του Chris Marker
(το σχόλιο της Μαρίας Γαβαλά)

Τα καλά, και απρόβλεπτα, του Netflix. “A.K” του Κρις Μαρκέρ: ένα εξαίρετο, 71 λεπτών, ντοκιμαντέρ-πορτρέτο του Ακίρα Κουροσάβα, ενόσω κινηματογραφούσε την ταινία του «Ran», 1985. Η κάμερα του Κρις Μαρκέρ εισβάλλει στους εξωτερικούς χώρους των γυρισμάτων της ταινίας, καταγράφοντας-αποκαλύπτοντας πολλά από τα μυστικά του τρόπου με τον οποίο δούλευε ο Κουροσάβα. Για να μεταφέρεις το Χάος σε μια ταινία επικών διαστάσεων, απαιτείται, στον τρόπο δουλειάς, το αντίθετο του χάους· ο ορισμός της σύνταξης: εντελής προγραμματισμός, άψογη οργάνωση, απύθμενη όρεξη για δουλειά, πλουσιοπάροχα μέσα παραγωγής, πιστοί συνεργάτες-ακόλουθοι, ένα πλήθος πειθαρχημένων-έμπειρων κομπάρσων, αμερικάνικα άλογα-ειδικά εξασκημένα, αποθέματα μηχανημάτων παραγωγής ειδικών εφέ, κυρίως όμως φαντασία, αντοχή, υπομονή απέναντι στις καιρικές συνθήκες, ήρεμη ατμόσφαιρα-απαραίτητη για τον συντονισμό και την εγρήγορση όλων των συμμετεχόντων (τέτοια προσόντα, μόνο οι Γιαπωνέζοι διαθέτουν, συμπεραίνουμε με κάπως απόλυτη και ενδεχομένως δογματική διάθεση). Τον τόνο, φυσικά, δίνει ο αρχηγός, ο κυβερνήτης του σετ, ο πρώτος και εξέχων σαμουράι. Σύμφωνοι, ο Ακίρα Κουροσάβα ήταν μοναδικός. Αλλά κι ο Κρις Μαρκέρ δεν πάει πίσω. Βλέπουμε ή ξαναβλέπουμε αυτό το εξαίρετο ντοκιμαντέρ (ένα θαύμα ιδέσθαι-εικαστικών προδιαγραφών), και βγάζουμε συμπεράσματα. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.

(Πρώτη δημοσίευση ανάρτηση στο facebook)