(Ηλεκτρικός Κύκνος)
της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη

Εικόνες ενός home movie. Η γλώσσα που ακούγεται κινέζικα. Μια γλώσσα ακατάληπτη, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, στους δυτικούς θεατές.
Ο τόπος είναι η Αργεντινή και ο χώρος που διαδραματίζεται η αφήγηση μια πολυκατοικία στην Avenida Libertador 2050. Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο θυρωρός της πολυκατοικίας, μια φιγούρα βγαλμένη κατευθείαν από την ταινία Batalla en el Cielo (2005) του Carlos Reygadas. Ο ήρωας βιώνει με τρόπους ελάχιστα έκδηλους το σεξουαλικό του πόθο για μια νεαρή μαθήτρια που μένει στην πολυκατοικία. Όταν μια διαρροή νερού αρχίζει να υπονομεύει τις ασταθείς ισορροπίες της πολυκατοικίας –με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει και στις ταινίες του Tsai Ming-liang-, τότε ο ήρωας εκών – άκων θα προχωρήσει σε μια αποφασιστική κίνηση…
Ο χώρος της πολυκατοικίας ορίζεται με ένα αυστηρά ταξικό- ιεραρχικό τρόπο. Στο ισόγειο και στα υπόγειά της η εργατική τάξη και στα ρετιρέ η μεγαλοαστική. Όμως ό,τι υπονομεύει αυτή τη ταξική διαστρωμάτωση είναι ο σεξουαλικό πόθος… Και το νερό που διαβρώνει τα θεμέλια της. Μέσα από αυτή τη διάβρωση εισέρχονται τα στοιχεία του μαγικού και υπερφυσικού που διαταράσσουν τις οικειότητες που προκαλεί ο ρεαλισμός και προκαλούν το  αίσθημα του ανοίκειου.  Με τον ίδιο τρόπο που τα κινέζικα που ακούγονται στην αρχή, αμετάφραστα και χωρίς υπότιτλους, προκαλούν το αίσθημα του ανοίκειου στον κατά τύχη ακροατή τους. Όταν λοιπόν οι διάλογοι της  αρχικής σκηνής επαναλαμβάνονται με υπότιτλους, τότε το αίσθημα του ανοίκειου έχει διαλυθεί: είναι ο μαγικός ρεαλισμός που έχει εγκαθιδρυθεί στις εικόνες της ταινίας…

Δημήτρης Μπάμπας