(Goodbye)
του Mohammad Rasoulof

«Αν αισθάνεσαι ξένος στην ίδια σου τη χώρα, είναι καλύτερα να την εγκαταλείπεις και να ζεις σαν ξένος σε ξένη χώρα», λέει η ηρωίδα σε κάποια σκηνή της ταινίας. Η επιθυμία της αναχώρησης από μια κοινωνία που καταστέλλει κάθε είδους ελευθερία αλλά και η αδυναμία διαφυγής από έναν τόπο-φυλακή, όπως το σύγχρονο Ιράν, είναι ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο κινείται η τελευταία ταινία του Ρασούλοφ. Μια νεαρή δικηγόρος με πρώην ακτιβιστική δράση, που της έχει αφαιρεθεί η άδεια άσκησης επαγγέλματος, καταστρώνει με τη βοήθεια ενός ειδικού γραφείου σχέδιο απόδρασης από την Τεχεράνη. Η εγκυμοσύνη της θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως μέσο εξασφάλισης της πολυπόθητης βίζας. Μόνο που ο άντρας της είναι απών-λόγω της αντικαθεστωτικής του δράσης- και η εγκυμοσύνη δεν εξελίσσεται ομαλά, κάτι που περιπλέκει τα πράγματα. Σε ένα ψυχρό και διαρκώς απειλούμενο περιβάλλον που δίνεται με μινιμαλιστικό τρόπο,  το παγωμένο και αγέλαστο πρόσωπο της ηρωίδας κουβαλάει  μια μόνιμη θλίψη και γίνεται το πορτρέτο μιας εγκλωβισμένης αστικής κοινωνίας, αδύναμης να αντιμετωπίσει τα συνεχή εμπόδια που ορθώνονται μπροστά της. Γραφειοκρατία, διαφθορά, αστυνόμευση, θάνατος. Και οι γυναίκες φαίνονται να είναι τα πιο ευάλωτα θύματα. Ο Ιρανός σκηνοθέτης αποδίδει με τον πιο άμεσο και ρεαλιστικό τρόπο ένα εφιαλτικό σκηνικό, στο οποίο η ηρωίδα κινείται σαν υπνοβάτης. Δημιουργεί έτσι  μια αίσθηση μυστηρίου, μια ατμόσφαιρα διαρκούς αγωνίας που εντείνεται σε συγκεκριμένες σκηνές της ταινίας. Με αργά πλάνα και κάδρα σε γκρίζους και μπλε τόνους, αλλά και με εικόνες και διαλόγους που αποκαλύπτουν θραύσματα απλώς της ιστορίας, ο Ρασούλοφ καταφέρνει με ένα σιωπηλό τρόπο να υψώσει την πιο τολμηρή φωνή διαμαρτυρίας σε ένα καθεστώς του οποίου αποτελεί και ο ίδιος τραγικό θύμα. Η ταινία του που βγήκε λαθραία από τη χώρα –μαζί με το “This is Not A Film” του Jafar Panahi- προβλήθηκε στο πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών και τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας στο τμήμα “Un certain Regard”. Ο σκηνοθέτης, καταδικασμένος σε εξαετή φυλάκιση απουσίαζε τότε από την αίθουσα.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]