του Julio Medem

Η Ana και ο Otto με τα καρκινικά ονόματα, (διαβάζονται το ίδιο είτε από την αρχή είτε από το τέλος), θα συναντηθούν από μια σύμπτωση. Θα γίνουν ετεροθαλή αδέρφια, εραστές και θα χωρίσουν, προσμένοντας τη μοιραία σύμπτωση που θα τους ξαναφέρει κοντά. Αν μιλούσα για τη ζωή μου θα έλεγα ότι είναι ένα τραίνο από συμπτώσεις, λέει η Ana. Αυτές κινούν τα νήματα της ζωής των ηρώων, που δεν είναι παθητικά παραδομένοι στη δίνη τους, αλλά, ενεργητικά, τις κυνηγούν, τις προσδοκούν, χωρίς ωστόσο να έχουν τη δύναμη να τις υπερβούν. Για τον Julio Medem, η ζωή αποτελείται από κύκλους, κύκλους της μοίρας που καθορίζονται από συμπτώσεις. Μια ιστορία που στα χέρια ενός χολυγουντιανού σκηνοθέτη θα μετατρεπόταν σε ένα πρώτης τάξεως μελόδραμα, αναδεικνύεται σε ένα κινηματογραφικό δοκίμιο πάνω στην ίδια τη ζωή, τον έρωτα, το θάνατο, το πεπρωμένο.
Απαλλαγμένο από υπερδραματοποιημένους φορμαλισμούς, το φιλμ ισορροπεί μοναδικά ανάμεσα στη συγκίνηση, το συναίσθημα, την προσμονή και το στοχασμό πάνω στο ρόλο της τυχαιότητας στη ζωή των ανθρώπων.
Οι νατουραλιστικές ερμηνείες των ηθοποιών και η υπέροχη φωτογραφία συνθέτουν ένα κινηματογραφικό κείμενο μεστό, ανεπιτήδευτο, αληθινό πάνω σε μια σεναριακή φόρμα που θυμίζει πολλούς μικρούς κύκλους (παρακολουθούμε κάθε χρονική περίοδο της ζωής τους τόσο από την πλευρά του Otto όσο και από τη μεριά της Ana), μέσα στο μεγάλο κύκλο, αυτόν της ζωής τους.
Μια ιστορία που στα χέρια ενός χολιγουντιανού σκηνοθέτη θα μετατρεπόταν σε ένα πρώτης τάξεως μελόδραμα, αναδεικνύεται σε ένα κινηματογραφικό δοκίμιο πάνω στην ίδια τη ζωή, τον έρωτα, το θάνατο, το πεπρωμένο. Ο Julio Medem στήνει μια κινηματογραφική εξίσωση, αυτή του μοιραίου και του τυχαίου.
Μιλάει για τις συμπτώσεις που καθορίζουν τη μοίρα και το πεπρωμένο που δημιουργεί την τύχη, στην ατέρμονη ανθρώπινη αναζήτηση για αγάπη και ευτυχία .

Μαίρη Δισερή