(Η Αφρίν στον καιρό της πλημμύρας)
του Άγγελου Ράλλη
(σχόλιο: Σωτήρης Ζήκος)

Ένα ντοκιμαντέρ που ξεκίνησε διερευνώντας το θέμα της κλιματικής κρίσης και κατά συνέπεια της ανθρωπιστικής κρίσης που θα ακολουθήσει αναπόφευκτα στο Μπαγκλαντές με τις πλημμύρες που προκαλεί ο ποταμός Βραχμαπούτρας.
Όπου ο δημιουργός αυτής της ταινίας “ανακάλυψε” την δωδεκάχρονη ορφανή Αφρίν να επιβιώνει εγκατελειμμένη σε ένα νησί από λάσπη και η οποία δεν έχει γνωρίσει άλλον κόσμο από αυτόν, χωρίς τα στοιχειώδη του σύγχρονου πολιτισμού, ούτε καν ηλεκτρικό ρεύμα. Την οποία Αφρίν άρχισε να την κινηματογραφεί σχεδόν πέντε χρόνια μέχρι το ταξίδι της στην Ντάκα, μια θορυβώδη και ηλεκτροφωτισμένη μητρόπολη (με μια διακοπή κάπου εκεί λόγω πανδημίας) και την επιστροφή της στον πλημμυρισμένο της τόπο.
Συγκεντρώνοντας τελικά περί τις 400 ώρες υλικού γυρισμάτων... με θέμα την Αφρίν η οποία μεγάλωνε στο μεταξύ και έγινε 16 χρονών. Δηλαδή η ταινία “άλλαξε” ας πούμε, θέμα στην πορεία και το κύριο και δεσπόζον θέμα και μορφή των εικόνων της έγινε η ίδια η Αφρίν, ένας μάλλον σπάνιος και με έντονα “χρώματα” εκπρόσωπος αυτού του γκρίζου κόσμου, ενώ οι πλημμύρες και η κλιματική κρίση της περιοχής έγιναν το περιβάλλον φόντο αυτής της μορφής.

Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ 2023