του Fatih Akin

Μια συνάντηση δύο απελπισμένων καταγράφεται στην ταινία Head On του βραβευμένου με την Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου (2004), Fatih Akin.
Τοποθετεί την ιστορία του Head On σ' ένα οικείο περιβάλλον: στο κόσμο των τούρκων μεταναστών. "Οι ήρωες είναι περιθωριακοί της τουρκικής κοινότητας στην Γερμανία", δηλώνει. "Κάποτε είχα μια τουρκάλα φίλη η οποία με ρώτησε αν θα έκανα μαζί της ένα ψεύτικο γάμο" δηλώνει αναγερόμενος στην αφετηρία της δημιουργίας.
Ένα ψεύτικος γάμος, ένας έρωτας που ξαφνικά γεννιέται, οι παλιές παραδόσεις και η ζωή στην νέα πατρίδα: συνιστούν την αφηγηματική γραμμή της ταινίας. Η υπόθεση: "Αποπειράθηκαν κι οι δυο ν΄ αυτοκτονήσουν - κι απέτυχαν. Γνωρίζονται στο νοσοκομείο, όπου νοσηλεύονται. Είναι κι οι δυο τούρκικης καταγωγής. Εκείνος, ο Cahit, ετών 40, δεν τα βγάζει πέρα με τη ζωή του, ο θυμός κι η ψυχή του αποζητούν το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Εκείνη, η Sibel, ετών 20, μόνο καθώς πρέπει Μουσουλμάνα δεν είναι - τέτοιο είναι το πάθος της για τη ζωή. Θέλει να ξεφύγει απ΄ τα δεσμά της αυστηρής παραδοσιακής οικογένειάς της. Κι αφού δεν τα κατάφερε με το θάνατο ίσως τα καταφέρει με την παντρειά - η Sibel κάνει πρόταση γάμου στον Cahit ..."
Ο Fatih Akin διασαφηνίζει την ταινία με τα εξής λόγια: "Δεν ήθελα οι χαρακτήρες να αντιπροσωπεύουν ολόκληρη την τουρκική μειονότητα: Είναι οι περιθωριακοί αυτής της κοινότητας. Αυτό μ' ενδιέφερε από τις αρχές της δημιουργίας της ταινίας.
Δεν ασχολήθηκα πολύ με τα στοιχεία τούρκικης ταυτότητας. Γεννήθηκα μ' και μεγάλωσα μ' αυτά. Ήμουν μέσα σ' αυτά και ποτέ δεν αναρωτήθηκα γι' αυτά. Αυτό το έκανα αργότερα, όταν έφτιαχνα την ταινία.
(…) Η κοπέλα είναι κατά κάποιο τρόπο τρελή. Θέλει να αυτοκτονήσει, πηγαίνει κατευθείαν προς τον τοίχο. Δεν αντέχει την πίεση. Υπάρχει ένα είδος πίεσης, ένα είδος δογματισμού που ειδικά οι τουρκάλες αντιμετωπίζουν στην κοινωνία μας: περισσότερο εδώ στην Γερμανία, παρά στην Τουρκία. Και αυτή η κοπέλα μάχεται ενάντια σ' αυτά.
Η ταινία είναι μια βίαιη και παθιασμένη ιστορία για ένα έρωτα που ανθίζει σ' ένα εχθρικό περιβάλλον όπου υπάρχει οργή, σεξ, ναρκωτικά και αυτοκαταστροφή.
(…)Η ταινία είναι η ερμηνεία μου για το καλό και το κακό. Είναι μια ερωτική ταινία, ή μέρος μιας τριλογίας για το έρωτα, τον θάνατο και τον διάβολο. Ο έρωτας δεν είναι μόνο εποικοδομητικός, αλλά και καταστροφικός. Εμπλέκει τον θάνατο με την έννοια της μεταμόρφωσης. Έχει σχέση με τον διάβολο, με τον διάβολο που είναι μέσα μας, τον δαίμονα, την επιθυμία, την κινούμενη άμμο του καλού και του κακού. Νομίζω ότι ο έρωτας έχει μια σκοτεινή πλευρά, όπως και μια φωτεινή. Και αυτή η σκοτεινή πλευρά του έρωτα μπορεί να μας κάνει πολύ καταστροφικούς".
Ο Fatih Akin είναι δεύτερης γενιάς μετανάστης -γεννήθηκε στο Αμβούργο το 1973 το 1973 από Τούρκους γονείς. Σπούδασε στη Σχολή Καλών τεχνών του Αμβούργου, έχει κάνει τέσσερις μεγάλου μήκους ταινίες. Η πρώτη του  ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο Short, Sharp, Shock (Ακαριαίο χτύπημα)   κέρδισε το χάλκινο Leopard στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Είναι γνώριμος των θεατών στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - αφού  η προηγούμενη του ταινία Im Juli προβλήθηκε το 2000.