(Memories of a Burning Body)
της Antonella Sudasassi Furniss
(κριτική: Δημήτρης Μπάμπας)
Εσωτερικό ενός σπιτιού γεμάτο από το συνεργείο μιας κινηματογραφικής ταινίας. Μια ηλικιωμένη κυρία που βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής, αλλά και της εστίασης του φακού. Είναι η πρωταγωνίστρια της ταινίας που γυρίζεται.
Καθώς η ηλικιωμένη περιφέρεται μέσα στο διαμέρισμα, επεισόδια από μια νεανική ζωή εμφανίζονται μπροστά της. Είναι οι αφηγήσεις από την ιστορία της ζωής της που παρουσιάζονται. Ένα μεσοαστικό σπίτι είναι ο χώρος της ταινίας, γεμάτο φωτογραφίες και τα τεκμήρια -αναμνήσεις μιας ζωής. Διαφορετικές γυναικείες φωνές ακούγονται να αφηγούνται τα της ζωής. Η μια φωνή είναι της ηθοποιού που υποδύεται την ηλικιωμένη και η άλλη η φωνή του πραγματικού προσώπου που αφηγείται τα δραματικά επεισόδια της ζωής της και η οποία αναμετριέται με τις τραυματικές εμπειρίες.
Η παιδική ηλικία, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. Τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, από πρόσωπα του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Ο γάμος, τα παιδιά. Θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Η παγίδα ενός γάμου, στο έλεος ενός συζύγου κακοποιητικού. Η απελευθέρωση. Και μετά, η τρίτη ηλικία, η φθορά του σώματος, τα βαθιά σημάδια του χρόνου, οι ρυτίδες, οι αναμνήσεις μιας ζωής περασμένης, οι φόβοι, η αντίσταση στη φθορά και την έκπτωση. Μια ιστορία γυναικείας επιβίωσης, σωματικής αλλά κυρίως συναισθηματικής. Μια ιστορία γυναικείας απελευθέρωσης.
Η φόρμα της ταινίας είναι ένα υβρίδιο ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, όπου τα στοιχεία ντοκιμαντέρ συγκροτούνται από την λεκτική αφήγηση της ηρωίδας, ενώ τα στοιχεία μυθοπλασίας από την αναπαράσταση των γεγονότων του βίου της και την ηρωίδα που περιφέρεται μέσα στο περίκλειστο χώρο της.
Η ταινία είναι ένας στοχασμός- μαρτυρία για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία μιας περασμένης εποχής, στο ασφυκτικό πλαίσιο μιας συντηρητικών ηθών οικογένειας, για τη θηλυκότητα, το γυναικείο σώμα, τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Εδώ έχουμε ένα γυναικείο λόγο για τη σεξουαλική ερωτική ζωή, για τις σχέσεις με το Άλλο φύλο, για το σώμα, για τη μητρότητα. Το αποκορύφωμα είναι η ηρεμία που κατακτά η ηρωίδα στην τρίτη ηλικία, λίγο πριν το τέρμα του βίου, όταν έχει γνωρίσει επιτέλους τις συναισθηματικές απολαύσεις του σαρκικού έρωτα…
Φεστιβάλ Βερολίνου 2024
