του Stefan Haupt

Ο μικρός Αργύρης είναι ο μόνος που επιβιώνει απ’ αυτό από το οποίο σχεδόν κανένας άλλος κάτοικος από το χωριό του, το Δίστομο, δεν επέζησε: τον παραλογισμό του πολέμου. Μέσα σε λίγες ώρες, έχασε τους γονείς του και τριάντα ακόμη συγγενείς του. Το 1949, το ορφανό αγόρι στέλνεται στο παιδικό χωριό Pestalozzi στο Trogen της Ελβετίας. Αποκτά διδακτορικό τίτλο στο ETH της Ζυρίχης, μεταφράζει έλληνες συγγραφείς στα γερμανικά, αντιστέκεται στη στρατιωτική δικτατορία στην πατρίδα του (1967-1974) και αργότερα δραστηριοποιείται στο Ελβετικό Σώμα για την Αντιμετώπιση Καταστροφών. Όλη του τη ζωή ο Αργύρης Σφουντούρης, ένας άνθρωπος ακαταμάχητης γοητείας και μελαγχολικής ευθυμίας, αντιμετωπίζει τον τρόμο τον οποίο ένιωσε όταν ήταν παιδί.Δεν επιχείρησε να συμβιβαστεί μαζί του συναισθηματικά. Αντίθετα, προσπάθησε να μάθει να ζει με αυτόν και να κάνει τα πάντα για να τον εμποδίσει να συμβεί ξανά.
Ο Stefan Haupt , σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει σε συνέντευξη τύπου κατα τη διάρκεια του 9oυ Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης "Εικόνες του 21ου αιώνα" (2007): «Τον Αργύρη, τον γνώρισα πριν από 15 χρόνια, όταν δούλευα στο θέατρο. Σιγά - σιγά, γίναμε φίλοι και μου εκμυστηρεύτηκε την ιστορία του. Όταν του πρότεινα να κάνουμε το ντοκιμαντέρ, ήταν εξαρχής πρόθυμος να με βοηθήσει. Ωστόσο σεβάστηκα τόσο τον ίδιο, όσον και τον χρόνο του. Αν δεν ήθελε να απαντήσει σε κάποια ερώτηση, δεν είχε παρά να πει απλά «όχι». Έχει ενδιαφέρον πως όταν τον ρώτησα «Τι θα ήθελες να κάνουν οι Γερμανοί;», μου απάντησε εμφανώς ταραγμένος «Δεν επιθυμώ τίποτα». Όταν ολοκληρώθηκε η ταινία, τον ρώτησα, πως του φάνηκε και εκείνος μου απάντησε πως αυτή η ταινία είναι η δική του μαρτυρία».

(πηγή δελτία τύπου)