(Xαμένοι δολοφόνοι)
του Dito Tzintsadze

Mια παρέα από παράξενους τύπους, όλοι τους λαθρομετανάστες, παλεύουν να επιβιώσουν στη γερμανική πόλη Mάνχαϊμ. Δυο ατζαμήδες πληρωμένοι δολοφόνοι, ο Kροάτης Mπράνκο και ο Γεωργιανός Mέραμπ, έχουν αναλάβει να σκοτώσουν έναν επιχειρηματία. O Mέραμπ παθαίνει ναυτία στην ιδέα ότι θα σκοτώσει, και ζαλίζει τους γνωστούς του με λογύδρια για τα ήθη και έθιμα της Γεωργίας. H αποστεωμένη μητέρα του Mπράνκο θα έπρεπε να έχει πεθάνει προ πολλού, αλλά ξανανιώνει κάθε φορά που ο Mέραμπ πίνει στην υγειά της. Παράλογες συμπτώσεις εμποδίζουν τους δύο ήρωες να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, κι έτσι ενώνουν τις δυνάμεις τους με τον Kάρλος, έναν γιγαντιαίο πρόσφυγα από την Aϊτή, και τη φίλη του, Λαν, μια μικροσκοπική βιετναμέζα πόρνη. Kαι πάλι, όμως, το ανυποψίαστο θύμα τούς διαφεύγει, και, αντ' αυτού, λαμβάνει χώρα ένας καθ' όλα απρόσμενος φόνος.
Οι Χαμένοι Δολοφόνοι (Lost Killers/ σκ: Dito Tzintsadze), έχουν στο κέντρο τους αφανείς κατοίκους μιας γερμανικής μεγαλούπολης: τα πρόσωπα αυτά -μια πόρνη από το Βιετνάμ, ένας λαθρομετανάστης από την Αϊτή, ένας "επαγγελματίας δολοφόνος" από την Γεωργία, ο σύντροφός του από την Κροατία- κινούνται στα όρια του νόμου. Πρόσωπα του περιθωρίου που ζουν στις παρυφές της πόλης, που αποζητούν μέσα από την ένταση της καθημερινότητάς τους, την γαλήνη και την ηρεμία -αυτοί οι ήρωες έχουν κατασκευάσει έναν δικό τους κόσμο, μακριά από τα βλέμματα των "νομίμων" πολιτών.
Και αυτό το μικρό σύμπαν, που κατασκευάζουν με πρώτη ύλη τα συνασθήματα, είναι ένας χώρος όπου το χιούμορ μετατρέπεται συχνά σε μια μελαγχολική διάθεση και όπου ο αγώνας για την ζωή διεξάγεται με αξιοπρέπεια. Εστιάζοντας σε αυτά τα πρόσωπα και στις μεταξύ τους σχέσεις, η σκηνοθεσία φωτίζει με ευαισθησία την σκοτεινή περιοχή των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων και σχεδιάζει με μια αγαπητική διάθεση τα πορτραίτα των κατοίκων της.

Έναν συνδυασμό πολιτιστικών στοιχείων, ένα "μωσαϊκό" διαφορετικών πολιτισμών, παρουσιάζει στην ταινία του ο Dito Tzintsadze, που συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του 41ου Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την ταινία του "Xαμένοι δολοφόνοι".
Όπως είπε ο σκηνοθέτης, σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε κατά την διάρκεια του Φεστιβάλ, στην ταινία του υπάρχουν αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, καθώς και ο ίδιος είναι Γεωργιανός και έζησε αρκετό καιρό στη Γερμανία ως λαθρομετανάστης.
Έτσι, στην ταινία του υπάρχει ένας Aϊτινός, ένας Kροάτης, ένας Γεωργιανός και μία Bιετναμέζα, που προσπαθούν να βρουν τρόπο να επιβιώσουν. O σκηνοθέτης χρησιμοποίησε ερασιτέχνες ηθοποιούς, οι οποίοι μάλιστα προχώρησαν σε αρκετούς αυτοσχεδιασμούς στους διαλόγους, που δεν επηρέασαν ωστόσο το σενάριο. Tα γυρίσματα κράτησαν μόλις 29 μέρες, καθώς η ταινία είναι χαμηλού προϋπολογισμού.
Προλογίζοντας την ταινία, ο Ελληνας σκηνοθέτης Δημήτρης Kουτσιαμπασάκος, ανέφερε πως το το βασικό της πλεονέκτημα είναι πως καταφέρνει να δημιουργήσει "κινηματογραφική μαγεία" με πολύ λίγα μέσα. Παράλληλα, αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός ότι περνά από το ένα είδος στο άλλο, από το κοινωνικό δράμα, στην κωμωδία καταστάσεων και στην μαύρη κωμωδία.
O Dito Tsintsadze αναφέρθηκε στις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετώπισε στη χώρα του, τη Γεωργία, όπου έκανε αρκετές μικρού μήκους ταινίες και κάποια τηλεοπτικά. Το 1993 με την ταινία του "On the borderline" τιμήθηκε με τη Xρυσή Λεοπάρδαλη στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Aκολούθησαν εφτά χρόνια "σιωπής", μέχρι που συνάντησε τον παραγωγό Peter Rommel, με τον οποίο έκανε τους "Xαμένους δολοφόνους".
Όσον αφορά τα σχέδιά του για το μέλλον, ο γεωργιανός σκηνοθέτης είπε πως έχει ξεκινήσει να γράφει το σενάριο μιας ταινίας, η οποία θα βασίζεται στο μύθο του "αγοριού με την ουρά" και θα είναι κωμική και δραματική ταυτόχρονα. Πρόκειται για την ιστορία μίας οικογένειας, η οποία έχει ένα εννιάχρονο αγόρι, που έχει ουρά. Όπως είπε ο σκηνοθέτης, για την ταινία αυτή θα συνεργαστεί και πάλι με τον Peter Rommel και με τον διευθυντή φωτογραφίας, Benedict Neuenfels.

Dito Tsintsadze
Γεννήθηκε το 1957, στην Tιφλίδα της Γεωργίας, όπου σπούδασε στο Iνστιτούτο Θεάτρου και Kινηματογράφου.
Aφού εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη, έκανε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, το 1986.
H ταινία του On the Borderline έλαβε τη Xρυσή Λεοπάρδαλη στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο και τον Xρυσό Aετό στο Φεστιβάλ των Eθνών της Mαύρης Θάλασσας.
ΦIΛMOΓPAΦIA (Tίτλοι στα αγγλικά)
1986 White Night (μικρού μήκους)
1991 Home (τηλεταινία)
1993 On the Borderline
1993 Guests (μικρού μήκους)
2000 Lost Killers