του Ροβήρου Μανθούλη

"Τα πιο ισχυρά θέματα, τουλάχιστον στον ελληνικό χώρο, είχαν πάντοτε ιστορική αξία.
Από πού να πιαστεί κανείς;
Από τον Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τη Δικτατορία;
Επειδή τα έζησα, είναι θέματα που με κυνηγάνε".
Ροβήρος Μανθούλης

Ο Ροβήρος Μανθούλης ανήκει σε μια ιστορική γενιά του ελληνικού κινηματογράφου, σ' αυτήν του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Παρόλο που ασχολήθηκε κυρίως με το ντοκιμαντέρ και παρόλο που κατοικεί στο εξωτερικό, θεωρείται ότι ανήκει στον χώρο τυ ελληνικού σινεμά: η ταινία του Πρόσωπο με πρόσωπο θεωρείται κλασική για τον χώρο του ελληνικού σινεμά. Σύμφωνα με τον Βασίλη Ραφαηλίδη είναι μια "ανηλεής σάτιρα του αστικού νεοπλουτισμού" που γυρίστηκε σε "ύποπτες" εποχές, το 1966 λίγο πριν την επτάχρονη δικτατορία.
Στις ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ που έχουν ελληνικό θέμα μπορούμε να συναντήσουμε   την ισχυρή παρουσία της πολιτικής, ιστορικές καταστάσεις και γεγονότα που σημαδεύουν ανεξίτηλα τους ήρωες και πρόσωπα που ζούν τις απροσδόκητες όψεις της ιστορίας.
Ο Ροβήρος Μανθούλης γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά κατοικεί στο Παρίσι από το 1967. Έχει σκηνοθετήσει 6 ταινίες μεγάλου μήκους για τον κινηματογράφο και 114 ώρες τηλεταινιών και ντοκιμαντέρ, κυρίως για την Γαλλική τηλεόραση, συχνά σε συμπαραγωγή με την Ελβετική, Γερμανική και Ελληνική τηλεόραση. Οι ταινίες του έχουν διανεμηθεί ή μεταδοθεί στις περισσότερα Ευρωπαϊκές χώρες, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η 8ωρη τηλεταινία "Ακυβέρνητες Πολιτείες" έχει προβληθεί 50 φορές στην Γαλλική Τηλεόραση Ένα (TF1). Αυτή η τηλεταινία που μεταδόθηκε και από την ελληνική τηλεόραση, αποτελεί μια εξαιρετική προσαρμογή του ομώνυμου κλασικού έργου του Στρατή Τσίρκα.
Ταινίες του Ροβήρου Μανθούλη συμμετείχαν σε διάφορα φεστιβάλ και διαγωνισμούς και έχουν κερδίσει βραβεία στη Θεσσαλονίκη (βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας για την μεγάλου μήκους ταινία "Πρόσωπο με πρόσωπο", το Grand Prix για τα ντοκιμαντέρ, "Άνθρωποι και Θεοί" και "Η πιο μεγάλη Δύναμη"), στο Λοκάρνο (Βραβείο Επιτροπής για το "Πρόσωπο με πρόσωπο"), στην Αθήνα (Καλύτερου Σεναρίου και Πρώτου Αντρικού ρόλου, βραβεία Κριτικών, για τη μεγάλου μήκους ταινία "Ψηλά τα χέρια Χίτλερ"), στις Βρυξέλλες ("Μπλουζ με σφιγμένα δόντια" προτάθηκε για "Καλύτερη Ταινία της Χρονιάς" από την Ένωση Κριτικών για ταινίες μεγάλου μήκους) στα φεστιβάλ F.I.P.A. (Ειδική μνεία για το ντοκιμαντέρ "Ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος") μεταξύ άλλων. Οι ταινίες του επίσης προβλήθηκαν σε φεστιβάλ όπως οι Κάννες, της Μόσχας, της Λοζάννης και της Ουτρέχτης. Η τελευταία του ταινία, το Lilly's Story συμμετείχε και στο φετινό φεστιβάλ της Βενετίας, στο τμήμα "Κόντρα στο Ρεύμα".
Η ταινία Lilly's Story βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά. Η αφήγηση επικεντρώνεται στην προετοιμασία μιας ταινίας που δεν γυρίστηκε ποτέ: Αρχές της δεκαετίας του 1970 -εν μέσω της στρατιωτικής δικτατορίας- η Μελίνα Μερκούρη (ήδη σταρ με τα Παιδιά του Πειραιά) βρίσκεται εξόριστη στο εξωτερικό. Εκεί είχε την ιδέα να γυρίσουν με τον Μανθούλη μια ταινία που θα αναφερόταν στα όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα. Σ' αυτή παραγωγός θα ήταν ο Ζιλ Ντασέν και χρηματοδότης η χολιγουντιανή εταιρία "ABC". Η ταινία θα αφηγούνταν την ιστορία της Λίλυ, μιας ευκατάστατης κοπέλας από μια μεγαλοαστική οικογένεια, η οποία συμμετείχε στην αντίσταση κατά της χούντας. Η Λίλυ σύμφωνα με το σενάριο θα συλληφθεί και να βασανιστεί από τις αρχές. Τη Λίλυ επρόκειτο να ερμηνεύσει η Μελίνα Μερκούρη. Ωστόσο το σχέδιο γι' αυτή την ταινία δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Το Lilly's Story αναφέρεται σ' αυτήν την εποχή, γύρω στα 1970 και έχει ως κεντρικά πρόσωπα τους Έλληνες πολιτικούς εξόριστους στο Παρίσι, που βρέθηκαν εκεί μετά το χουντικό πραξικόπημα του 1967. Τα παρασκήνια μιας κινηματογραφικής παραγωγής, ο κόσμος των πολιτικών εξόριστων, σχόλια και παρατηρήσεις για τα πρόσωπα και την εποχή τους, οι έρωτες, οι μικρές ιστορίες της καθημερινότητας, τα πραγματικά περιστατικά: όλα αυτά συνθέτουν τον αφηγηματικό καμβά. Η ταινία υποστηρίζεται από την προσωπική μνήμη του σκηνοθέτη της που επιλέγει να ακολουθήσει, όχι τον δρόμο μιας κοινωνιολογικής και ιστορικής ανάλυσης, αλλά πιο εσωτερικές προσεγγίσεις: εκθέτει την ανθρώπινη πλευρά μιας ταραγμένης ιστορικής περιόδου, τα συναισθήματα, τα χρώματα και τις πολλαπλές όψεις μιας εποχής και των ανθρώπων της.
Ο Μηνάς Χατζησάββας για την ερμηνεία του στην ταινία, απέσπασε το κρατικό βραβείο ερμηνείας β΄ ανδρικού ρόλου και  ο Νίκος Μαμαγκάκης το βραβείο Μουσικής.