του Jan-Willem van Ewijk
(κριτική: Δημήτρης Μπάμπας)

Μια χαράδρα των Άλπεων. Χιονισμένη. Υψηλές κορυφές. Τα σύννεφα που κινούνται ως να πλέουν μέσα στο επιβλητικό ορεινό τοπίο. Μια γυναικεία φωνή που δίνει οδηγίες για διαλογισμό (;). Ένας άντρας ξαπλωμένος. Τη γαλήνη της στιγμής διακόπτει ο ήχος ενός κινητού. Μια μουσική μελωδία από πιάνο συνοδεύει την εικόνα ενός χιονοδρόμου που επιχειρεί μια κατάβαση με snowboard μέσα στο μαγευτικό κατάλευκο τοπίο....
Ο Rein είναι μουσικός, αλλά τώρα απασχολείται ως δάσκαλος του σκι σ’ ένα, χιονοδρομικό κέντρο, τουριστικό θέρετρο. Δέχεται την επίσκεψη του πατέρα του, ο οποίος είναι ένας πολύ γνωστός ηθοποιός. Οι δύο άνδρες σημαδεύονται από μια πρόσφατη σημαντική απώλεια, το θάνατο της μητέρας και συζύγου. Ωστόσο, η ξαφνική παρουσία του πατέρα στη ζωή του Rein δεν είναι ευπρόσδεκτη…
Η αφήγηση της ταινίας εστιάζει καταρχήν στη σχέση των δύο ανδρών έχοντας πάντα στο φόντο το εντυπωσιακό κάτασπρο ορεινό τοπίο.[Τους ρόλους υποδύονται δύο Ολλανδοί ηθοποιοί, οι Gijs και Reinout Scholten van Aschat πατέρας και γιος στην πραγματική ζωή, προσθέτοντας ένα μη αναμενόμενο ρεαλιστικό επίπεδο στην ταινία]. Μια σχέση πατέρα -γιού που σκιάζεται από τη σημαντική απώλεια, αλλά και πολλούς από το παρελθόν ανοικτούς λογαριασμούς. Και η οπτική που απεικονίζεται αυτή η σχέση είναι του νεαρού άνδρα που μοιάζει χαμένος, αναποφάσιστος και αμφίθυμος  μπροστάστον πατέρα του. Κάποιες φορές ανταγωνιστικός, άλλοτε θυμωμένος, εχθρικός και επιθετικός απέναντι στον πατέρα του, ο νεαρός ήρωας αναζητεί μια νέα ισορροπία στη ζωή του και τη σχέση του μαζί του. Σε κάποιες στιγμές, η αντίθεση με τον πατέρα του μοιάζει ως μια σύγκρουση δυο διαφορετικών εκδοχών της ανδρικής ταυτότητας: μιας παλιομοδίτικης και μιας της νέας εποχής...
Το τοπίο συνιστά ένα πολύ ιδιαίτερο στοιχείο της ταινίας: οι ήρωες μοιάζουν αποκομμένοι από το κοινωνικό πλαίσιο, χωρίς τα όποια κοινωνικά η πολιτισμικά συμφραζόμενα. Καμία αίσθηση αστικού χώρου, μόνο η φύση στις πιο ακραίες εκφράσεις της. Αυτή η φύση, το επιβλητικό ορεινό τοπίο, ορεινός όγκος στον Άλπεων, με τις παγίδες και τους κινδύνους που κρύβει, είναι ένας αντίπαλος, ένα εμπόδιο το οποίο οι ήρωες οφείλουν να αντιπαλέψουν. Μια πρόκληση στην οποία πρέπει, πατέρας και γιος ,να ανταποκριθούν....
Η κάθοδος των σκιέρ με φόντο τις κορυφές των βουνών συνιστά την προνομιούχα στιγμή για τον θεατή: μια αίσθηση γαλήνης και ηρεμίας που υπερκαλύπτει και επιβάλλεται στην ένταση που προκαλεί η αδρεναλίνη. Είναι επιπλέον και μια μεταφορά της εσωτερικής πάλης των ηρώων: η αδρεναλίνη της σύγκρουσης μοιάζει στις περισσότερες στιγμές της ταινίας να κρύβεται κάτω από την γαλήνη του τοπίου...

Φεστιβάλ Βενετίας 2024 / Giornate degli Autori