του Gastón Solnicki

Η πόλη της Βιέννης, έρημη. Μια παλιά βιτρίνα γουναρικών, οι εσωτερικοί χώροι ενός καφέ, το τελετουργικό σπάσιμο ενός αβγού. Θαμώνες που πίνουν τον καφέ τους καπνίζοντας ή απλά διαβάζουν την εφημερίδα λίγο πριν την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους. Κι από την άλλη ένα εργαστήριο κατασκευής χειροποίητων παπουτσιών, ένα πέτρινο κελάρι παλαιωμένων τυριών, ένα τηλεκατευθυνόμενο βαρκάκι στο ποτάμι, ένα μικρό πακέτο που αλλάζει χέρια. Εικόνες καθαρές, αφαιρετικές, σιωπηλές, εμποτισμένες με χρώματα και φωτισμούς έντονους, απαλλαγμένες από τη βεβιασμένη ανάγκη της συνάφειας. Ανάμεσά τους δύο γυναίκες χαράσσουν μια πιο διακριτή αφήγηση που η γραμμική της, κατακερματισμένη κι αυτή, διαπερνά το σώμα της ταινίας. Η Αγγελική (στο ρόλο η Αγγελική Παπούλια) και η Κάρμεν περιδιαβαίνουν στους δρόμους της άδειας πόλης, επισκέπτονται κτήρια, συνομιλούν φιλικά ή διαπληκτίζονται με αφορμή την αγορά ενός ακινήτου. Η ιστορία τους βρίσκεται στον πυρήνα της ταινίας.
Συνεχίζοντας το Introduzione all’Oscuro (2017), έναν φόρο τιμής στην πόλη της Βιέννης και στον καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ της Hans Hurch, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Gastón Solnicki με το A Little Love Package προχωράει στη δημιουργία ενός πολύ πιο σύνθετου και πολυστρωματικού project, ενταγμένου σε έναν διαχρονικό αστικό μύθο, που αποπνέει την προπολεμική αίσθηση ενός μεγαλοπρεπούς παρελθόντος. Με αφορμή μια ιστορική απαγόρευση και τη μετάβαση σε μια νέα εποχή ο Solnicki σκιαγραφεί ένα πολυπρόσωπο τοπίο που ανανεώνεται διαρκώς, καταδύεται σε υπόγεια, διασχίζει τούνελ, αίθουσες μουσείων και παλιών διαμερισμάτων, ταξιδεύει για λίγο με μία από τις ηρωίδες του ως την ανδαλουσιανή ύπαιθρο και το οικογενειακό της περιβάλλον, για να μας παραδώσει με πνευματώδη και ενίοτε χιουμοριστικό τρόπο συλλεκτικές σκηνές ενός κόσμου που ανήκει τόσο έντονα στο παρελθόν όσο και στο μέλλον. Με μία χρωματική παλέτα που κυμαίνεται από τα έντονα καθαρά χρώματα έως την μυσταγωγία του κιαροσκούρο και με ένα ηχητικό τοπίο που περιορίζεται στη σωματικότητα ή την ένδειξη του κατεπείγοντος , οι τοιχογραφίες-σκηνές του Solnicki ξυπνούν μνήμες, πυροδοτούν συναισθήματα, εγείρουν την περιέργεια και τη φαντασία του θεατή.
Με εξωτερικό αφηγητή τον μεξικανό συγγραφέα Mario Bellatin και με συνδετικούς κρίκους τα χρήματα, το μυαλό και την καρδιά, ζωγραφισμένα σε έναν μαυροπίνακα από ένα παιδικό χέρι, η ταινία φαίνεται να περνά αθόρυβα και συνειρμικά από το ένα πεδίο στο άλλο, πλαισιωμένη από φυσιογνωμίες υπαρκτές (ξεχωρίζουν το εκφραστικό και μόνιμα θλιμμένο πρόσωπο της ανικανοποίητης Αγγελικής, η συμπαθής φιγούρα του πρόθυμου επιστάτη, η λεπτή ευγένεια της πιανίστριας, η αινιγματική φιγούρα του επιστήμονα) κι άλλοτε από πρόσωπα-φαντάσματα που η ύπαρξή τους στοιχειώνει και γεμίζει ερωτηματικά τον θεατή. Κι ανάμεσά τους μια σειρά παιδιών και νέων που με το βλέμμα ορθάνοιχτο γίνονται αποδέκτες αυτού του Μικρού Πακέτου Αγάπης που τους παραδίδουν οι παλιοί. Αλλά και μάρτυρες μιας εποχής, που - εν μέσω πανδημίας- κλείνει ή και ανοίγει ειρωνικά με μία σκηνή μυστικού δείπνου, υπό τους ήχους του γνωστού τραγουδιού : «I need a friend, Oh I need a friend to make me happy…No need to run and hide, it’s a wonderful, wonderful life».

της Καλλιόπης Πουτούρογλου