του Pan Nalin
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Στην ταινία Samsara/ Σαμσάρα υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία. Προσωπικά ποτέ δεν υπήρξα μοναχός και ούτε έζησα σε μοναστήρι, όμως οι γονείς μου ήταν πολύ κοντά στη θρησκεία και με μύησαν στον Ινδουισμό και το Βουδισμό.
Οι περίοδοι διαλογισμού στους μοναχούς διαρκούν γενικά τρία ή έξι χρόνια, επειδή το τρία είναι ένας ιερός αριθμός. Είναι μια εκούσια επιλογή των μοναχών να αποκοπούν από τη σαρκική ζωή και να φθάσουν το σώμα τους μέχρι τα άκρα. Έτσι δεν μένει παρά η ψυχή και η ζωτική ενέργεια επιβάλλεται στις πέντε αισθήσεις.
Η ιδέα ήταν χρωματικά η ταινία να διακρίνεται σε τρία επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο θέλησα ο θεατής, ακόμα και αν δεν γνωρίζει κάτι για το Βουδισμό, να συγκινηθεί από τη δύναμη των εικόνων. Στο δεύτερο επίπεδο με χρωματικούς συμβολισμούς απευθύνθηκα σε εκείνους που γνωρίζουν καλά τη θρησκεία. Στο τρίτο απευθύνθηκα σε θεατές που έχουν βαθύτερη γνώση του κινηματογράφου και συνεπώς πιο απαιτητικό βλέμμα. Για τη ζωή στο μοναστήρι αρχικά, επέλεξα γήινα χρώματα όπως το καφέ και η ώχρα στα βουνά του Λαντάκ. Στην πρώτη ώρα του φιλμ δεν εμφανίζεται καθόλου στο κάδρο το πράσινο, εκτός από ένα φύλλο που παρατηρεί ο Τάσι. Μετά το γάμο εμφανίζεται το κίτρινο ώστε να ελαττωθεί η αντίθεση ανάμεσα στα χρώματα της ζωής στο μοναστήρι και στο πράσινο της κοιλάδας.
Στο Samsara υπάρχουν δύο ερωτικές σκηνές που είναι πολύ σημαντικές στην εξέλιξη της ιστορίας. Η πρώτη ερωτική σκηνή έχει κάτι ιερό. Σύμφωνα με τη Βουδιστική αντίληψη όταν πλησιάζει η στιγμή της κορύφωσης , τα σώματα γίνονται ανάλαφρα και σχεδόν αιωρούνται στο χώρο. Η προσέγγιση ανδρικού και γυναικείου σώματος παραπέμπουν στη δημιουργία του κόσμου και αυτή η απόλυτη ένωση είναι μια αναφορά στην έννοια του Γιν & Γιανγκ. Κοιτάζοντας ο θεατής τα σώματα δεν ξέρει πια σε ποιον ανήκει αυτό που βλέπει. Πλάτες σε κοντινά πλάνα και φλου λήψεις ώστε να δημιουργείται η εντύπωση ότι οι εραστές πετούν. Στη δεύτερη ερωτική σκηνή η έλευση της Σουζάτα είναι η αφορμή για να συνειδητοποιήσει ο Τάσι ότι το σώμα δεν είναι απλά ένα όργανο αλλά ο ναός του πνεύματος. Κάθε φορά που κάνουν έρωτα όταν η Σουζάτα γυρίζει γύρω από τον Τάσι αυτό αντιπροσωπεύει το χρόνο που περνά. Αυτές οι περιστροφές συνδέουν τον Τάσι με την πολυπλοκότητα της Σαμσάρα, και αντιπροσωπεύουν τον κόσμο που ζούμε, την εναλλαγή της ζωής και του θανάτου. Στόχος μου ήταν αυτές οι κινήσεις να ενεργήσουν στο θεατή όπως ένα είδος πολύ αργού υπνωτισμού.
Το Samsara θα έλεγα ότι είναι μια ερωτική ιστορία με έντονη πνευματικότητα.

(πηγή: δελτίο τύπου)