του Στράτου Τζίτζη
(οι σημειώσεις για την παραγωγή)

Μετά το Η Αγάπη Είναι Ελέφαντας, θέλησα να προχωρήσω τη θεματική μου με το σχέδιο ενός αισθηματικού δράματος χωρίς κανένα στοιχείο μελό, αλλά εντελώς πραγματικού και σύγχρονου, το οποίο θα ήταν συγκεντρωμένο στο πρόσωπο μιας γυναίκας. Αυτό που με προκαλούσε ήταν να φανερώσω την αγωνία που πάρα πολλές γυναίκες βιώνουν καθημερινά και να ξεπεράσω την ανδρική οπτική μου κοιτάζοντας κι απ'την άλλη πλευρά...
(...) Ο κόσμος της ταινίας είναι ο κόσμος μιας σημερινής γυναίκας, που είναι κατα βάθος μόνη και δίνει αγώνα να επιβιώσει και να υπάρξει αισθηματικά. Σεναριακά κινήθηκα πάνω στην αρχή της συντριβής και της λύτρωσης. Ετσι, η ηρωίδα, συντετριμμένη κι έχοντας εξαντλήσει κάθε περιθώριο συμβίωσης με την πραγματικότητά της, απευθύνει έκκληση σωτηρίας. Σκηνοθετικά, ακολούθησα ένα συνδυασμό ντοκιμαντερίστικης γραφής (με την κάμερα στο χέρι), κλασικής αφήγησης και κάποιων ποιητικών στίξεων. Ειδικά, επένδυσα στην ερμηνευτική δεινότητα της πρωταγωνίστριας, στην καίρια παρουσία όλων των ηθοποιών και στην αποτελεσματικότητα των συνεργατών μου.
Η ταινία παρακολουθεί από κοντά αυτή τη γυναίκα που, όπως συμβαίνει σε αρκετό κόσμο, δεν τα' χει καταφέρει πολύ καλά στη ζωή της. Χωρίς να το καταλάβει, βρίσκεται εγκλωβισμένη στα λάθη της και παγιδευμένη στον κλοιό μιας ασφυκτικής καθημερινότητας. Παρόλη τη μαχητικότητά της δεν καταφέρνει να σπάσει αυτόν τον κλοιό που γίνεται όλο και πιο απειλητικός, εκμεταλλευόμενος την αδύναμη θέση της. Τι είναι αυτό που θα τη σώσει;
Μπορεί σ' άλλα μέρη του κόσμου οι άνθρωποι να εξοντώνονται σωματικά, αλλά κι εμείς εδώ βιώνουμε συχνά μια κατάσταση ενός καθημερινού και ακήρυκτου πολέμου με μεγάλο αισθηματικό και ψυχικό κόστος - (αυτός ο πόλεμος μπορεί να μην είναι τόσο κραυγαλέα καταστροφικός σαν τους βομβαρδισμούς, αλλά είναι ιδιαίτερα απειλητικός για το άτομο και την ψυχική του οντότητα).
Το πάσχον πρόσωπο, η ηρωίδα της ταινίας, δε διακατέχεται από κάποιου είδους μαζοχισμό, αλλά απ' τη λαχτάρα της να υπάρχει ολόκληρη σ' έναν κόσμο μισό. Δεν επιδιώκει το δράμα. Αντίθετα, μάλιστα, αγωνίζεται να το αποφύγει στην αρχή, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο και να μη συγκρουστεί με τις συνέπειες των πραγμάτων. Η σύγκρουση όμως είναι αναπόφευκτη…
(...) Η ταινία, επίσης, συγκρούστηκε με μια σειρά συμβάσεων για να επιτευχθεί. Στόχος μου ήταν ν' αναδειχθεί η ουσία του θέματός της με απαρέγκλιτη αμεσότητα και χωρίς κανένα συμβιβασμό. Η σκηνοθετική και ερμηνευτική γραμμή κινήθηκε αυστηρά πάνω στην αλήθεια των χαρακτήρων και την αυθεντικότητα των καταστάσεων. Καμμία καλλιτεχνική επιτήδευση, (σκηνοθετική, υποκριτική, φωτογραφική κλπ), δεν επετράπη να αλλοιώσει το στόχο της αυθεντικότητας.
(...) Αρχισα να κρατάω σημειώσεις και να κοιτάζω γύρω μου για το κεντρικό πρόσωπο της ταινίας πάνω στο οποίο σχεδίαζα να γράψω και το σενάριο. Το αναγνώρισα αμέσως στη Μαρία Ζορμπά. Η παρουσία της ήταν καταλυτική στο να πάρω την απόφαση να προχωρήσω στο σχέδιο μου. Κλείστηκα σπίτι μου το δεκαπενθήμερο το Πάσχα και σ'αυτό το διάστημα έγραψα το σενάριο. Είχα κάνει προμήθειες και δεν έβγαινα ούτε για τσιγάρα. Κοιμόμουν λίγο και σκόρπια, αλλά δεν με πείραζε. Βρισκόμουν σε τέτοια υπερένταση που είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου. (Την Ανάσταση τη συνειδητοποίησα απ'τα βαρελότα που έσκαγαν έξω στους δρόμους...)
(...) Η χρήση της ψηφιακής βιντεοκάμερας έδωσε την απαραίτητη ευελιξία στην κινηματογράφιση και υποστήριξε το ντοκιμαντερίστικο ύφος της ταινίας. Το συνεργείο ολιγομελές, στελεχωμένο με τα απολύτως αναγκαία και τα πλέον ικανά άτομα, κινήθηκε με απίστευτη αποτελεσματικότητα. Ολοι οι συντελεστές της ταινίας (ηθοποιοί, καλλιτεχνικοί συνεργάτες, συμπαραγωγοί, προμηθευτές και τεχνικοί), υποστήριξαν με θέρμη το σχέδιό μου για μια ταινία που μπορεί να κερδίσει τον κόσμο με τη δύναμη των αισθημάτων της πάνω απ' όλα.