνει κάπου συγκεκριμένα -απλώς τριγύριζε με το καρότσι. Συχνά σκεφτόμασταν αυτό το κορίτσι, το καροτσάκι, το παιδί που κοιμόταν και το απουσιάζον πρόσωπο: τον πατέρα του παιδιού. Η απούσα φιγούρα θα γινόταν σημαντική στην ιστορία μας… Μια ερωτική ιστορία η οποία ταυτόχρονα είναι και ιστορία για ένα πατέρα».
Ο Luc Dardenne αναφερόμενος στο θέμα της ταινίας δηλώνει: «Δεν προσπαθούμε να αντιγράψουμε την πραγματικότητα. Η εγκατάλειψη των παιδιών για παράδειγμα είναι μια αρχαία πρακτική. Η μαύρη αγορά είναι ίσως ένα πιο πρόσφατο φαινόμενο. Όμως αυτό που μας ενδιέφερε στην ταινία ήταν να δούμε αν ο Bruno (σ.τ.σ. ο κεντρικός χαρακτήρας) θα ήταν ικανός να δημιουργήσει ένα δεσμό με το παιδί. Στις αρχές δεν βλέπει το μωρό. Κυριολεκτικά. Το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Είναι η τεράστια αγάπη της Sonia τόσο δυνατή ώστε να ξυπνήσει την συνείδηση του Bruno σχετικά με την παρουσία, την ύπαρξη του παιδιού; Καταλήξαμε πως όχι, η αγάπη δεν είναι αρκετή».
Κεντρικό στοιχείο της σκηνοθετικής πρακτικής είναι η σημασία κάποιων συγκεκριμένων χειρονομιών ή η ύπαρξη κάποιων αντικειμένων. Ο Luc Dardenne δηλώνει σχετικά: «Όλες οι χειρονομίες των προσώπων της ταινίας επαναλαμβάνονται στις ταινίες μας. Όλα τα αντικείμενα που χρησιμοποιούν είναι πράγματα που τους κάνουν σαν πρόσωπα να υπάρχουν. Αυτά είναι στοιχεία που πρέπει να κάνουν τον θεατή να αισθανθεί ότι κάτι γεννιέται, ότι ένα πρόσωπο βρίσκεται στην διαδικασία συγκρότηση τον στην οθόνη. Για παράδειγμα για τον Bruno ο οποίος είναι ένας «επιχειρηματίας» η χρήση ενός κινητού τηλεφώνου δημιουργεί ένα σύνδεσμο με τις διάφορες επαφές που έχει, έως ότου χάνει το αντικείμενο. Οι πιο σημαντικές τελετουργίες είναι αυτές που αφορούν το καροτσάκι του μωρού: το αγοράζουν, κάνουν βόλτα το μωρό μ' αυτό και το πουλούν».
Αναφερόμενος στα κοινά στοιχείο των ταινιών τους ο Luc Dardenne επισημαίνει: «Οι ταινίες μας συνδέονται με τους δεσμούς μιας γενεαλογίας ή στην χειρότερη των περιπτώσεων έχουν μεταξύ τους μια πολύ στενή σχέση. Για παράδειγμα, μας αρέσει να κινηματογραφούμε σε τοποθεσίες όπου στο παρελθόν γυρίσαμε ταινίες. Όμως δεν κάνουμε τα ίδια πλάνα -αλλάζουμε την θέση της κάμερας. Επισκεπτόμενοι ξανά τις ίδιες τοποθεσίες μας βοηθά: είναι σαν το ρεύμα ενός ποταμού που μεταφέρει εύφορο έδαφος και σπόρο. Παράλληλα μας θέτει κάποιους περιορισμούς, κάτι που πάντα είναι ερεθιστικό για την δημιουργικότητα».

(οι δηλώσεις είναι από την συνέντευξη τύπου στο φεστιβάλ Καννών 2005).