(Stratos)
του Γιάννη Οικονομίδη
(σχετικά με την ταινία)

Στα 19 του, ο Στράτος διέπραξε ένα έγκλημα πάθους. Πέρασε τη μισή του ζωή στη φυλακή, κάτω από την προστασία ενός αρχινονού του υποκόσμου, του Λεωνίδα. Μια μέρα, κατά τη διάρκεια μιας συμπλοκής ανάμεσα σε αντίπαλες συμμορίες, ο Λεωνίδας του έσωσε τη ζωή. Ο Στράτος αυτό δεν το ξέχασε ποτέ. Ελεύθερος πια, ο Στρατός δουλεύει τη νύχτα σε ένα αρτοποιείο, ενώ τη μέρα εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Όλα του τα χρήματα τα δίνει στον Γιώργο, τον αδελφό του Λεωνίδα, που οργανώνει ένα παράτολμο σχέδιο απόδρασης για να βγάλουν τον Λεωνίδα από την φυλακή. Το μόνο πράγμα που απασχολεί τον Στράτο είναι να εξοφλήσει το χρέος του στον Λεωνίδα. Η μέρα της απόδρασης, η πιο σημαντική μέρα της ζωής του, πλησιάζει…
Στην τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του ο Γιάννης Οικονομίδης τοποθετεί στο κέντρο τον χαρακτήρα ενός μονήρη επαγγελματία δολοφόνου: ο στόχος του είναι να διερευνήσει έναν θλιβερό και έρημο κόσμο. Η θλίψη και η απελπισία που σημαδεύει τον πρωταγωνιστή του αντανακλά την απελπισία μιας κοινωνίας που έχει παραδοθεί, που έχει εγκαταλείψει τις αξίες της, που επέτρεψε η μάσκα του πολιτισμού να πέσει.
Ο Ντίντερ Κόσλικ/ Dieter Kosslick, διευθυντής του Φεστιβάλ Βερολίνου δηλώνει: «Όταν δείτε την ελληνική συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα τότε θα διαπιστώσετε ότι δεν δώσαμε κανένα πριμ συμπόνιας και ότι ο ελληνικός κινηματογράφος είναι υπαρκτός. Όσο φρικτό και αν ακούγεται, η κρίση προκάλεσε μια ώθηση στη δημιουργικότητα».

Στην Αθήνα
Ο Γιάννης Οικονομίδης δηλώνει σε συνέντευξη τύπου στην Αθήνα πριν την πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου, σχετικά με τον ήρωα της ταινίας: «[Είναι] ένας μοναχικός, αινιγματικός τύπος. Έχει σκοτώσει δύο ανθρώπους σε μια έξαρση πάθους στα 18 του χρόνια , πέρασε πολλά χρόνια στη φυλακή και όταν κάποια στιγμή αποφυλακίστηκε επιδόθηκε σε τριπλή ζωή. Είναι εργάτης σε αρτοποιείο, έχει μπλέξει με τον υπόκοσμο και εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Άλλο πράγμα από τον υπόκοσμο. «Ιt s just a job» Το κακό για μένα είναι συστημικό». Και συνεχίζει: «Παράλληλα αναπτύσσει μια σχέση με δύο άνεργα αδέρφια που είναι γείτονες του: τον Μάκη, ένα «λαϊκό μαγκάκο» και μοναδικό φίλο του Στράτου (τον υποδύεται ο ερασιτέχνης ηθοποιός, σκιτσογράφος Πέτρος Ζερβός) και την αδελφή του (Βίκυ Παπαδοπούλου) , χωρισμένη μητέρα ενός οκτάχρονου κοριτσιού, με πατέρα άρρωστο, η οποία εν κρυπτώ δέχεται βίζιτες στο σπίτι. Λίγο πολύ κόλαση το σπίτι. Οι δύο αυτές ιστορίες θα διασταυρωθούν με τραγικά και απρόσμενα αποτελέσματα».

Στο Φεστιβάλ Βερολίνου
Ο Βαγγέλης Μουρίκης δηλώνει στη συνέντευξη τύπου στα πλαίσια του 64ου Φεστιβάλ Βερολίνου: «Ολα όσα  συνιστούν  τον χαρακτήρα του Στράτου τα πιστεύω και με  εκφράζουν. Το στυλ, ο συγκρατημένος θυμός του, η πράξη της αυτοδικίας, η κρυμμένη  ευαισθησία του, ο καταπιεσμένος ανθρωπισμός του. Τον υποστηρίζω όσο μπορώ καλύτερα και τον πιστεύω».
Ο Γιάννης Οικονομίδης δηλώνει σε συνέντευξη τύπου στο Φεστιβάλ Βερολίνου, «Θέλαμε αυτήν την αντίθεση: μια σκοτεινή ταινία που θα είναι φωτεινή. Οπτικά βρίσκεται κάτω από το ελληνικό φως, έχει χρώματα... Είναι μια ανάσα, μια διαύγεια που κρίναμε απαραίτητη για το ταξίδι της ιστορίας.
Η ταινία μιλάει για την κρίση του δυτικού πολιτισμού. Μέσα εκεί εντάσσεται και η Ελλάδα, που περνάει μία κρίση πιο εμφανή από τον υπόλοιπο κόσμο. Ο καμβάς της ταινίας είναι ο καμβάς ενός δυτικού πολιτισμού σε ελεύθερη πτώση - όλα είναι για πούλημα, για κάψιμο, για παρακμή. Η Ελλάδα βρισκόταν σε κρίση εδώ και χρόνια. Ολες μου οι ταινίες μιλούσαν για την κρίση - μια γενικότερη κρίση, όχι τη στενά οικονομική. Ελπίζω και εδώ να το έχω καταφέρει και να το έχω αποδώσει σωστά.
[Σχετικά μεγάλη διάρκεια της ταινίας] Ο κάθε δημιουργός έχει τη δική του αίσθηση του ρυθμού. Είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να μας συστηθεί ο ήρωας, ο χώρος του, η μοναξιά του. Για να αισθανθείς και να νιώσεις στο σινεμά, καμιά φορά χρειάζεται να κάνεις και μία παύση».

Το σενάριο της ταινίας συνυπογράφουν οι Γιάννης Οικονομίδης, Θάνος Ξηρός, Βαγγέλης Μουρίκης, Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος, Χάρης Λαγκούσης. Η διεύθυνση φωτογραφίας είναι του Δημήτρη Κατσαϊτη. Η μουσική του Μπάμπη Παπδόπουλου, κιθαρίστα στις θρυλικές «Τρύπες».
Η παραγωγή είναι της Faliro House Productions, Αργοναύτες Α.Ε., Match Factory Productions και Γιάννης Οικονομίδης Φιλμς ΛΤΔ.

(πηγή κατάλογος Berlinale, σημειώσεις για την παραγωγή, ΑΠΕ - ΑΜΠ)