του Reynold Reynolds & Paddy Jolly
 

Σ’ ένα εξαθλιωμένο διαμέρισμα μια γυναίκα ξεπροβάλλει μέσα από ένα μικρό ψυγείο. Ανακαλύπτει ένα πτώμα που ίσως είναι το δικό της πτώμα. Η αφήγηση μετατοπίζεται χρονικά και παρακολουθούμε την ίδια γυναίκα λίγο καιρό πριν. Έχει φθάσει στην πόλη χωρίς να γνωρίζει κάποιον. Μετακομίζει σ’ ένα διαμέρισμα που’ ναι γεμάτο από τα υπάρχοντα του προηγούμενου ενοίκου. Αυτός φαίνεται ότι έχει εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει κάποιο ίχνος, ενώ ο αυτόματος τηλεφωνητής είναι γεμάτος μηνύματα προς αυτόν. Σιγά -σιγά η γυναίκα έχει την πεποίθηση ότι ο παλιός ένοικος του διαμερίσματος είναι ακόμη εδώ, ότι κρύβεται κάπου μέσα στο διαμέρισμα. Καθώς οι μέρες η γυναίκα περνούν έχει την έντονη αίσθηση ότι παρακολουθείται. Προσπαθεί μάταια να καθαρίσει το διαμέρισμα και παρακολουθεί τις σκιές των ανθρώπων που κινούνται έξω. Τελικά αρχίζει να ονειρεύεται και τα όνειρα της σιγά -σιγά αρχίζουν να εισχωρούν στο πραγματικό κόσμο. Σε λίγο η διάκριση ανάμεσα στο πραγματικό κόσμο και τον φανταστικό είναι χωρίς νόημα: οι δύο κόσμοι συγχωνεύονται.
Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια ψυχολογική ταινία τρόμου. Η απομόνωση, η κλειστοφοβία, η μοναξιά προκαλούν τον τρόμο και τον φόβο και οδηγούν στην παράνοια. Η κλειστοφοβική της ατμόσφαιρα αλλά και το οπτικό της ύφος την φέρνουν κοντά στις ταινίες του Polanski Repulsion και Le Locataire και στο Eraserhead του David Lunch. Παράλληλα η ταινία είναι γεμάτη από αναφορές στο πειραματικό σινεμά.
Δ.Μ.