(Η θάλασα μέσα μου)
του Alejandro Amenabar

Ο Ραμόν ζει κατάκοιτος εδώ και τριάντα χρόνια, κάτω από τη φροντίδα της οικογένειάς του. Το παράθυρο της κάμαράς του -το μοναδικό του παράθυρο στον κόσμο- έχει θέα τη θάλασσα που τόσο συχνά την ταξίδευε- τη θάλασσα όπου συνέβη το ατύχημα που έθεσε πρόωρο τέλος στα νιάτα του. Έκτοτε, το μόνο που θέλει είναι ένας αξιοπρεπής θάνατος. Και τώρα η ζωή του αναστατώνεται από την εμφάνιση δύο γυναικών: της Χούλια, δικηγόρου που υποστηρίζει το αίτημά του να πεθάνει, και της Ρόσα, μιας γυναίκας απ' το χωριό, που προσπαθεί να τον πείσει ότι αξίζει να ζήσει...

Ο Alejandro Amenabar σκηνοθέτης της ταινίας δηλώνει: "Είναι ένα φιλμ πάνω στους ανθρώπους και το θάνατο. Είναι στοιχεία πάντοτε παρόντα στις ταινίες μου. Με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι και αυτό που δίνει νόημα στη ανθρώπινη ύπαρξη: ο θάνατος. Το Mar adentro είναι πάνω και πρώτα από όλα ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι προς τη ζωή και προς το θάνατο. Ο Javier Bardem έπρεπε να υπόκειται καθημερινά πολύωρο μέικ απ. Μια βαθύτερη ματιά στο πρόσωπο του, αποκαλύπτει τόσα πολλά για αυτήν την εικόνα: την πραγματική ουσία του ήρωα, ένα άνθρωπο γεμάτο κουράγιο, κάποιον που έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες δίχως ποτέ να χάνει το χαμόγελο του. Όπως λέει και ο ίδιος στο φιλμ: "Όταν δεν υπάρχει διέξοδο, μαθαίνεις να κλαις με ένα χαμόγελο στα χείλη".
Παρά το ότι σε όλο το φιλμ, ο θάνατος είναι παρών, το αποτέλεσμα είναι φωτεινό, επειδή όλοι μας παρασυρθήκαμε από το χάρισμα και τη φωτεινή προσωπικότητα του βασικού ήρωα. Η ερμηνεία του Javier εξέφρασε και όλη την αντίφαση του Ραμόν: ένας άνθρωπος τόσο γεμάτος από ζωή, που τα πηγαίνει τόσο καλά με τους ανθρώπους αλλά που ο ίδιος κυνηγάει το ίδιο του τον θάνατο. Τον θάνατο που επανέρχεται διαρκώς στις ταινίες μου. Στο Οι Άλλοι είχαμε την οπτική μιας οικογένειας από την σκοτεινή πλευρά, από το θάνατο. Στο Mar adentro έχουμε την οπτική του θανάτου από την σκοπιά της ζωής".
Ο Javier Bardem πρωταγωνιστής επισημαίνει: "Αυτό που με εντυπωσίασε στον χαρακτήρα του Ραμόν είναι η φυσικότητα με την οποία μιλούσε για τόσο μεγάλα θέματα, όπως η αγάπη, ο θάνατος, η ζωή, το σεξ. Μπορούμε να αποστασιοπείται από τα πράγματα με τη σοφία κάποιου που στοχάζεται για αυτά 20 ή 30 χρόνια. Παράλληλα είναι ένα πρόσωπο απλό και φωτεινό. Αυτός ο συνδυασμός διανόησης και απλότητας είναι πολύ ελκυστικός.  Το Mar adentro είναι ένα φιλμ για την αγάπη και για το ότι πρέπει να μπορούμε να αφήνουμε στη άκρη αυτά που επιθυμούμε να αποκτήσουμε. Είναι η ιστορία κάποιου που ο μοναδικός του θεός είναι η συνείδηση του. Αυτό μπορεί να κάνει τον άνθρωπο πιο ελεύθερο και ανθρώπινο".

(Πηγή: δελτίο τύπου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης )