(Το Τσεκούρι)
του Κώστα Γαβρά
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Διάβασα τη νουβέλα του Westlake ενώ ήμουν στην Αμερική, αλλά τα κινηματογραφικά δικαιώματα είχαν ήδη αγοραστεί από την Paramount.
To θέμα του φιλμ και βασικά η υπάρχουσα νοοτροπία στην Αμερική που υπαγορεύει ''ο καθένας για τον εαυτό του και ο Θεός με κανέναν", δηλαδή ο απόλυτος ατομισμός, είναι στοιχείο που υπάρχει έντονο και στη γαλλική κοινωνία.
Ο χαρακτήρας που επιζεί στο κλείσιμο του προηγούμενου φιλμ μου Αμήν, ο γιατρός σε στρατόπεδο συγκέντρωσης που αποδρά στην Αργεντινή, έχει μέσα του τους σπόρους του ήθους του ήρωα του Le Couperet: τον ταλαιπωρεί ο ατομισμός που υπάρχει γύρω του και αυτό τον ωθεί στα άκρα.
Η ταινία θίγει ηθικά ζητήματα που προβληματίζουν. Εγώ δεν απορρίπτω την ''ανηθικότητα'' του ήρωα. Νομίζω πως ο θεατής θα ταυτιστεί μαζί του αρχικά αλλά στη συνέχεια θα πει: ''γιατί ταυτίζομαι με αυτό το μη ηθικό άτομο;".
Η ταινία μέσα από αυτό το ερώτημα επιτυγχάνει απόλυτα τον στόχο της: αποδεικνύεται ότι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας μας οδηγεί στα βάθη της δικής μας ψυχής και εκφράζει μια πολύ φρέσκια οπτική της κοινωνίας μας, μιας κοινωνίας που αποτελείται από θύματα αλλά και ευνοούμενους.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)