Λαμπερές τελετές έναρξης και λήξης, κατάμεστες αίθουσες προβολών, σταρ και συνεντεύξεις τύπου, εκθέσεις και ρετροσπεκτίβες: αυτή είναι συνήθως η πρόσοψη ενός πετυχημένου φεστιβάλ.
Μακριά όμως από τα φώτα της δημοσιότητας, στα παρασκήνια των φεστιβάλ κάτι άλλο συμβαίνει.
Αγορές και πωλήσεις, συναντήσεις ανάμεσα σε παραγωγούς και σκηνοθέτες, οικονομικές διαπραγματεύσεις, συμπαραγωγές και χρηματοδοτήσεις. Τα φεστιβάλ δεν είναι μόνο χώροι όπου ένας εναλλακτικός, διαφορετικός κινηματογράφος εκτίθεται σε δημόσια θέα. Είναι επιπλέον και τόποι όπου αυτός ο κινηματογράφος δημιουργείται.
Εκεί αποκτά τους οικονομικούς όρους και τις προϋποθέσεις για την ύπαρξη του.
Η αγορά ντοκιμαντέρ και το Pitching Forum 2002 στο περιθώριο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, η CineMart στο φεστιβάλ του Rotterdam, το φεστιβάλ του Βερολίνου (Berlinale): είναι χώροι που αποκαλύπτουν την κρυφή και αθέατη για τον κινηματογραφόφιλο, οικονομική σημασία των φεστιβάλ.
Ο Aleksandr Sokurov (Μητέρα και γιος), η Lucretia Martel (Ο Βάλτος), η Yesim Ustaoglu (Ταξίδι στον ήλιο), ο Lisandro Alonso (Ελευθερία), η Catherine Breillat (Romance): σ' αυτούς τους τόπους αναζητούν την οικονομική υποστήριξη για τις νέες τους ταινίες. Προερχόμενοι από χώρες όπου ο διαφορετικός κινηματογράφος ζει σε συνθήκες ασφυξίας (π.χ. Ρωσία, Τουρκία ή Αργεντινή), αναζητούν επαφές με χρηματοδότες, παραγωγούς και διανομείς. Αναζητούν το χρήμα.
"Το χρήμα είναι εδώ" δηλώνει η Lucretia Martel για την CineMart του Rotterdam.
[Data: Daily Tiger (1/2/2002), εφημερίδα του φεστιβάλ του Rotterdam.]

Δ.Μ.