Στη τελετή λήξης του Φεστιβάλ Beyond Borders 2023, η Εύα Στεφανή, μέλος της κριτικής επιτροπής, έκανε την παρακάτω δήλωση:

«Με αφορμή την ταινία What remains on the way και διαχωρίζοντας τη θέση μου από το σκεπτικό της διεθνούς επιτροπής του Φεστιβάλ Beyond Borders θα ήθελα να πω τα εξής:
Τις μέρες αυτές παρακολουθήσαμε πολλές ταινίες που πραγματεύονταν ζήτημα του προσφυγικού προβλήματος, την ίδια στιγμή που δίπλα μας συνέβαινε το εξής σκηνικό:
Από τη Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή, περίπου 50 πρόσφυγες, που σώθηκαν από πρόσφατο ναυάγιο κοντά στη Ρω κρατούνταν σε σκαλάκια δίπλα στο λιμεναρχείο του νησιού. Ανάμεσά τους 11 γυναίκες 5 παιδιά, το μικρότερο 3 μηνών.
Κοιμήθηκαν εκεί στα σκαλιά, επί 4 μέρες, ο ένας πάνω στον άλλον. Οι αρχές τους έδιναν μόνο νερό, και φαγητό έτρωγαν χάρη στην γενναιοδωρία μερικών κατοίκων, λιμενικών, τουριστών και ανθρώπων του φεστιβάλ. Η κατάσταση αυτή αποτελεί κατάφωρη παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων και παράβαση του άρθρου 5 του ελληνικού συντάγματος. Οι προσπάθειές μερικών από εμάς να συνεννοηθούμε με τις τοπικές αρχές για να δώσουν προσωρινό κατάλυμα και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης στους ανθρώπους σε χώρους άδειους, όπως για παράδειγμα το σχολείο, απέβησαν άκαρπες. Από ότι γνωρίζουμε έγιναν προσπάθειες από το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής για να συνεννοηθούν με τις τοπικές αρχές, οι οποίες πάλι αρνήθηκαν να συμμορφωθούν.
Την Παρασκευή το πρωί οι άνθρωποι έφυγαν για το κέντρο μεταναστών στην Κω. Μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα μία σπουδαία γυναίκα τελωνειακός, η κυρία Σέβη Ιωαννίδου προσέφερε το σπίτι της στις 11 γυναίκες και στα παιδιά για να πλυθούν και να αλλάξουν, δίνοντας τα μισά από τα δικά της ρούχα και παπούτσια. Η εμπειρία αυτή με έκανε να σκεφτώ ότι ως κινηματογραφιστές εμφανιζόμαστε συχνά ως σωτήρες επειδή ασχολούμαστε με ζητήματα που αφορούν ανθρώπους που βρίσκονται σε κίνδυνο ή ανάγκη αλλά όταν έρχεται η στιγμή να βοηθήσουμε ακαριαία με συλλογικές δράσεις δεν ανταποκρινόμαστε στο ύψος των περιστάσεων».