του Kenneth Branagh
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Το Μπέλφαστ είναι μια πόλη με ιστορίες και στα τέλη της δεκαετίας του 1960 πέρασε μια απίστευτα ταραχώδη περίοδο της ιστορίας του, πολύ δραματική, μερικές φορές βίαιη, στην οποία παγιδευτήκαμε εγώ και η οικογένειά μου. Μου πήρε πενήντα χρόνια για να βρω τον σωστό τρόπο να γράψω γι′ αυτό, να βρω τον τόνο που ήθελα. Μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος για να καταλάβουμε πόσο απλά μπορεί να είναι τα πράγματα. Η ιστορία της παιδικής μου ηλικίας ενέπνευσε την ταινία, και με ενδιέφερε να εξερευνήσω το σημείο που το παιδί περνά στην ενηλικίωση, όπου χάνεται η αθωότητα. Στο Μπέλφαστ το 1969, βιώνουμε έναν κόσμο σε μετάβαση, η ειδυλλιακή γειτονιά ανατρέπεται από την άφιξη ενός όχλου που περνάει σαν ένα σμήνος μελισσών και καταστρέφει αυτή την ειρήνη. Θυμάμαι τη ζωή να ανατρέπεται σε ένα απόγευμα, σχεδόν σε αργή κίνηση, χωρίς να καταλαβαίνω τον ήχο που άκουγα, και μετά να γυρνάω και να κοιτάζω τον όχλο στο κάτω μέρος του δρόμου και η ζωή δεν ήταν ποτέ, ποτέ, ποτέ ξανά η ίδια . Ένιωσα ότι υπήρχε κάτι το δραματικό και οικουμενικό σε αυτό το γεγονός, επειδή οι άνθρωποι μπορεί να αναγνωρίσουν ένα σημείο ταύτισης με τη ζωή τους.
(...) Το σενάριο το έχω γράψει μέσα από τα μάτια ενός νεαρού αγοριού, του Μπάντυ, που είναι μια φανταστική εκδοχή μου. Ο ήρωας αρχίζει να φιλτράρει τις εμπειρίες του μέσω της έκθεσης σε πολλές ταινίες και στην τηλεόραση. Οι εικόνες της μεγάλης οθόνης είχαν τεράστιο αντίκτυπο στην ανάπτυξη της φαντασίας μου και ήθελα ο ήρωας να έχει τις ίδιες εμπειρίες. Ο μικρός λατρεύει τα γουέστερν. Έτσι, μερικές φορές ένιωθα σαν να έγραφα ένα γουέστερν που κατασκευαζόταν στο μυαλό του. Οι ταινίες που παρακολουθεί έχουν μια ξεκάθαρη αίσθηση του καλού εναντίον του κακού και μαθαίνει να διακρίνει το κακό όταν βλέπει κάποιον να χτυπά με γροθιές ανθρώπους στην άκρη του δρόμου. Έτσι, δεν είναι μια ακριβής εκδοχή της ζωής κανενός, επειδή είναι η εκδοχή που παίζει μέσα στο κεφάλι του αγοριού. Μέσα από το πρίσμα του χρόνου, 50 χρόνια μετά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό που βλέπει ο Μπάντυ δεν είναι ακριβώς αυτό που είδα, αλλά σίγουρα υπάρχει μια ποιητική αλήθεια μέσα σε αυτό που αναδύεται.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)