του Asghar Farhadi

Μια απλή σε μια πρώτη προσέγγιση ιστορία, που σταδιακά μετατρέπεται σε μια σύνθετη και περίπλοκη τραγωδία, σχετικά με τις πολλαπλές όψεις της αλήθειας και της πραγματικότητας.
Η Σιμίν θέλει να φύγει. Ο Ναντέρ είναι δέσμιος του άρρωστου πατέρα του και δε θέλει να τον αφήσει μόνο. Έτσι χωρίζονται, και η κόρη τους, ελπίζοντας να γυρίσει γρήγορα η μητέρα της, μένει προσωρινά με τον Ναντέρ. Ανήμπορος να φροντίσει τον γέρο πατέρα του, ο Ναντέρ προσλαμβάνει μία γυναίκα για να τον περιποιείται. Αυτό που δεν ήξερε είναι ότι αυτή η γυναίκα δούλευε χωρίς την άδεια του συζύγου της και ότι ήταν έγκυος. Ή μήπως το 'ξερε;
Χωρίς να το καταλάβει ο Ναντέρ αιχμαλωτίζεται σε έναν ιστό από ψέματα και κοινωνικές αντιδικίες που καταστρέφουν τη ζωή, τα όνειρά του αλλά και την εικόνα του στα μάτια της κόρης του.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Asghar Farhadi (Ασγκάρ Φαραντί) δηλώνει: «Στις ταινίες μου προσπαθώ να δώσω μια ρεαλιστική και σύνθετη εικόνα των χαρακτήρων, είτε είναι  άνδρες είτε είναι γυναίκες . Δεν ξέρω για ποιο λόγο οι γυναίκες είναι σε μεγαλύτερο βαθμό στις ταινίες μου η κινητήρια δύναμη. Ίσως είναι μια ασυνείδητη επιλογή.
Επιπλέον σε μια κοινωνία όπου οι γυναίκες καταπιέζονται, οι άνδρες δεν μπορούν να είναι σε ηρεμία. Αυτή τη στιγμή στο Ιράν είναι οι γυναίκες που μάχονται περισσότερο για να ανακτήσουν τα δικαιώματα που τους έχουν αφαιρεθεί. Αυτές είναι που αντιστέκονται και οι πιο αποφασισμένες.

Ωστόσο (αν και στην ταινία)  οι δύο κεντρικοί  χαρακτήρες είναι γυναίκες, παρόλα αυτά έχουν κάνει διαφορετικές επιλογές ζωής. Η μια είναι φτωχή με ότι αυτό συνεπάγεται, ενώ η άλλη ανήκει στη μεσοαστική τάξη. Και οι δύο είναι παρούσες στην ταινία, χωρίς να καταδικάζονται ή να αναγορεύονται σε ηρωίδες. Η σύγκρουση ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο γυναίκες δεν είναι μια σύγκρουση ανάμεσα στο Καλό και το Κακό. Απλώς είναι δύο εκδοχές του Καλού που συγκρούονται. Και εδώ κατά την άποψη μου έγκειται η σύγχρονη τραγωδία. Η σύγκρουση συμβαίνει ανάμεσα σε δυο θετικές οντότητες -και ελπίζω ότι ο θεατής να μην γνωρίζει ποίας από τις δύο την νίκη επιθυμεί.»
Η ταινία A Separation/ Ένας Χωρισμός βραβεύτηκε με τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου 2011.