(Γλυκά όνειρα)
του Saso Podgorsek

Δεκαετία του 70. Ενιαία Γιουγκοσλαβία, Σλοβενία. Η οικονομική ανάπτυξη έχει οδηγήσει τη χώρα σε πρωτόγνωρα επίπεδα ευημερίας. Παρόλο τον κομμουνιστικό χαρακτήρα του καθεστώτος, η στροφή προς τη Δύση και η εισαγωγή και ενσωμάτωση δυτικών πολιτιστικών στοιχείων δημιουργούν ένα διχασμό πολιτιστικής τάξης. Δυτικά καταναλωτικά αγαθά εισάγονται στη χώρα: ρούχα από τη Δύση, αλλά και ταινίες και δίσκοι. Μέσα σ' αυτό το τοπίο κινείται ο μικρός ήρωας της ταινίας: O Egon Vittori είναι στην εφηβεία και θέλει τα όνειρα του να γίνουν πραγματικότητα. Θέλει ένα πικάπ.
Η αφήγηση παρακολουθεί τον ήρωα, καθώς αυτός αγωνίζεται να αποκτήσει την πολυπόθητη συσκευή. Κατά τη διάρκειά της, η σκηνοθεσία απεικονίζει, με μια νοσταλγική και αγαπητική διάθεση, το περιβάλλον του ήρωα: Χίπις πλήρως ενημερωμένοι στη δυτική μουσική, καθηγητές πιστά μέλη του κομμουνιστικού κόμματος, ανήσυχοι συμμαθητές και συμμαθήτριες και τέλος η οικογένεια. Είναι όμως οι στενές σχέσεις του ήρωα που τον καθορίζουν και τον σημαδεύουν: η σχέση του με τη γοητευτική και υπερπροστατευτική μητέρα, αλλά και με τη θρησκόληπτη γιαγιά του, η φιλία του με τον "κακό" μαθητή του σχολείου και η γεμάτη σιωπές σχέση με τη γοητευτική του συμμαθήτρια. Και πέρα από τις σχέσεις είναι η αγάπη του ήρωα για τη μουσική και τον κινηματογράφο: T-Rex και Paul Newman, Easy Rider και Ingmar Bergman.
Ο ήρωας της ταινίας βρίσκεται στα δύσκολα χρόνια της εφηβείας. Είναι το τέλος της παιδικής ηλικίας και η σταδιακή ανακάλυψη της ενήλικης ζωής, που καταγράφει η αφήγηση. Για το σύμπαν του ήρωα, η απόκτηση το πικάπ είναι μια σαφής και οριστική δήλωση ενηλικίωσης. Και η απόκτησή του καταλήγει να είναι μια μακρά (και πολλές φορές τραυματική) διαδικασία ανίχνευσης των δύσβατών δρόμων της ζωής.
Δ.Μ.