του Θάνου Αναστόπουλου

Με αφορμή ένα πραγματικό γεγονός, η ταινία παρακολουθεί τα βήματα ενός άντρα που αποφυλακίζεται, σε μια οδύσσεια στη σύγχρονη ακρωτηριασμένη «τριτοκοσμική» Αθήνα, ανάμεσα σε περιθωριακούς, μετανάστες, άστεγους, κλειστές ομάδες και σύγχρονους πατριώτες. Στη διαδρομή του θα συναντήσει μια γυναίκα κι ένα παιδί. Είναι άραγε οι τρεις τους τα μέλη μιας διασπασμένης οικογένειας, ή θύτες και θύματα μιας κοινωνίας που η βιαιότητα και οι συγκρούσεις της τούς αποτρέπουν να ζήσουν
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Θάνος Αναστόπουλος, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2007), σημείωσε ότι ο ήρωας του βρίσκεται στο περιθώριο επειδή μόλις έχει βγει από τη φυλακή. «Είναι ένα φυσιολογικό άτομο που εξαιτίας των συνθηκών περνάει στην παράνομη πλευρά». Ως προς τους χώρους επεσήμανε ότι στην ταινία του, χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι, μπαρ, γήπεδα, σχολεία, αλλά και εκκλησίες. «Παρακολουθώ συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων, όπως μετανάστες και άστεγους», πρόσθεσε.
«Είναι ανοιχτό τέλος, χαρούμενο για όσους έχουν πίστη και στη ζωή και στη θρησκεία και καταθλιπτικό για όσους δεν πιστεύουν σε τίποτα», είπε ο σκηνοθέτης.

(πηγή δ.τ.)