Η Dylan Farrow/ Ντίλαν Φάροου, υιοθετημένη κόρη του αμερικανού σκηνοθέτη Woody Allen/ Γούντι Αλεν τον κατηγορεί για σεξουαλική κακοποίηση όταν ήταν παιδί, μιλώντας για πρώτη φορά δημόσια με τόσες λεπτομέρειες για την τραυματική σχέση της με τον διάσημο πατριό της.
Το 1992 η Mia Farrow/ Μία Φάροου είχε κατηγορήσει τον Woody Allen ότι κακοποίησε την Dylan Farrow. Εκείνη την εποχή η ηθοποιός βρισκόταν σε δικαστική μάχη με τον σκηνοθέτη για την επιμέλεια των παιδιών τους, αφού είχε ανακαλύψει ότι ο Άλεν είχε σχέση με μια άλλη υιοθετημένη κόρη της, την Soon-Yi Previn / Σουν-Γι Πρέβιν, που τότε ήταν 20 ετών.
Η Φάροου είχε υιοθετήσει τη Σουν-Γι στη διάρκεια προηγούμενου γάμου της. Ο Γούντι Άλεν παντρεύτηκε τη Σουν-Γι το 1997.

Η επιστολή της Ντίλαν Φάρου στους New York Times

«Ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία του Γούντι Αλεν; Πριν απαντήσετε πρέπει να γνωρίζετε πως όταν ήμουν επτά ετών, ο Γούντι Αλεν με πήρε από το χέρι και με οδήγησε σε μια σοφίτα με χαμηλό φωτισμό στο δεύτερο όροφο του σπιτιού μας. Μου είπε να ξαπλώσω μπρούμυτα και να παίξω με το ηλεκτρικό τρενάκι του αδερφού μου. Μετά με κακοποίησε σεξουαλικά. Μου μιλούσε όση ώρα το έκανε, ψιθυρίζοντάς μου πως είμαι καλό κορίτσι, ότι αυτό θα ήταν το μυστικό μας και μου υποσχόταν πως θα πάμε στο Παρίσι και θα γίνω σταρ των ταινιών του. Θυμάμαι να κοιτάζω το τρενάκι να γυρίζει γύρω γύρω στη σοφίτα. Μέχρι και σήμερα, μου είναι δύσκολο να αντικρίσω ένα τρενάκι.
Οσο με θυμάμαι, ο πατέρας μου μού έκανε πράγματα που δεν μου άρεσαν. Δεν μου άρεσε όταν συχνά με έπαιρνε από τη μαμά μου, τα αδέρφια μου και τους φίλους μου για να μείνουμε μόνοι οι δυο μας. Δεν μου άρεσε όταν έβαζε τον αντίχειρά του στο στόμα μου. Δεν μου άρεσε όταν έπρεπε να μπω μαζί του κάτω από τα σεντόνια ενώ αυτός φορούσε μόνο τα εσώρουχά του. Δεν μου άρεσε όταν έβαζε το κεφάλι του πάνω στην κοιλιά μου και ανέπνεε. Κρυβόμουν στο κρεβάτι μου ή κλειδωνόμουν στο μπάνιο για να αποφύγω αυτές τις επαφές, αλλά πάντα με έβρισκε. Αυτά τα πράγματα συνέβαιναν τόσο συχνά, σαν ρουτίνα, τόσο επιμελώς κρυφά από μια μητέρα που αν ήξερε θα με προστάτευε, που πίστευα πως ήταν φυσιολογικά. Σκεφτόμουν πως αυτό κάνουν οι πατεράδες στις κόρες του. Αλλά αυτό που έκανε στη σοφίτα ήταν διαφορετικό. Δεν μπορούσα πλέον να το κρατάω μυστικό.
Οταν ρώτησα τη μητέρα μου αν ο πατέρας της έκανε σε εκείνη αυτά που έκανε ο Γούντι Αλεν σε μενα, πραγματικά δεν ήξερα την απάντηση. Επίσης δεν ήξερα την έκρηξη που θα πυροδοτούσα. Δεν ήξερα ότι ο πατέρας μου θα χρησιμοποιούσε τη σεξουαλική του σχέση με την αδερφή μου για να καλύψει την κακοποίηση που έκανε σε εμένα. Δεν ήξερα ότι θα κατηγορούσε τη μητέρα μου ότι μου έβαλε στο μυαλό την κακοποίηση και πως θα την αποκαλούσε ψεύτρα επειδή με υποστήριξε. Δεν ήξερα ότι θα έπρεπε να αφηγούμαι ξανά και ξανά την ίδια ιστορία, στους γιατρούς, υποχρεωμένη να παραδεχτώ πως έλεγα ψέματα σε μια δικαστική διαμάχη που δεν θα μπορούσα πιθανώς να καταλάβω. Σε κάποιο σημείο, η μητέρα μου κάθισε και μου είπε πως δεν θα έμπλεκα αν έλεγα ψέματα και πως θα μπορούσα να τα πάρω όλα πίσω. Δεν μπορούσα. Ηταν όλα αληθινά. Αλλά οι κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση εναντίον κάποιου ισχυρού καταρρίπονται εύκολα. Υπήρχαν ειδικοί που ήθελαν να χτυπήσουν την αξιοπιστία μου. Υπήρχαν γιατροί που ήθελαν να φιμώουν ένα κακοποιημένο παιδί.
Μετά από μια δίκη επιμέλειας, όπου ο πατέρας μου έχασε το δικαίωμα να με επισκέπτεται, η μητέρα μου αρνήθηκε να ασκήσει μήνυση, παρά τα εύρηματα της ανάκρισης που στοιχειοθετούσαν υπόθεση στην Πολιτεία του Κονέκτικατ - λόγω, όπως ισχυρίστηκε ο εισαγγελέας, του εύθραυστου ενός "παιδιού - θύματος". Ο Γούντι Αλεν δεν καταδικάστηκε ποτέ για κανένα έγκλημα. Το ότι ξέφυγε παρά του ό,τι έκανε ήταν κάτι που με στοίχειωσε μεγαλώνοντας. Με κυρίευε η ένοχή που του είχα επιτρέψει να βρίσκεται κοντά σε άλλα νεαρά κορίτσια. Είχα τρομοκρατηθεί στην ιδέα πως κάποιος άντρας θα με άγγιζε. Ανέπτυξα διατροφική διαταραχή. Αρχισά να κόβω τον εαυτό μου.
Το μαρτύριο έγινε χειρότερο από το ίδιο το Χόλιγουντ. Ολοι εκτός από πολύτιμους λίγους (οι ήρωές μου) έκαναν τα στραβά μάτια. Οι περισσότεροι βρήκαν πιο εύκολο να δεχτούν την αμφιβολία των στοιχείων της ανάκρισης, να δηλώσουν "ποιος μπορει να πει τι συνέβη ακριβώς;", να υποκριθούν πως δεν έγινε τίποτα. Ηθοποιοί τον τιμούσαν σε τελετές βραβεύσεων, τα τηλεοπτικά δίκτυα τον καλούσαν σε εκπομπές, οι κριτικοί τον έβαζαν στα περιοδικά. Κάθε φορά που έβλεπε το πρόσωπο του - σε μια αφίσα, ένα t-shirt, στην τηλεόραση - μπορούσα μόνο να κρύψω τον πανικό μου μέχρι να βρω ένα μέρος για να είμαι μόνη μου και να καταρρεύσω.
Ξέρω πως όλη η υπόθεση έχει υποβιβαστεί στο "είπε αυτός, είπε αυτή". Αλλά για μένα είναι ή μαύρο ή άσπρο, γιατί ήμουν εκεί. Σκέφτηκα πλέον πως αν δεν μιλήσω, θα το μετανιώσω στο νεκροκρέβατό μου.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Γούντι Αλεν προτάθηκε για ακόμη ένα Οσκαρ. Αυτή τη φορά, αρνούμαι να καταρρεύσω. Για πολύ καιρό, η αποδοχή του Γούντι Αλεν με κρατούσε στη σιωπή. Την ένιωθα σαν μια φίμωση, σαν τα βραβεία να ήταν ένας τρόπος να μου πουν να σκάσω και να το βάλω στα πόδια. Αλλά άνθρωποι που επέζησαν μετά από σεξουαλική κακοποίηση που ήρθαν και με βρήκαν - για να με υποστηρίξουν και να μοιραστούν μαζί μου τις φοβίες τους να προχωρήσουν -, άνθρωποι που κατηγορούνται ως ψεύτες, που τους λένε ότι οι αναμνήσεις τους δεν είναι αληθινές, μου έδωσαν ένα λόγο για να μην είμαι σιωπηλή. Απλά και μόνο γιατί να ξέρουν και άλλοι πως δεν χρειάζεται να μένουν σιωπηλοί.
Σήμερα, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Είμαι ευτυχισμένη στο γάμο μου. Εχω την υποστήριξη των απίστευτων αδερφιών μου. Εχω μια μητέρα που βρήκε μέσα της ένα πηγάδια από θάρρος για να μας σώσει από το χάος που αυτός ο εισβολέας έφερε στο σπίτι μας. Αλλά υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που είναι φοβισμένοι και αγωνιούν να βρουν το θάρρος να πουν την αλήθεια. Το μήνυμα που στέλνει το Χόλιγουντ τους απασχολεί. Και αυτό είναι κάτι, ακόμη και για όλους εμάς που δεν είμαστε σταρ, για να αναλογιστούμε.»
Τι θα έκανες αν ήταν το παιδί σου, Κέιτ Μπλάνσετ; Λούις Σι Κέι; Αλεκ Μπόλντγουιν; Τι θα έκανες αν ήσουν εσύ, Εμα Στόουν; Ή εσύ, Σκάρλετ Γιόχανσον; Με ήξερες όταν ήμουν κοριτσάκι, Ντάιαν Κίτον. Με ξέχασες;
Ο Γούντι Αλεν είναι μια ζωντανή μαρτυρία για τον τρόπο που η κοινωνία μειώνει τα θύματα που επιβίωσαν από τη σεξουαλική κακοποίηση.
Οπότε, φανταστείτε την επτάχρονη κόρη σας να οδηγείται στη σοφίτα από τον Γούντι Αλεν. Φανταστείτε ότι περνάει μια ολόκληρη ζωή νιώθοντας ναυτία στην αναφορά του ονόματός του. Φανταστείτε έναν κόσμο που τιμά τον βασανιστή της.
Μπορείτε να το φανταστείτε; Τώρα, πείτε μου ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία του Γούντι Αλεν;»

Η απαντητική επιστολή του  Woody Allen στους NY Times

«Είκοσι ένα χρόνια πριν, όταν άκουσα για πρώτη φορά ότι η Μία Φάροου με είχε κατηγορήσει για κακοποίηση παιδιών, βρήκα την ιδέα τόσο γελοία που δεν είχα δώσει μια δεύτερη σκέψη. Ήμασταν μπλεγμένοι σε έναν τρομερά οξύ χωρισμό, με μεγάλη εχθρότητα μεταξύ μας και μια δίκη επιμέλειας που σταδιακά γινόταν όλο και πιο έντονη. Η ιδιοτελής διαφάνεια της εμπάθειάς της έμοιαζε τόσο προφανής που δεν προσέλαβα καν δικηγόρο για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Ήταν ο δικηγόρος των επαγγελματικών μου υποθέσεων, ο οποίος μου είπε ότι η κατηγορία έφτανε στην αστυνομία και πως θα χρειαζόμουν έναν ποινικό δικηγόρο.
Εγώ αφελώς πίστευα ότι η κατηγορία θα απορριφθεί γιατί φυσικά δεν είχα κακοποιήσει την Ντίλαν και κάθε λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να δει το σχέδιο πίσω από αυτήν. Η κοινή λογική θα έπρεπε να επικρατήσει. Ετσι κι αλλιώς, ήμουν ένας 56χρονος άνδρας που δεν είχα ποτέ πριν (ή μετά) κατηγορηθεί για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Εβγαινα με την Μια για 12 χρόνια και ποτέ σε αυτό το διάστημα δεν υποννόησε ποτέ ότι έκανα κάτι που να έμοιαζε με παράπτωμα. Τώρα, ξαφνικά, όταν είχα οδηγήσει μέχρι το σπίτι της στο Κονέκτικατ ένα απόγευμα για να επισκεφθώ τα παιδιά για μερικές ώρες, με μισή ντουζίνα ανθρώπους παρόντες, όταν ήμουν στα ευτυχισμένα πρώτα στάδια μιας χαρούμενης νέας σχέσης με τη γυναίκα που που θα παντρευόμουν - το ότι θα επέλεγα αυτή τη στιγμή για να ξεκινήσω μια καριέρα παιδεραστή θα έπρεπε να φανεί απίθανο ακόμη και στο μυαλό του πιο σκεπτικιστή. Το καθαρά παράλογο ενός τέτοιου τρελού σεναρίου μου είχε φανεί τελείως ψευδές.
Μολοταύτα, η Μία επέμεινε ότι είχα κακοποιήσει την Ντίλαν και την πήγε αμέσως σε ένα γιατρό για να την εξετάσει. Ο γιατρός είπε ότι η Ντίλαν δεν είχε κακοποιηθεί. Μετά πήγε με την Ντίλαν για παγωτό και όταν επέστρεψε σπίτι μαζί της το παιδί είχε αλλάξει την ιστορία του. Η αστυνομία ξεκίνησε την έρευνα. Δέχθηκα πρόθυμα να περάσω το τεστ του ανιχνευτή ψεύδους και φυσικά το πέρασα γιατί δεν είχα τίποτα να κρύψω. Ζήτησα και από τη Μια να εξεταστεί αλλά δεν το έκανε. Την περασμένη εβδομάδα μια γυναίκα με το όνομα Στέισι Νέλκιν, με την οποία έβγαινα πολλά χρόνια πριν, δήλωσε στον Τύπο πως όταν εγώ και η Μία βρισκόμαστα στα δικαστήρια για την επιμέλεια των παιδιών πριν 21 χρόνια, η Μία της ζήτησε να καταθέεσει πως ήταν ανήλικη όταν έβγαινα μαζί της, παρά το γεγονός πως ήταν ψέματα. Η Στέισι αρνήθηκε. Αναφέρω αυτό το γεγονός για να ξέρουμε όλοι με τι είδους χαρακτήρα έχουμε να κάνουμε εδώ. Μπορεί κανείς να φανταστεί εύκολα, μαθαίνοντας αυτό, γιατί δεν θα δεχόταν να υποβληθεί ποτέ σε ανιχνευτή ψεύδους.
Εν τω μεταξύ, η αστυνομία του Κονέκτικατ στράφηκε για βοήθεια σε μια ειδική μονάδα έρευνας που ασχολείται με τέτοιες περιπτώσεις - την Κλινική Σεξουαλικής Κακοποίησης Παιδιών του Yale - New Haven Hospital. Αυτή η αμερόληπτη ομάδα, από έμπειρους άνδρες και γυναίκες που ο εισαγγελέας εξέτασε σαν οδηγό για το ως προς το αν θα ασκήσει δίωξη, πέρασε μήνες για να κάνει μια σχολαστική έρευνα, συνεντεύξεις με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς καθώς και τον έλεγχο κάθε αποδεικτικού στοιχείου. Στο τέλος συνέταξαν τα πορίσματά τους τα οποία παραθέτω εδώ: "Κατά τη γνώμη των εμπειρογνωμόνων μας η Ντίλαν δεν κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον κύριο Αλεν. Επιπλέον, πιστεύουμε ότι οι δηλώσεις της Ντίλαν στη βιντεοκασέτα και και οι δηλώσεις κατά τη διάρκεια της εξέτασής μας δεν αναφέρονται σε πραγματικά γεγονότα που της συνέβησαν στις 4 Αυγούστου του 1992. Αναπτύσσοντα τη γνώμη μας, λάβαμε υπόψη μας τρεις υποθέσεις για να εξηγήσουμε τις δηλώσει της. Πρώτο ότι οι δηλώσεις της ήταν αληθινές και ο κύριος Αλεν την είχε όντως κακοποιήσει. Δεύτερον, πως οι δηλώσει της Ντίλαν δεν ήταν αληθινές, αλλά κατασκευασμένες από ένα συναισθηματικά τρωτό παιδί που βρέθηκε μέσα σε μια διαταραγμένη οικογένεια και ανταποκρινόταν στις διαταραχές της οικογένειάς της. Και τρίτον, ότι η Ντίλαν είχε καθοδηγηθεί και επηρεαστεί από τη μητέρα της, κυρία Φάροου. Ενώ μπορούμε να συμπεράνουμε πως η Ντίλαν δεν είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν η δεύτερη ή τρίτη υπόθεση είναι η σωστή. Πιστεύουμε ότι είναι πιο πιθανό ένας συνδυασμός των δύο αυτών υποθέσεων που εξηγεί καλύτερα τις κατηγορίες της Ντίλαν για σεξουαλική κακοποίηση."
Θα μπορούσε να είναι περισσότερο σαφής; Ο κύριος Αλεν δεν κακοποιήσε την Ντίλαν. Πιο πιθανό μια ευάλωτη επτάχρονη να καθοδηγήθηκε από τη Μία Φάροου. Αυτή η κατάληξη απογοήτευσε πολλούς ανθρώπους. Ο εισαγγελέας έχασε μια υπόθεση με celebrities και ο Δικαστής Ελιοτ Γουιλκ, που δίκαζε την επιμέλεια, έγραψε μια τελείως ανεύθυνη άποψη όταν η δίκη έφτασε στο θέμα της κακοποίησης πως "πιθανώς δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη."
Αλλά γνωρίζαμε τι συνέβη και δεν υπήρχε αμφιβολία πως δεν είχε υπάρξει σεξουαλική κακοποίηση. Ο Δικαστής Γουιλκ ήταν αρκετά σκληρός μαζί μου και δεν ενέκρινε ποτέ τη σχέση μου με τη Σουν-Γι, την θετή κόρη της Μία Φάροου, που ήταν τότε στα 20 της χρόνια. Με θεωρούσε έναν μεγαλύτερο άντρα που εκμεταλλεύτηκα μια πολύ νεότερή μου κοπέλα, πράγμα που εξόργισε την Μία σαν ανεπίτρεπτο, παρά το γεγονός πως έβγαινε με τον Φρανκ Σινάτρα όταν ήταν 19 ετών. Για να είμαστε δίκαιοι με τον Δικαστή Γουιλκ, ο κόσμος ένιωσε την ίδια άρνηση σε σχέση με μένα και την Σουν -Γι, αλλά αντίθετα με πως έμοιαζε, τα αισθήματά μας ήταν αυθεντικά και είμαστε παντρεμένοι και ευτυχισμένοι εδώ και 16 χρόνια με δύο υπέροχα παιδιά, και τα δύο υιοθετημένα. (Παρεπιπτόντως, στο τσίρκο των media φτάνουν και ψευδείς κατηγορίες, η Σουν -Γι και εγώ ελεγχθήκαμε εξονυχιστικά από τα δικαστήρια υιοθεσία και όλοι ευλόγησαν τις υιοθεσίες μας.)
Η Μία πήρε την επιμέλεια των παιδιών και οι δρόμοι μας χωρίστηκαν.
Ημουν πληγωμένος. Ο Μόουζις ήταν θυμωμένος μαζί μου. Τον Ρόναν δεν τον ήξερα καλά γιατί η Μία δεν με άφηνε να τον πλησιάσω από τη μέρα που γεννήθηκε και η Ντίλαν, την οποία λάτρευα και ήμασταν πολύ αγαπημένοι και εξαιτίας όλων αυτών η Μία τηλεφώνησε στην αδερφή μου οργισμένη και της είχε πει: "Μου πήρε την κόρη μου, τώρα εγώ θα πάρω τη δική του". Δεν την είδα ξανά ούτε μπόρεσα να της μιλήσω όσο σκληρά κι αν προσπάθησα. Την αγαπώ ακόμη βαθιά και ένιωσα ένοχος επειδή με το να ερωτευτώ την Σουν-Γι την έβαλα στη θέση του να την χρησιμοποιήσουν ως όπλο εκδίκησης. Η Σουν-Γι και εγώ κάναμε αμέτρητες προσπάθειες για να δούμε την Ντίλαν και η Μία τις σταμάτησε όλες, παρόλο που γνώριζε πόσο πολύ την αγαπούσαμε και οι δύο και εντελώς αδιάφορη για τον πόνο και τη ζημιά που προκαλούσε σε ένα μικρό κορίτσι μόνο και μόνο για να κατευνάσει τη δική της εκδικητικότητα.
Εδώ παραθέτω όσα είπε ο Μόουζις Φάροου, σε ηλικία 14 ετών, εκείνη την εποχή: "Η μητέρα μου με πιλατεύει να μισώ τον πατέρα μου επειδή διέλυσε την οικογένειά μας και κακοποίησε σεξουαλικά την αδερφή μου". Ο Μόουζις είναι σήμερα 36 ετών και οικογενειακός ψυχαναλυτής στο επάγγελμα: "Φυσικά και ο Γούντι δεν κακοποίησε την αδερφή μου", δήλωσε. "Τον αγαπούσε και ανυπομονούσε να τον δει όταν την επισκεπτόταν. Δεν του το εκρψε ποτέ, μέχρι τη στιγμή που η μητέρα μας πέτυχε να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα φόβου και μίσους εναντίον του". Η Ντίλαν ήταν 7, ο Ρόναν 4 και αυτό ήταν το σταθερό περιβάλλον χρόνο με το χρόνο.
Κάνω εδώ ένα διάλειμμα για να μιλήσω για την κατάσταση του Ρόναν. Είναι δικός μου γιος ή όπως υποστηρίζει η Μία του Φράνκ Σινάτρα; Η αλήθεια είναι πως μοιάζει πολύ του Φρανκ με τα μπλε μάτια και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, αλλά αν είναι αλήθεια τι σημαίνει αυτό; Οτι κατά τη διάρκεια της δίκης της επιμέλειας η Μία έλεγε ψέματα ενώ είχε ορκιστεί και αντιπροσώπευε παράνομα τον Ρόναν ως γιο μας; Ακόμη κι αν δεν είναι παιδί του Φρανκ, η πιθανότητα που αυτή βάζει στο τραπέζι, είναι μια ένδειξη πως είχε σχέσεις μαζί του μέσα στα χρόνια. Για να μην αναφέρω όλα τα χρήματα που πλήρωσα για διατροφή. Εδινα διατροφή στο παιδί του Φρανκ; Ξανά, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στην ακεραιότητα και την ειλικρίνεια ενός ανθρώπου που οργανώνει τη ζωή της με αυτόν τον τρόπο.
Τώρα είναι 21 χρόνια μετά και η Ντίλαν επανέρχεται με τις κατηγορίες που οι εμπειρογνώμονες του Γέιλ είχαν ερευνήσει και είχαν βρει ψευδείς. Συν μερικές ακόμη που προστέθηκαν και μοιάζουν να εμφανίστηκαν δια μαγείας κατά τη διάρκεια της αποξένωσής μας.
Οχι ότι αμφιβάλλω πως η Ντίλαν δεν έχει πιστέψει ότι έχει κακοποιηθεί, αλλά αν από την ηλικία των 7 ετών ένα ευάλωτο παιδί διδάσκεται από την ισχυρή μητέρα του να μισεί τον πατέρα του επειδή είναι ένα τέρας που την κακοποίησε, είναι απίστευτο ότι μετά από τόσα χρόνια αυτής της κατήχησης το πρόσωπο που ήθελε να μου προσδώσει η Μία ρίζωσε για τα καλά στο μυαλό της Ντίλαν. Ειναι να απορεί κανείς που οι εμπειρογνώμονες του Γέιλ είχαν εκφράσει την υπόθεση της καθοδήγηση από τη μητέρα 21 χρόνια πριν; Ακόμη και ο χώρος που η κατασκευασμένη κακοποίηση έλαβε χώρα ήταν μια κακή αλλά ενδιαφέρουσα επιλογή. Η Μια διάλεξε τη σοφίτα στο εξοχικό σπίτι, ένα μέρος που θα έπρεπε να έχει συνειδητοποιήσει πως δεν θα πήγαινα ποτέ γιατί είναι ένα μικροσκοπικό, στενό, κλειστό σημείο όπου κανείς δεν μπορεί σχεδόν να σταθεί όρθιος και εγώ είμαι υπερβολικά κλειστοφοβικός. Τη μία ή τις δύο φορές που μου είχε ζητήσει να ανέβω εκεί για κάποια δουλειά, το έκανα, αλλά γρήγορα για να φύγω. Αναμφισβήτητα η σοφίτα της ήρθε στο μυαλό από το τραγούδι του Αντρέ Πρεβίν "With my Daddy in the Attic". Είναι στον ίδιο δίσκο που ο Πρεβίν έγραψε για την προδοσία της Μία στη φιλία τους κλέβοντας τον άντρα της, Αντρέ "Beware of Young Girls". Κάποιος πρέπει να ρωτήσει αν η Ντίλαν έγραψε όντως την επιστολή ή καθοδηγήθηκε από τη μητέρα της; Αν η επιστολή ωφελεί την Ντίλαν ή απλά αυξάνει την άθλια ατζέντα της μητέρας της; Να με βλάψει. Υπάρχει ακόμη και μία άθλια προσπάθεια να μου κάνει επαγγελματικό κακό προσπαθώντας να εμπλέξει σταρ του σινεμά, πράγμα που μυρίζει περισσότερο Μία παρά Ντίλαν.
Μετά από όλα αυτά, αν το να μιλήσει ήταν πράγματι μια ανάγκη για την Ντίλαν, είχε μιλήσει πριν μερικούς μήνες στο Vanity Fair. Εδώ παραθέτω πάλι λόγια του Μόουζις Φάροου: "Γνωρίζοντας ότι η μητέρα μου μας συχνά μας χρησιμοποιεί ως ως πιόνια, δεν μπορώ να πιστέψω τίποτα απ ' όσα λέγονται ή γράφονται από κανέναν στην οικογένεια". Τελικά, η μία πιστεύει καν πως κακοποίησα την κόρη της; Η λογική θα έπρεπε να ρωτήσει: Μια μητέρα που πιστεύε πως η επτάχρονη κόρη της έχει κακοποιηθεί από έναν παιδόφιλο (ένα τρομερό έγκλημα) δίνει συγκατάθεση για μια σκηνή από ταινία της να χρησιμοποιοιηθεί προς τιμήν του παιδεραστή στις Χρυσές Σφαίρες;
Φυσικά και δεν κακοποίησα την Ντίλαν. Την αγαπούσα και ήλπιζα μια μέρα να καταλάβει πόσο είχε ξεγελαστεί και εκμεταλλευτεί από μια μητέρα που ενδιαφερόταν περισσότερο για το δικό της θυμό παρά για την ευημερία της κόρης της. Το να σε μαθαίνουν να μισείς τον πατέρα σου και να σε κάνουν να πιστέψεις ότι σε έχει κακοποιήσει, είναι ήδη ένα ψυχολογικό τίμημα για αυτήν την αξιολάτρευτη νεαρή γυναίκα και η Σουν-Γι και εγώ ελπίζουμε πως μια μέρα θα καταλάβει ποιος την έκανε θύμα και θα μας ξαναμιλήσει, όπως έκανε ο Μόουζις, με έναν τρόπο παραγωγίκο και βασισμένο στην αγάπη. Κανείς δεν θέλει να αποθαρρύνει θύματα κακοποίησης από το να μοιράζονται τις ιστορίες τους, αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως μερικές φορές υπάρχουν άνθρωποι που κατηγορούνται άδικα και αυτό είναι επίσης ένα καταστροφικό πράγμα. (Αυτό το άρθρο είναι η τελευταία μου λέξη σε όλο αυτό το θέμα και κανείς δεν θα απαντήσει εκ μέρους μου σε οποιοδήποτε περαιτέρω σχόλιο από οποιοαδήποτε πλευρά. Αρκετοί άνθρωποι έχουν ήδη πληγωθεί.)»

Η ανταπάντηση της Dylan Farrow στο Hollywood Reporter

«Για ακόμη μία φορά, ο Γούντι Αλεν επιτίθεται σε εμένα και την οικογένειά μου σε μια προσπάθεια να με διαψεύσει και να με φιμώσει - αλλά τίποτα από όσα λέει ή γράφει δεν αλλάζουν την αλήθεια. Εδώ και είκοσι χρόνια δεν έχω παραιτηθεί από το να περιγράφω τι μου έκανε. Θα κουβαλάω αυτές τις αναμνήσεις του πως επιβίωσα από αυτήν την εμπειρία για όλη μου τη ζωή.
Η ανοιχτή του επιστολή είναι το τελευταίο αναμάσημα των διαστρεβλώσεων και των απροκάλυπτων ψεμάτων με τα οποία με αντιμετωπίζει τα τελευταία είκοσι χρόνια. Επιμένει πως η μητέρα μου άσκησε τις ποινικές διώξεις - στην πραγματικότητα, ήταν ένας παιδίατρος που ανέφερε το περιστατικό στην αστυνομία με βάση τη δική μου εξιστόηρηση. Υποννοεί πως κανείς δεν παραπονέθηκε για τη συμπεριφορά του πριν από την επίθεση σε μένα - δικαστικά αρχεία αποδεικνύουν πως βρισκόταν σε θεραπεία για αυτό που ο ίδιος ο δικός του ψυχίατρος περιέγραψε ως "ανάρμοστη" συμπεριοφορά προς εμένα τόσο νωρίσ όσο το 1991. Με έναν καλά διατυπωμένο ισχυρισμό, δηλώνει ότι πέρασε τεστ ανιχνευτή ψεύδους - στην πραγματικότητα, αρνήθηκε να υποβληθεί στο τεστ από τις αρχές (προσέλαβε κάποιον τρίτο για να διεξάγει το τεστ, που οι αρχές αρνήθηκαν να δεχθούν ως αποδεικτικό στοιχείο). Αυτες και άλλες διαστρεβλώσεις έχουν ανατραπεί λεπτομερειακά από ανεξάρτητους και σεβαστούς δημοσιογράφους, συμπεριλαμβανομένου και αυτού εδώ του άρθρου.
Με όλες τις προσπάθειες να παραποιηθούν τα γεγονότα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως η αλήθεια περιέχεται σε δικαστικά αρχεία από την μοναδική δίκη που έγινε για την υπόθεση, στο Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Υόρκης το 1992. Αρνούμενο οποιαδήποτε επαφή μαζί μου το δικαστήριο:
Κατέρριψε τους "εμπειρογνώμονες" που απάλλαξαν τον πατέρα μου, αποκαλώντας τους "προκατειλημμένους από την αφοσίωση τους στον κύριο Αλεν", κριτικάροντας τον συγγραφέα της αναφοράς (που δεν με συνάντησε ποτέ) για την καταστροφή όλων των συμπληρωματικών αρχείων και αποκαλώντας τα συμπεράσματά τους "ωραιοποιημένα και γι' αυτό ελάχιστα πιστευτά".
Συμπεριέλαβε μαρτυρία από νταντάδες που υπήρξαν μάρτυρες ανάρμοστης σεξουαλικής συμπεριφορά ως προς εμένα.
Ανακάλυψε ότι "δεν υπάρχουν αξιόπιστες αποδείξεις για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό του κύριου Αλεν ότι η κυρία Φάροου καθοδηγούσε την Ντίλαν ή ότι η κυρία Φάροου ενήργησε με γνώμονα την επιθυμία για εκδίκηση εναντίον του επειδή αποπλάνησε την Σουν-Γι. Το συμπέρασμα του κύριου Αλεν για το στερεότυπο της "παρατημένης γυναίκας" ως υπερασπιστικό μέσο του είναι μια απερίσκεπτη προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή από την αποτυχία του να ενεργήσει ως ένας υπεύθυνος πατέρας και ενήλικος".
Κατέληξε με την απόδειξη "... αποδεικνύει ότι η συμπεριφορά του κυρίου Αλεν ως προς την Ντίλαν ήταν κατάφορα ανάρμοστη και πρέπει να ληφθούν μέτρα για την προστασία της".
Τελικά, ο εισαγγελέας της Πολιτείας του Κονέκτικατ βρήκε "πιθανό αίτιο" για την κατηγορία, αλλά αποφάσισε να μην το κάνει σε μια προσπάθεια να προστατέψει "το παιδί -θύμα", λαμβάνοντας υπόψη την ευάλωτη κατάστασή μου.
Από τα βάθη της καρδιάς μου, θα είμαι πάντοτε ευγνώμων από την απέραντη υποστήριξη που έλαβα από παιδιά που επέζησαν από μια τέτοια εμπειρία αλλά και αμέτρητους άλλους. Αν το να μιλήσω για την εμπειρία μου μπορεί να βοηθήσει άλλους να σταθούν απέναντι στους βασανιστές τους, θα αξίζει τον πόνο και την ταλαιπωρία που ο πατέρας μου μου προκαλεί. Ο Γούντι Αλεν έχει ένα οπλοστάσιο δικηγόρων και ατζέντηδων αλλά ένα πράγμα που δεν έχει με το πλευρό του είναι η αλήθεια. Ελπίζω αυτό να είναι το τέλος των φαύλων επιθέσεων και της καμπάνιας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης των δικηγόρων του και των ατζέντηδών του, όπως υποσχέθηκε. Δεν θα αφήσω την αλήθεια να θαφτεί και θα σιωπήσω».

(ελληνική μετάφραση δημοσιεύματα του τύπου)