της Κατερίνας Ευαγγελάκου

Μια όχι και τόσο νοσταλγική επιστροφή στο παρελθόν επιχειρείται στην ταινία της Κατερίνας Ευαγγελάκου, Θα το μετανοιώσεις. Με αφετηρία ένα νεκρό χρόνο -όταν η κεντρική ηρωίδα, το Μαράκι, κείται λιπόθυμη στο δρόμο-, η αφήγηση δημιουργεί μέσα απο συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν ένα γυναικείο  πορτραίτο, διανθισμένο από σαρκασμό και λεπτή ειρωνεία. Το περίγραμμά σ' αυτό το πορτραίτο είναι ένας απολογισμός: ανάμεσα στο τότε (η δεκαετία του 80 και η εφηβεία) και στο τώρα.
Κεντρικά πρόσωπα στην ταινία είναι τρεις αδελφές που μεγαλώνουν στην επαρχία, στη δεκαετία του '80. Όμως είναι η μια απο τις τρεις που η σκηνοθεσία προσεγγίζει μ' ένταση, θερμότητα, συμπάθεια και αληθινό ενδιαφέρον: το Μαράκι είναι ο «φωστήρας» της μικρής πόλης, με ιδιαίτερη κλίση στα μαθηματικά κι επιθυμεί να φύγει μακριά και να σπουδάσει. Οι δύο αδελφές της αντίθετα, ζουν μια κανονική ζωή με πολλούς έρωτες και καθόλου διάβασμα. Η μητέρα τους είναι χήρα κι έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τον μιας κάποιας ηλικίας γείτονά της Μένη, ο οποίος είναι πολύ ντροπαλός για να της εκμυστηρευτεί τον έρωτά του.

Υπάρχει ένα κομβικό σημείο μέσα στον χρόνο στο οποίο η αφήγηση συνεχώς επιστρέφει: είναι το καλοκαίρι που το Μαράκι θα έδινε εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Τότε διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν έχουν ως αποτέλεσμα εκείνη να μείνει πίσω στην επαρχία και οι αδελφές της να φύγουν στην Αθήνα. Η ηρωίδα θυσίαζεται για την οικογενειακή ευτυχία και η προσωπική της ζωή καταστρέφεται. Δεν γίνεται μαθηματικός,  ανακαλύπτει όμως την τέλεια συνταγή της πάστα φλώρας
Η σαρκαστική διάθεση και η εμφανής συμπάθεια με την οποία απεικονίζεται το κεντρικό γυναικείο πρόσωπο (και ο περίγυρος) δημιουργούν ένα ανορθόδοξο για τον χώρο του ελληνικού σινεμα, γυναικείο πορτραίτο. Αυτή η γυναίκα, η οποία έχει υποκύψει στις δυσκολίες της ζωής και έχει αφεθεί να παρασυρθεί από το ρεύμα του χρόνου, βρίσκει την δύναμη και αντιστέκεται. Η αφήγηση περιγράφει τόσο το χρονικό της πτώσης της -έφηβη γεμάτη από όνειρα, ελπίδες και προσδοκίες, καταλήγει στην μοναξιά της επαρχίας- όσο και την στιγμή της έκρηξης: όταν δηλαδή διεκδικεί από την ζωή αυτά που της αξίζουν. Η σκηνοθεσία κατορθώνει να ισορροπήσει ανάμεσα σε μια ηθογραφική προσέγγιση της εποχής (η δεκαετία του 80 και το σήμερα) και σε μια πιο εσωτερική ματιά στον κεντρικό γυναικείο χαρακτήρα.

Η Κατερίνα Ευαγγελάκου σημειώνει γγια την ταινία: "Το Μαράκι είναι ένα πολύ γνώριμο και συνηθισμένο πρόσωπο της ελληνικής επαρχίας και ταυτόχρονα, είναι ένας Θείος Βάνιας. Τι είναι ο Βάνιας;  Ενας άνθρωπος με ταλέντα κι ευαισθησίες που αν και ασφυκτιά ζώντας στην επαρχία, υπομένει στωικά την ζωή χωρίς φαντασία, μέχρι που κάτι συμβαίνει κι αρχίζει να συμπεριφέρεται παράλογα και βίαια. Η ηρωίδα μας είναι ένα άτομο που θυσιάζει τις φιλοδοξίες του χάριν μιας προσωπικής αντίληψης της ηθικής. Υποφέρει από την ωμότητα των ανθρώπων γύρω της, αλλά σε μια ορισμένη στιγμή κάτι συμβαίνει και αφήνει το οικοδόμημα της λογικής της να καταρρεύσει.
Πιστεύω ότι για κάθε ελάχιστα σκεπτόμενο άνθρωπο η απαισιοδοξία είναι η μόνη βεβαιότητα για τον κόσμο και την πορεία του. Ακριβώς γι αυτό η αισιοδοξία είναι η μόνη εφικτή μέθοδος αντιμετώπισής του."
Η ταινία απέσπασε στο 43ο Φεστιβάλ Κιν/φου Θεσσαλονίκης τα εξής βραβεία:  1. Α΄ βραβείο καλύτερης ταινίας 2. βραβείο σκηνοθεσίας (Κ. Ευαγγελάκου) 3. βραβείο σεναρίου (Κ. Ευαγγελάκου) 4. βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου (Μάνια Παπαδημητρίου) 5. βραβείο Β΄γυναικείου ρόλου (Υβόννη Μαλτέζου) 6. βραβείο μακιγιάζ (Φανή Αλεξάκη) 7. βραβείο Α΄ ανδρικού ρόλου στο διεθνές τμήμα του φεστιβάλ (Χρήστος Στέργιογλου) 8. βραβείο κοινού 9. βραβείο Ε.ΤΕ.ΚΤ. (Ένωση Τεχνικών Κινηματογράφου & Τηλεόρασης).
Η Κατερίνα Ευαγγελάκου γεννήθηκε το 1962 στον Πειραιά. To Θα το μετανοιώσεις είναι η δεύτερη ταινία της μεγάλου μήκους. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια κάνει παραγωγή και σκηνοθεσία σε πολλά ντοκιμαντέρ. Η φιλμογραφία της περιλαμβάνει τις μικρού μήκους  ΟΛΓΑ (1989), ΚΥΡΙΑ ΜΙΚΑ (1991) και την πρώτη της μεγάλου μήκους ΙΑΓΟΥΑΡΟΣ (1994).