του Yann Arthus-Bertrand
(κριτική του Σωτήρη Ζήκου)

Είδα την ταινία «Home» σε μια αίθουσα με μεγάλη οθόνη. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία -για μένα. Ειδικά για μένα, που τρελαίνομαι με τις εναέριες λήψεις στην κινηματογράφηση -σε οποιαδήποτε ταινία. Κι αυτή η ταινία ήταν όλη γυρισμένη με λήψεις από ψηλά.
Αποκαλύπτοντας ότι η γη είναι ένα θαύμα. Η ζωή ένα μυστήριο, ανεξερεύνητο ακόμα. Οι άνθρωποι ένα είδος βακτηρίων, προικισμένο με εξαιρετική ευφυΐα, που αυξάνεται και πληθύνεται και κατακυριεύει με τις αποικίες του τον πλανήτη.
Είδα εικόνες που δεν τις έχει ξαναδεί μάτι ανθρώπου, εικόνες τρομερής ομορφιάς. Και τις είδα με «μάτια θεού» -από ψηλά.
Είδα την έκταση των ανθρώπινων παρεμβάσεων που μετατρέπει το φυσικό περιβάλλον σε ένα απέραντο εργοτάξιο (more and more, faster and faster) και σε οικισμούς υπερσυγκέντρωσης πληθυσμών, πλούσιων και φτωχών, τέτοιων διαστάσεων, που δεν μπορεί πια να τις συλλάβει κανείς παρά μόνο αν τις δει από μια εξωκοσμική οπτική γωνία. Με το αεικίνητο βλέμμα ενός πνεύματος που υπερίπταται και φτάνει παντού.
Είδα μέσα στις αχανείς διαστάσεις του γήινου τοπίου πόσο απειροελάχιστοι είμαστε. Είδα τη μεταλλαγή των ανθρώπων σε ζωύφια με κέλυφος μεταλλικό καθώς κινούνται με τα αυτοκίνητα τους τη νύχτα στους φωτισμένους αυτοκινητόδρομους -εκατομμύρια αυτοκινούμενα πλάσματα σε συνεχή ροή.
Είδα τα αποτελέσματα της οικονομίας της απληστίας, της υπερπαραγωγής του κάθε τι που μπορεί να υπερπαραχθεί για να πουληθεί…
Είδα το ζωογόνο στοιχείο του νερού σε όλες του τις μεταμορφώσεις, σύννεφα, βροχή, ποτάμια, καταρράχτες, λίμνες, έλη, θάλασσες, υδρατμοί, παγετώνες… Όλα ρέουν, σαν το νερό στη φύση (η ίδια η ζωή, πόσο δίκιο είχε ο Θαλής!), ανακυκλώνονται, γεννιούνται, τρέφουν το ένα το άλλο, πεθαίνουν, αναγεννιούνται, αλλάζουν αέναα μορφή…
Είδα τη μοίρα αυτού του στρογγυλού νησιού, του πλανήτη Γη, στον ωκεανό του ουρανού, που το κρατά ζωντανό ο ήλιος…
Είδα το παρελθόν όπου ακόμα δεν ήμασταν, το μέλλον που δεν θα είμαστε…
Είδα το τέλος αυτής της εξελικτικής πορείας που μας οδηγεί η δραστηριότητα του σύγχρονου ανθρώπου (more and more), που τα τελευταία χρόνια έχει επιταχυνθεί και επιταχύνεται συνεχώς (faster and faster).
Τα είδα όλα. Που λέει ο λόγος.
Είδα ό,τι είδα, και την άκουσα.