της Δώρα Μασκλαβάνου

Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας είναι η Αλεξάνδρα, μια νεαρή γυναίκα που περιπλανιέται στην πρωτεύουσα αναζητώντας ένα σπίτι να νοικιάσει γι' αυτή και το γιο της. Χτυπάει πόρτες στην αυγουστιάτικη Αθήνα όλη μέρα. Συναντάει αγνώστους ανθρώπους ποικίλων τάξεων, ηλικιών, συμπεριφορών, αισθημάτων. Διεκδικεί ανακαλύπτει, υπομένει, εμπιστεύεται. Οι απροσδόκητες τυχαίες συναντήσεις θα τη μάθουν τη χαρά, να μπορείς να ξεκινάς τη ζωή σου απ' αρχή, να βρίσκεις δύναμη, να την αυτοσχεδιάζεις ασταμάτητα.
Η Δώρα Μασκαλαβάνου δηλώνει για την ταινία της: "Η Αλεξάνδρα ξεκινά παρατηρήτρια και γίνεται κοινωνός της καθημερινής ζωής της πρωτεύουσας.
Το περιβάλλον, οι άνθρωποι που παρελαύνουν μπροστά στα μάτια της, φωτίζουν την ίδια κι όχι το αντίστροφο. Η ταινία είναι η ματιά της. Οι άνθρωποι και ο χώρος τους καθρεφτίζουν αυτό που εκείνη εισπράττει απ' αυτούς. Η κάμερα και η Αλεξάνδρα είναι ο ίδιος αφηγητής και ο ίδιος πρωταγωνιστής. Έτσι ώστε κι ο θεατής να "περπατά" μαζί της, με τη συμπάθεια του να τη συνοδεύει.
Πρόκειται για μια προσωποκεντρική ταινία. Γι' αυτό κι όλοι οι φιλοξενούμενοι ρόλοι, είναι οργανικοί και συνθέτουν μια ανθρωπογραφία. Αυτοί οι τυχαίοι και μοναδικοί άνθρωποι, δεν συμβολίζουν τίποτε άλλο απ' την ίδια την καθημερινή ζωή, την άγνωστη, την πλούσια, την ασυγκράτητη. Αυτοί όλοι, έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από την ίδια να μιλήσουν, να τους ακούσουν."
Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος σχολιάζει την ταινία: "Μ' αρέσει να βλέπω ηθοποιούς και να τους ακούω να μιλάνε μεταξύ τους, πείθοντας με ότι από την καταγραφή αυτών των πολύ απλών πραγμάτων γίνεται αυτό που πρέπει να γίνει. Κι αυτό είναι η πρώτη αρετή της Μασκαλβάνου. Η απλότητα της υπόθεσης. Τι πιο βλακωδώς καθημερινό. Μια γυναίκα μόνη της, με το παιδί της, χωρίς οικονομική άνεση, ψάχνει καλοκαιριάτικα να νοικιάσει ένα διαμέρισμα στη Αθήνα.
Κανένα δράμα δεν έρχεται να λυτρώσει την καθημερινότητα των καταστάσεων: αυτή η γυναίκα δεν έχει σκοτώσει, δεν αισθάνεται ένοχη για τίποτε, όταν ήταν μικρή δεν την είχε βιάσει ο εξάδελφος της κάτω από τις αμυγδαλιές και γενικά δεν μοιάζει να πάσχει από κανενός είδους εμμονή ή κοινωνική νευρασθένεια του τύπου "είμαι άνεργη και δεν μου φτάνει το επίδομα".
Κι όμως διαθέτει εσωτερκότητα, κοινώς οι πράξεις της τα λόγια της δεν μοιάζουν ασυνάρτητα. Κάτι θέλει από την ζωή της -το διαμέρισμα γαι να στεγασθεί με τον γιο της- κάτι ψάχνει."
Η Δώρα Μασκλαβάνου γεννήθηκε στην Kαβάλα, το 1960. Σπούδασε υποκριτική στη Σχολή Kατσέλη και έλαβε πτυχίο μηχανικής από το Πολυτεχνείο Aθηνών.
Aπό το 1981 έως το 1991 εργάστηκε ως παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών στην Eλληνική Pαδιοφωνία.
Έχει πρωταγωνιστήσει σε μεγάλου μήκους ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, έχει τραγουδήσει σε ηχογραφήσεις δίσκων των Xατζιδάκι, Kυπουργού, Ξυδάκη κ.ά., κι έχει εργαστεί στην εκτέλεση παραγωγής μεγάλου μήκους ταινιών.
Eργάζεται ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος.