(A Flower in the Mouth)
του Éric Baudelaire

Ένας μεγαλόσωμος μαύρος κοιτάζει μια γυναίκα να τυλίγει ένα πακέτο, έξω από τη βιτρίνα ενός μαγαζιού. Ένας δρόμος, το βράδυ, με ελάχιστη κίνηση, στο Παρίσι. Και μετά η κεντρική αγορά λουλουδιών στο Aalsmeer στην Ολλανδία. Λουλούδια τυλιγμένα, συσκευασμένα σε τελάρα. Ένα μελίσσι με καρότσια φορτωμένα λουλούδια σε διαρκή κίνηση. Η γραμμή συσκευασίας. Ρομπότ σε ρόλο ανθρώπων. Η πλήρης αυτοματοποίησης μιας αγοράς. Το ψηφιακό δημοπρατήριο. Και μετά πάλι πίσω στην πόλη το βράδυ. Ένα μπαρ. Δύο ξένοι που συναντιούνται και συζητούν για τη ζωή(… και το θάνατο).
Βασισμένο στο θεατρικό «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» του Luigi Pirandello, η ταινία έχει ως κεντρικό ένα πρόσωπο (στο ρόλο ο εξαιρετικός Oxmo Puccino ) σημαδεμένο με ένα «λουλούδι στο στόμα», ένα ευφημισμό για το επιθηλίωμα, δηλαδή μια μορφή καρκίνου του δέρματος. Ο διάλογος μ’ ένα ξένο σ’ ένα μπαρ (που υποδύεται ο Dali Benssalah), ένας διάλογος χαλαρός, χωρίς σκοπό και κέντρο βάρους που κορυφώνεται με την αποκάλυψη, κυριαρχεί στο δεύτερο μέρος της ταινίας. Ένα μέρος το οποίο ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί σεβόμενος την ενότητα χώρου-χρόνου που χαρακτηρίζει τη θεατρική πράξη. Ό,τι όμως διασπά και διαρρηγνύει την όποια θεατρικότητα είναι το «βάρος» και η εντύπωση των εικόνων που συγκροτούν το πρώτο μέρος: αυτή η διαρκής κίνηση αντιπαρατίθεται με την ακινησία και στατικότητα της θεατρικής πράξης του δεύτερου μέρους. Είναι η ζωή, κίνηση, η εκμετάλλευση, το δούναι και λαβείν, δηλαδή η αρχαία αγορά που αναδύεται από αυτό το ντοκιμαντέρ παρατήρησης. Και είναι ο στοχασμός για τη ζωή, η ενδοσκόπηση, ο λόγος, οι αμφιβολίες και οι φόβοι, η σκιά του θανάτου που αναδύονται από το δεύτερο θεατρικό μέρος.
Αυτή η σύνθεση δυο διαφορετικών στην υφή τους κόσμων συνιστά την τελική επίγευση της ταινίας.

Δημήτρης Μπάμπας