του Σπύρου Σταθουλόπουλου

Γυρισμένο εξ' ολοκλήρου με μία λήψη, το φιλμ PVC-1 είναι εμπνευσμένο από μια αληθινή ιστορία. Το 2000, σε μια αγροτική περιοχή της Κολομβίας, μια γυναίκα και η οικογένειά της έπεσαν θύματα μιας ασυνήθιστης τρομοκρατικής ενέργειας για λύτρα 7.000 δολαρίων.
Τρομοκράτες πιστεύοντας ότι η οικογένεια είναι πλούσια, παγιδεύουν τα μέλη της και απαιτούν λύτρα. Τοποθετούν στο λαιμό της μητέρας έναν εκρηκτικό μηχανισμό με αποτέλεσμα η μητέρα να γίνει κυριολεκτικά μια ωρολογιακή βόμβα και να βρεθεί παγιδευμένη σε ασύλληπτες συνθήκες ψυχολογικής και σωματικής πίεσης. Η γυναίκα και η οικογένειά της κάνουν δραματικές προσπάθειες να απενεργοποιήσουν τη βόμβα καθώς ο χρόνος μετρά αντίστροφα και η ένταση κορυφώνεται...

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Σπύρος Σταθουλόπουλος δηλώνει σχετικά: "Θελήσαμε να φτιάξουμε ένα δυνατό και αξιόπιστο ανεξάρτητο φιλμ, για να κάνουμε ένα σχόλιο πάνω στο οικουμενικό πρόβλημα της τρομοκρατίας. Ένας από τους στόχους μας ήταν να μπορεί η ταινία να απευθυνθεί σε κόσμο σε διαφορετικά σημεία της γης. Επιλέξαμε έτσι ως φορέα του δράματος μια μητέρα ώστε να αντιπροσωπευτούν χαρακτηριστικά όλοι οι άμαχοι που τυχαία πέφτουν θύματα ανάλογων βίαιων πράξεων.
Η ταινία πήρε το όνομα της βόμβας, γιατί το θέμα της ταινίας είναι η πεπερασμένη διάρκεια της ζωής. Η βόμβα αντιπροσωπεύει αυτό ακριβώς: εάν βρισκόμασταν κάπου εγκλωβισμένοι με μια ωρολογιακή βόμβα το τέλος θα ήταν προκαθορισμένο, ακριβώς όπως είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι από τη στιγμή που γεννιόμαστε, σε μια αντίστροφη μέτρηση μέχρι το θάνατό μας. Ο χρόνος κυβερνά την ύπαρξη και αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε ούτε να αλλάξουμε, ούτε να επηρεάσουμε. Η ταινία υιοθετεί αυτή την αρχή και παρουσιάζει τη δοκιμασία ενός ανθρώπου σε σχέση με το ότι ο χρόνος είναι πραγματικά αναλλοίωτος."
Στην ταινία απονεμήθηκε το βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στον ALBERTO SORNOZA (ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΣΟΡΝΟΖΑ) για την ερμηνεία του στην ταινία και το βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2007.

(πηγή δελτίο τύπου)