b_505X0_505X0_16777215_00_images_1819_il-traditore.jpg

Il traditore, Marco Bellocchio
Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ξέσπασε πόλεμος μεταξύ των αφεντικών της μαφίας της Σικελίας με αφορμή το εμπόριο ηρωίνης. Ο Tommaso Buscetta φεύγει για να κρυφτεί στη Βραζιλία. Πίσω στην πατρίδα του, όμως οι συγκρούσεις συνεχίζονται και ο Buscetta από μακριά παρακολουθεί τους γιους και τα αδέλφια του να δολοφονούνται στο Παλέρμο. Γνωρίζει ότι μπορεί αυτός να είναι επόμενος. Συλλαμβάνεται από την αστυνομία της Βραζιλίας και εκδίδεται στην Ιταλία. Τότε ο Buscetta παίρνει μια απόφαση που θα αλλάξει τα πάντα στη μαφία: αποφασίζει να συναντηθεί με τον δικαστή Giovanni Falcone και να προδώσει τον αιώνιο όρκο πίστης που έδωσε στην Cosa Nostra.
«Η προδοσία μπορεί κάποιες φορές να είναι μια πραγματικά ηρωική πράξη», τονίζει ο σκηνοθέτης, καθώς εξηγεί το ενδιαφέρον του για τον Tommaso Buscetta, του οποίου η ομολογία έσπασε τον όρκο σιωπής που είχε κάνει στη μαφία. Ο Marco Bellocchio εξηγεί ότι αντιμετώπισε το Il Traditore ως μια ταινία «κοινωνικής καταγγελίας», χωρίς κάποια ρητορική ή ιδεολογία.
b_505X0_505X0_16777215_00_images_1819_mektoub-my-love-intermezzo.jpg
Mektoub, My Love: Intermezzo, Abdellatif Kechiche
Είναι το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών για την Amin. Ο νέος φωτογράφος περνά τα ζεστά βράδια με την Charlotte, την πρώην φίλη του γυναικοκατακτητή ξαδέλφου του. Συζητούν για λογοτεχνία και τη φωτογραφίζει. Κανείς δεν ξέρει ότι βλέπονται, ειδικά η Ophélie, η παιδική του φίλη , η οποία, αντίθετα, εμπιστεύεται τα προβλήματά της στον Amin: ο πατέρας της θέλει να αναλάβει αυτή το οικογενειακό αγρόκτημα, ο αρραβωνιαστικό της Clement θα επιστρέψει σύντομα από το Ιράκ για να παντρευτούν, είναι έγκυος από τον Τόνι και ο Τόνι θέλει να κρατήσει μυστική την σχέσή  τους. Η Ophélie σκέφτεται συνεχώς τις επιλογές της...
Δεύτερο μέρος μια τριλογίας, σ' αυτήν την κινηματογραφική απεικόνιση του καλοκαιριού στη Sète, ο σκηνοθέτης ρίχνει ένα  πολύ αισθησιακό βλέμμα ματιά στην χωρίς έγνοιες νεολαία, ακολουθώντας την περιπλάνηση τους και κινηματογραφόντας τη "ιδιαίτερη χάρη" των μεθυσμένων σωμάτων καθώς χορεύουν.
Ο σκηνοθέτης προτιμά τις άμεσες, συνεχόμενες λήψεις που ενισχύουν τη φυσικότητα της απόδοσης των ηθοποιών. "Αυτή η μέθοδος γυρίσματος με βοηθά να βρω και να βιώσω το συναίσθημα μιας ψυχής που υπάρχει" εξηγεί ο Kechiche. "Είχα πάντα ονειρευτεί να βρω έναν χαρακτήρα και έναν ηθοποιό που θα μπορούσα να παρακολουθήσω πάνω από αρκετές ταινίες. Κατά κάποιο τρόπο, το βιβλίο του François [το μυθιστόρημα "La Blessure, La Vraie"  του François Bégaudeau] μου επανέφερε αυτή την επιθυμία", εξηγεί ο γαλλο-τυνησιακός σκηνοθέτης. Και τονίζει  ότι είχε πάντα είχε τη φιλοδοξία να δημιουργήσει το κινηματογραφικό του ισοδύναμο της "La Comédie Humaine".

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή. επιμέλεια Δ.)