του Pablo Larraín
Ο γάμος της πριγκίπισσας Νταϊάνα και του πρίγκιπα Κάρολου έχει από καιρό ξεθυμάνει. Αν και οι φήμες για εξωσυζυγικές σχέσεις και για διαζύγιο φουντώνουν, ωστόσο μια πρόσκαιρη ειρήνη επιβάλλεται για τις γιορτές των Χριστουγέννων στο Queen's Sandringham Estate. Υπάρχει φαγητό, ποτόκαι κυνήγι. Η Νταϊάνα ξέρει το παιχνίδι. Αλλά φέτος, τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά.
Η ταινία είναι μια φαντασία για το τι μπορεί να συνέβη εκείνες τις μοιραίες μέρες.
Ο Pablo Larraín, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: “Όλοι μεγαλώσαμε καταλαβαίνοντας τι είναι ένα παραμύθι, αλλά η Diana Spencer άλλαξε το υπόδειγμα και τις εξιδανικευμένες εικόνες που η ποπ κουλτούρα, δημιουργεί για πάντα. Αυτή είναι η ιστορία μιας πριγκίπισσας που αποφάσισε να μην γίνει βασίλισσα αλλά επέλεξε να χτίσει μόνη της τη δική της ταυτότητά . Είναι ένα αντεστραμμένο παραμύθι. Πάντα ήμουν πολύ έκπληκτος με την απόφασή της και σκέφτηκα ότι πρέπει να ήταν πολύ δύσκολη. Αυτή είναι η καρδιά της ταινίας. Ήθελα να διερευνήσω τη Νταϊάνα, καθώς ταλαντεύεται μεταξύ αμφιβολίας και αποφασιστικότητας, διεκδικώντας τελικά την ελευθερία. Ήταν μια απόφαση που θα καθόρισε τι άφησε: εντιμότητα και ανθρωπιά που παραμένουν απαράμιλλες.
Έχουν γραφτεί πολλά για τη Νταϊάνα: οι ιστορίες είναι ατελείωτες - κάποιες αποδείχθηκαν αληθινές, κάποιες όχι. (...) Δεν θέλαμε να φτιάξουμε ένα ντοκουμέντο, θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι παίρνοντας στοιχεία του πραγματικού και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας τη φαντασία, να αφηγηθούμε τη ζωή μιας γυναίκας με τα εργαλεία του κινηματογράφου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο κινηματογράφος είναι τόσο εκπληκτικός: υπάρχει πάντα χώρος για φαντασία.
Χτίζοντας τον χαρακτήρα της Νταϊάνα, δεν θέλαμε απλώς να δημιουργήσουμε την επαναλαμβανόμενη εικόνα της, αλλά να χρησιμοποιήσαμε τον κινηματογράφο και τα εργαλεία του για να δημιουργήσουμε έναν εσωτερικό κόσμο που να έχει τη σωστή ισορροπία μεταξύ του μυστηρίου και της ευθραυστότητας του χαρακτήρα της. Όλα όσα βλέπει η Νταϊάνα αντανακλούν τις αναμνήσεις της, τους φόβους και τις επιθυμίες της, και ίσως ακόμη και τις ψευδαισθήσεις της. Αυτά τα στοιχεία παίρνουν κάτι που συμβαίνει μέσα της και αποδίδουν μια ευθραυστότητα που είναι πολύ όμορφη.”
(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)
