του Ivan Marković

Στο Centar του Ivan Marković η αρχιτεκτονική ενός εμβληματικού συνεδριακού χώρου που κτίστηκε στο Βελιγράδι τη δεκαετία του 70 αντανακλά μια ξεπερασμένη φουτουριστική ιδέα, ενώ οι επιφάνειες και τα οικοδομικά του υλικά μαρτυρούν το τέλος της.
Ο Marković (γεν. 1989), στον οποίο αξίζει να σταθούμε, αποτελεί ενδιαφέρουσα περίπτωση νέου ταλαντούχου δημιουργού, που ξεχώρισε από πολύ νωρίς ως διευθυντής φωτογραφίας ταινιών κυρίως μικρού μήκους αλλά και μεγάλου, με σημαντικότερη αυτής της Schanelec "I was at Home but,..."(2019). Ως σκηνοθέτης συνεργάστηκε με τον κινέζο συνομήλικό του Linfeng Wu για τη δημιουργία τριών ταινιών που προβλήθηκαν σε διεθνή φεστιβάλ, ενώ το Centar αποτελεί το πρώτο προσωπικό σκηνοθετικό του επίτευγμα. Ο Marković, που άφησε το Βελιγράδι για το Βερολίνο, μαθήτευσε δίπλα στον Thomas Arslan στη γνωστή UDK, συμμετείχε στα Berlinale Talents (2015) και είδε μέσα στην ίδια χρονιά (2019) να προβάλλονται δύο ταινίες του στη Berlinale, το From Tomorrow on, I will (σκηνοθ.) και το I was at home but,... (διευθ. φωτ/φίας). Στο επίκεντρο του έργου του θέτει την έννοια του χρόνου και τις αλλαγές στο χώρο, που παρακολουθούν αυτές των χαρακτήρων. Ο ίδιος σε συνέντευξή του αναφέρει τους Tsai-Ming Liang, Apitchatpong Weerasethakul, Chantal Akermann και Bresson, ως τους σημαντικότερους δημιουργούς που τον επηρέασαν.
Κ.Π.