(Ο Νίκι κι ο Φλο)
του Lucian Pintilie
Σπουδή χαρακτήρων, αλλά και μια ταινία για το πώς οι αλλαγές στην κοινωνική ή προσωπική ζωή μπορούν να υπονομεύσουν την ισορροπία και την πνευματική υγεία, η ταινία του Ρουμάνου δημιουργού Lucian Pintilie αντανακλά τις αλλαγές και την αστάθεια της μετακομμουνιστικής Ρουμανίας.
Κεντρικό πρόσωπο της αφήγησης είναι ο Niki, ένας συνταξιούχος στρατιωτικός. Ένα τραυματικό γεγονός συνιστά την αφετηρία της ταινίας: ο γιος του σκοτώθηκε σ’ ένα ατύχημα από ηλεκτροπληξία. Βυθισμένος στη μελαγχολία και τη θλίψη του πένθους, ο ήρωας σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος μ’ ένα άλλο γεγονός που υπονομεύει την προσωπική του ζωή: η παντρεμένη του κόρη Angela, μαζί με τον άνδρα της Eugen, ετοιμάζεται να μεταναστεύσει στην Αμερική. Την απόφαση τους αυτή υποστηρίζει ο πατέρας του Eugen, Flo. Χωρίς σταθερότητα στη μέχρι τώρα ζωή του, ο Flo είναι το αντίθετο του Niki: αντιμετωπίζει τη ζωή με ασυγχώρητη ελαφρότητα. Όταν ο Flo θα οδηγήσει το νεαρό ζευγάρι στο αεροδρόμιο, για να ταξιδέψουν προς την Αμερική, ο Niki θα καταρρεύσει. Ένα σημαντικό γεγονός όμως θα σημαδέψει ανεξίτηλα την ζωή του Niki: η συμμετοχή στον εορτασμό της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων.
Στις ταινίες του ο Lucian Pintilie, συχνά, τοποθετεί στο κέντρο τις αναταραχές, την αβεβαιότητα και την αστάθεια της νέας εποχής. Ηλικιωμένοι, απομεινάρια του κομμουνιστικού καθεστώτος, αλά και νέοι αντιμέτωποι με τα άγχη και τις πιέσεις μιας ανταγωνιστικής στο έπακρο κοινωνίας είναι οι ήρωες του. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση εσωτερικούς χάους και αβεβαιότητας, η μόνη στάση που μπορεί να ευδοκιμήσει είναι η “ελαφρότητα της ύπαρξης”. Στην αντίθετη περίπτωση -όπως συμβαίνει με τον πρωταγωνιστή της ταινίας- οι συνέπειες είναι απρόβλεπτες και εκρηκτικές.
Στην ταινία αναγνωρίζουμε ηθοποιούς του από τις προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη. Ενώ, σκηνές όπως αυτή, όπου οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές περιεργάζονται ο ένας τα γεννητικά όργανα του άλλου μετά από μια σεξουαλική πράξη, είναι δείγμα της αντισυμβατικότητας του σκηνοθέτη.
Η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Καννών (2003).
Δ.Μ.
