(Μαύρα γυαλιά)
του Dario Argento
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Τα Μαύρα Γυαλιά/ Black Glasses είναι ένα φιλμ που είχα φανταστεί πριν πολλά χρόνια και δεν μπορούσα να το γυρίσω, αλλά ούτε και να σταματήσω να το σκέφτομαι. Η δυσκολία συνδεόταν με τις απαιτήσεις της αγοράς που ζητούσε βία και ανούσιες ιστορίες, σε μια στιγμή που εγώ επιτέλους περνούσα μια φάση συμφιλίωσης με τους εφιάλτες μου. Είχα αποφασίσει λοιπόν να ανοίξω την πύλη του τρόμου και να τη διασχίσω. Τα Μαύρα Γυαλιά αντιπροσωπεύουν για μένα την κορύφωση ενός ταξιδιού, επηρεασμένου -από την παιδική μου κιόλας ηλικία- από τη λογοτεχνία του Έντγκαρ Άλαν Πόε. Τώρα που οι καιροί έχουν αλλάξει, εγώ δεν θέλω να προδώσω την ουσία, ούτε το ύφος της ιστορίας.
Όλα περιστρέφονται γύρω από την έκλειψη ηλίου με την οποία αρχίζει η ταινία, κρύβοντας το εκτυφλωτικό φως της ημέρας και τις σκιές που σχηματίζονται στο έδαφος από τους ανθρώπους που την παρακολουθούν. Σταδιακά, οι σκιές μεταμορφώνονται καθώς ο ήλιος σκοτεινιάζει και το κίτρινο γίνεται βαθύ μπλε. Είναι ένας οιωνός που προμηνύει την τύφλωση της Νταϊάνα, της πρωταγωνίστριας. Η τύφλωση είναι ένα θέμα που έχω ξαναχρησιμοποιήσει στις ταινίες μου. Όταν σκηνοθετώ, με γοητεύει η ιδέα αυτού του αισθήματος ευθραυστότητας και πανικού που υπάρχει στον παλμό της καρδιάς ενός χαρακτήρα.
Με μαγνήτισε η ομορφιά της Ιλένια Παστορέλι, αλλά και η ευάλωτη εμφάνισή της που έρχεται σε αντίθεση με την ένταση του βλέμματός της – ένα βλέμμα που αλλάζει όταν αναγκάζεται να φορέσει μαύρα γυαλιά. Εναλλάσσοντας κοντινά πλάνα με μακρινά γεμάτα ένταση, αφηγούμαι τους φόνους που, σαν απαραίτητο συστατικό, οδηγούν χωρίς έλεος στην τελική κάθαρση.
Σχετικά με τους βασικούς χαρακτήρες αναρωτήθηκα, όπως κάνω σε όλες τις ταινίες μου: “Ποιοι είναι αυτοί, πώς εξελίσσονται;”. Σε αυτή την περίπτωση, πρόκειται για δύο ιδιαίτερα άτομα. Εκείνη είναι μια τυφλή γυναίκα, εκείνος ένα παιδί πολύ μικρό για να τα βγάλει πέρα μόνο του. Και προέρχονται από δύο διαφορετικές κουλτούρες: εκείνη Ιταλίδα, το αγόρι Κινέζος. Αυτός ο συνδυασμός είναι η κινητήρια δύναμη της ταινίας, ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η ιστορία. Ο ρυθμός και ο τόνος συμβαδίζουν με την ένταση και το σασπένς. Τα Μαύρα Γυαλιά είναι αυτό που έπρεπε να είναι: ένα πολύ δυνατό giallo, αλλά με δυο νέα στοιχεία -σε σύγκριση με τις προηγούμενες ταινίες μου: συναίσθημα και τρυφερότητα.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)