του Quentin Dupieux
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Για να γράψω το σενάριο και να σκηνοθετήσω αυτόν τον φόρο τιμής στο Νταλί, συντονίστηκα με την συμπαντική συνείδηση του Σαλβαδόρ Νταλί, αφήνοντας τον εαυτό μου να οδηγηθεί από αυτήν με κλειστά τα μάτια. Αρχικά, ο Διδάσκαλος με διέταξε να συγκεντρώσω αρκετούς λαμπρούς ηθοποιούς που θα υποδύονταν τον ίδιο, καθώς θα ήταν πολύ περίπλοκο για έναν μόνο άνθρωπο να παίξει τον Νταλί! Κατόπιν επισκεφθήκαμε μαζί τον Μπουνιουέλ για να του κλέψουμε κάμποσες εικόνες και ιδέες, και μετά με καταβύθισε διά της βίας στην άβυσσο της νοσηρής αγωνίας και των ονείρων του για να με καθοδηγήσει. Τελικά, μόλις που κατάφερα να ανακτήσω τον έλεγχο της ταινίας μου, μόνο και μόνο για να εκφράσω μ’ αυτήν την αγάπη μου σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Όπως ο ίδιος ο Νταλί είχε δηλώσει, η προσωπικότητά του ήταν πιθανώς το σπουδαιότερο επίτευγμά του. Η ταινία μου αφηγείται ταπεινά αυτή την ιστορία...

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)