(κριτική στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ )
Ο Μισέλ Δημόπουλος είναι κριτικός κινηματογράφου. Υπήρξε αρχισυντάκτης και διευθυντής του θρυλικού περιοδικού “Σύγχρονος Κινηματογράφος”, καλλιτεχνικός διευθυντής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1991-2004) και προγραμματιστής, μαζί με τον Γιάννη Μπακογιαννόπουλο, της Κινηματογραφικής Λέσχης στην κρατική τηλεόραση. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, μέσα σε λίγα χρόνια, αυτό μετεξελίθηκε από ένα στα όρια της ανυποληψίας τοπικό εθνικό φεστιβάλ σ' ένα διεθνές φεστιβάλ επιπέδου.
Σήμερα δουλεύει σε εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, είναι μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής στο Lisbon & Estoril Film Festival, ιδρυτικό μέλος των βραβείων LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και μέλος Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Europa Cinemas.
Του ζητήθηκε από την Εφημερίδα των Συντακτών (φ. 12/10/2014) να κρίνει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και κυρίως την πρόταση για επιστροφή του Ελληνικού Διαγωνιστικού Τμήματος...
Ακολουθεί η τοποθέτησή του:
«Απορώ με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για επιστροφή του Ελληνικού Διαγωνιστικού Τμήματος στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Δεν μπορώ να αντιληφθώ τι εξυπηρετεί ακριβώς. Οταν καταργήθηκε το 1998 και αντικαταστάθηκε από το Πανόραμα της παραγωγής της χρονιάς (με τα Κρατικά Βραβεία) νιώσαμε μια ανακούφιση, διότι θεωρούσαμε επιτέλους τελειωμένη την εποχή των παράλογων εντάσεων, των προστριβών και της ομφαλοσκοπίας που είχε συνοδέψει τον θεσμό τόσο χρόνια. Αλλά στη χώρα μας όλα ξεχνιούνται πολύ γρήγορα.
Από την άλλη, τα πράγματα έχουν αλλάξει, υπάρχουν πλέον τα Βραβεία της Ακαδημίας που αποτιμούν ψύχραιμα και με μαζική συμμετοχή το στίγμα της εγχώριας ετήσιας παραγωγής. Γιατί να προστεθούν άλλα βραβεία στη Θεσσαλονίκη; Ισως για να έχουν τα σωματεία του χώρου τη φιέστα τους όπως παλιά, ώστε να μπορούν να παραγοντίζουν ελεύθερα. Γεγονός είναι ότι οι κινηματογραφικοί θεσμοί τον τελευταίο καιρό απειλούνται από παλιομοδίτικες αντιλήψεις υποκινούμενες από συντηρητικά κέντρα (ΕΚΚ) και ιδιοτελείς επαρχιώτικους κύκλους (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης). Τι θέλουν όλοι αυτοί οι κύριοι: αποκαθήλωση και παλινόρθωση! Να γυρίσουμε ολοταχώς πίσω στα χρόνια της διαχειριστικής μοιρασιάς (κυβέρνηση-συνδικαλιστές)».
