του Λεωνίδα  Βαρδαρού

Ο Πόλεμος του άνθρακα του Κολοράντο είναι η πιο βίαιη και αιματηρή σελίδα του εργατικού κινήματος της Αμερικής. Σε αυτήν τη μετωπική σύγκρουση μεταξύ του Ρόκφελερ και του συνδικάτου των ανθρακωρύχων, σημαντικό ρόλο έπαιξαν 500 Έλληνες που αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του αντάρτικου στρατού που έφτιαξε το συνδικάτο για να εκδικηθεί τη Σφαγή του Λάντλοου – τις δολοφονίες 20 γυναικόπαιδων και του ηγέτη των Ελλήνων Λούι Τίκα στις 20 Απριλίου του 1914. Το ντοκιμαντέρ αφηγείται την άγνωστη ιστορία αυτής της σύγκρουσης, φωτίζοντας τον ιδιαίτερο ρόλο των Ελλήνων, μέσα από μαρτυρίες απογόνων τους στο Κολοράντο, συνεντεύξεις με Α η πμερικανούς και Ελληνοαμερικανούς ιστορικούς και σπάνιο αρχειακό υλικό (βίντεο-συνεντεύξεις επιζώντων απεργών, φωτογραφίες, άρθρα εφημερίδων, κείμενα ντοκουμέντα και τραγούδια).
Η πιο βίαιη και αιματηρή σελίδα του εργατικού κινήματος της Αμερικής και η άγνωστη συμβολή των Ελλήνων, βρίσκεται στο επίκεντρο της ταινίας  Ludlow, Οι Έλληνες στους πολέμους του άνθρακα του  Λεωνίδα  Βαρδαρού. «Πριν 15 χρόνια είχα προσπαθήσει να ανεβάσω μία παράσταση με αφηγήσεις ελλήνων μεταναστών στην Αμερική. Χάρη στις μαρτυρίες που συμπεριλάβαμε σε εκείνη την παράσταση και στο ντοκιμαντέρ Ταξισυνειδησία η άγνωστη ιστορία του  ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού σε παραγωγή της μη κερδοσκοπικής εταιρείας ‘Αποστόλης Μπερδεμπές’  έκανα μία προεργασία πάνω στο θέμα».  Αναφερόμενος στη συμβολή των Ελλήνων στη σφαγή του Λάντλοου, ο κ. Βαρδαρός παρατήρησε: «Μιλάμε για οικονομικούς μετανάστες, που μπήκαν κόβοντας τα σύρματα από το Μεξικό ή γλίτωσαν από τον τυφώνα στην Κούβα και πέρασαν στη Φλόριντα ή έφτασαν με ένα καράβι και μία κουβέρτα στο κατάστρωμα στο Έλις Άιλαντ. Οι άνθρωποι αυτοί περνούσαν στην Αμερική και γίνονταν ανθρακωρύχοι. Έχουμε υποχρέωση να ζωντανεύουμε μνήμες που καθόρισαν την εργατική ιστορία στην Αμερική καθώς μάλιστα συνέβαλαν συμπατριώτες μας στον αγώνα για τα εργατικά δικαιώματα που επηρέασε όλο τον κόσμο». Η Φρόσω Τσούκα, που υπογράφει την έρευνα και την παραγωγή του ντοκιμαντέρ επεσήμανε: «Η ταινία πάει πέρα από τη σφαγή του Λάντλοου. Για  διάφορους λόγους έχει αποκρυφτεί η συνέχεια που είναι ο Πόλεμος των Δέκα Ημερών. Όταν μιλάνε για το Λάντλοου συνήθως σταματάνε στη σφαγή για να δείξουν τους απεργούς ως θύματα. Εμείς θέλαμε να δείξουμε ότι ήταν αγωνιστές που ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στη βία των απεργιών. Με το καθεστώς της επί συμβάσει δουλείας μεταφέρθηκαν οι φτωχοί της Ευρώπης στην Αμερική. Τους πλήρωναν τα εισιτήρια και μεταφέρονταν στην Αμερική για να ξεπληρώσουν το χρέος, πράγμα που δεν κατάφερναν ποτέ και έμεναν σκλάβοι για πάντα». Η κ. Τσούκα τόνισε ότι η ιστορία του Λάντλοου είναι ελάχιστα γνωστή ακόμη και στην Αμερική. «Δεν τη διδάσκονται οι Αμερικανοί. Πρόσφατα μόνο, επειδή συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη σφαγή του Λάντλοου, γράφτηκαν κάποια άρθρα και υπήρξε ενδιαφέρον. Την ξέρουν μόνο όσοι ασχολούνται με το εργατικό δίκαιο. Κι αυτό γιατί η σύγκρουση έχει επηρεάσει την πορεία της εξέλιξης του εργατικού δικαίου, θέτοντας τις βάσεις για να διαμορφωθούν κάποιες ρυθμίσεις». Τέλος ο σκηνοθέτης της ταινίας αναφέρθηκε στις δυσκολίες χρηματοδότησης των ελλήνων κινηματογραφιστών: «Η ταινία αυτή έγινε με τη βοήθεια φίλων. Είναι δύσκολο να κάνουμε σήμερα κινηματογράφο στην Ελλάδα. Πρέπει η Πολιτεία να επαναφέρει το νόμο για το 8% ή να βρει άλλους  τρόπους για τη χρηματοδότηση των ταινιών. Αλλιώς σε λίγα χρόνια δεν θα ακούγεται η γλώσσα μας στις κινηματογραφικές αίθουσες».

(δ.τ.)