της Emmanuelle Nicot
(το σημείωμα της σκηνοθέτιδος )

Η ιδέα για την ταινία προέκυψε από μια σειρά πραγμάτων. Για αρχή, με απασχολεί γενικά πολύ το θέμα της επιρροής και του ελέγχου. Ακόμα, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της τελευταίας μου μικρού μήκους À l’arraché (Snatched), πέρασα χρόνο σε ένα κέντρο υποδοχής έκτακτης ανάγκης για εφήβους. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όλα τα παιδιά που είχαν αποδεδειγμένα υποστεί κακοποίηση, συνέχιζαν να στέκονται δίπλα στις οικογένειές τους, ισχυριζόμενα ότι το δικαστικό σύστημα ήταν άδικο που τα τοποθέτησε εκεί. Ακολούθησα δύο από αυτά τα παιδιά για χρόνια, κάτι που με έκανε να ανακαλύψω το ταξίδι τους από τον οικογενειακό χωρισμό στην «απελευθέρωση».
Μαζί με τα παραπάνω, γνώρισα τον πατέρα ενός φίλου ο οποίος ήταν κοινωνικός λειτουργός που δούλευε με νέους, και μέρος της δουλειάς του ήταν να παίρνει από τα σπίτια τους παιδιά που αποτελούσαν πιθανά θύματα κακοποίησης και να τα φέρνει στη δομή φροντίδας. Μια μέρα, συνάντησε ένα 6χρονο κοριτσάκι που ζούσε μόνο του με τον πατέρα του, τον οποίο υποπττεύονταν για αιμομιξία. Βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα υπερ-αισθησιακό και σεξουαλικοποιημένο μικρό κορίτσι που έπαιζε μαζί του ένα παιχνίδι αποπλάνησης. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα για την ταινία. Αναρωτήθηκα τι θα είχε απογίνει αυτό το κοριτσάκι σε ηλικία 12 ετών, στην εφηβεία, στα πρώτα της ειδύλλια;

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)