του Hans Weingartner
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Πολλοί νέοι επιθυμούν μια ριζοσπαστική πολιτική αλλαγή, ωστόσο υπάρχει έλλειψη νέων πολιτικών προτάσεων. Ζούμε σε μια κοινωνία τόσο ατομιστική που η ιδέα της συλλογικής δράσης είναι αδιανόητη. Η ταινία The Edukators αφηγείται την ιστορία της αντίστασης -μια ιστορία ποιητικής αντίστασης. Υπάρχουν πολλές θεματικές συνιστώσες στην ταινία, όμως αυτή που κυριαρχεί είναι η θεματική της επανάστασης, της εξέγερσης. Για την γενιά μου το πρόβλημα είναι ότι δεν γνωρίζουμε πως να μεταφράσουμε την επιθυμία μας για επανάσταση σε δράση: δεν γνωρίζουμε πως να αγωνιστούμε ενάντια στο σύστημα. Σήμερα ζούμε σε μια κοινωνία όπου η επανάσταση έχει πωλητήριο.
(...) Στα είκοσί μου, ήμουν σαν τους ήρωες της ταινίας. Ενας θυμωμένος νεαρός, που ήθελε να ουρλιάξει «Επανάσταση!», «Αλλάξτε τον κόσμο!». Δεν παλεύαμε ως θύματα αδικίας, ή για κάποια αλλαγή θεσμού: νιώθαμε ότι όλο το σύστημα ήταν λάθος. Ηταν κακό για τους εκμεταλλευόμενους και κακό για τους εκμεταλλευτές. Δεν ήταν μόνο ότι ήταν άδικο, αλλά ήταν αποξενωμένο από όλους. Ολοι οι φίλοι μου ένιωθαν το ίδιο αλλά κανείς δε βρήκε κάποια πολιτική ομάδα που να του ταίριαζε ώστε να ενταχθεί. Δε θέλαμε να στρατευτούμε πολιτικά.
(...) Πάντα ενδιαφερόμουν για τον κοινωνικά συνειδητοποιημένο κινηματογράφο. Θαυμάζω τον Μάικλ Μουρ, τον Μάικ Λι και τον Κώστα Γαβρά. Το The Edukators είναι μια ταινία που σκοπό έχει την πολιτική αλλαγή, αλλά δε δίνει καμία έτοιμη, ξεκάθαρη απάντηση, γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες απαντήσεις να δώσει κανείς. Το The Edukators είναι μια ταινία για τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής μου -που ήθελα να είμαι μέρος μιας πολιτικής κίνησης και ποτέ δεν έβρισκα μία που να λειτουργούσε.
(...) Ένα άλλο θέμα της ταινίας είναι η απελευθέρωση από τους φόβους. Είναι σημαντικό να καταφέρουμε να κατευνάσουμε το άγχος μας, να σταματήσουμε να ανησυχούμε για την ασφάλεια και την προστασία μας. Η ελευθερία είναι πιο δυνατή από την ασφάλεια, αλλά και πιο συναρπαστική. Ανταμείβει καλύτερα. Εχω μια περίεργη αίσθηση του τι σημαίνει να είσαι ανθρώπινος. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι νομάδες. Πρέπει να είναι ελεύθεροι. Και σήμερα, πολλοί λίγοι είμαστε.
(...) Σε μια ταινία όπως το The Edukators, όλα εξαρτώνται από τους ηθοποιούς. Η κάμερα πρέπει να τους ακολουθεί, ώστε να μοιάζει ότι αυτοί καθορίζουν τη φόρμα του κάθε πλάνου. Πρέπει να μοιάζουν και να νιώθουν ελεύθεροι να κινηθούν όπως θέλουν. Η θέση της κάμεραςδεν μπορεί ποτέ να καθορίσει τι κάνουν. Αυτή η αντίληψη ταιριάζει με τη ροπή της ταινίας προς την ελευθερία, τον αυθορμητισμό και τη χαρά.
(...) Οι νέοι άνθρωποι είναι από τη φύση τους επαναστάτες. Οι περισσότερες επαναστάσεις έγιναν από νέους -γιατί εκεί εστιάζεται όλη η ενέργεια. Αγνή ενέργεια. Η κοινωνία χρειάζεται αυτή την ενέργεια για να εξελιχθεί και να ανανεωθεί. Κάποιος πρέπει να αμφισβητεί όσα πρέπει να αμφισβητούνται, ώστε ότι είναι καλό επιβιώνει και ότι είναι λιγότερο καλό αλλάζει. Αλλά πού βρίσκετε τώρα όλη η ενέργεια; Θέλω οι άνθρωποι να βγαίνουν από το The Edukators και να τους πιάνει το επαναστατικό τους. Μην περιφέρεστε απλώς! Επαναστατήστε! Εχει πλάκα.

(δηλώσεις στις σημειώσεις για την παραγωγή της ταινίας και σε συνέντευξη τύπου κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Καννών 2004)