(μια συνέντευξη τύπου)

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν η νότια Γαλλία επηρέασε τη δουλειά μου, πιο σημαντικό ήταν ότι μεγάλωσα στην επαρχία, στην ύπαιθρο, σε ένα αγροτικό περιβάλλον. Αυτό σίγουρα διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου

ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ
[Το να κάνεις κινηματογράφο σημαίνει] να παρουσιάζεις τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο, όχι με τον τρόπο που ακολουθούν όλοι. Αλλιώς γιατί να υπάρχει ο κινηματογράφος;.
Ό,τι μ' ώθησε να ασχοληθώ με το σινεμά,  ήταν, το όνειρο που είχα να ξαναπλάσω τον κόσμο εξαρχής. Με ενδιαφέρει να προσεγγίσω άμεσα το πραγματικό και να δώσω την προσωπική μου άποψη, να θίξω ξανά το αληθινό και ταυτόχρονα να κάνω τον κόσμο να ονειρεύεται. Μου αρέσει η ιδέα του νατουραλισμού.

Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ
Το πιο περίπλοκο είναι να απεικονίσεις τη σεξουαλικότητα με τρόπο φυσικό κι αυτό επειδή πρόκειται για ένα θέμα που παραπέμπει σε κάτι που είναι στενά προσωπικό. Επιπλέον, μας δυσκολεύει να ξεφύγουμε από τα κλισέ, τα στερεότυπα και ό,τι έχουμε δει ήδη στο σινεμά. Αυτό που χρειάζεται κατά τη γνώμη μου, είναι να κάνουμε αναδρομή στις αναμνήσεις μας. Προσωπικά, μου χρειάστηκε πολύς χρόνος για να ασχοληθώ με το φύλο, με το σεξ. Η ταινία μου Ο άγνωστος της λίμνης / L'Inconnu du lac προέκυψε από μια εσωτερική ζύμωση για το πώς μπορούσα να καταπιαστώ με το πάθος, το πώς αυτό περνά μέσα από το σεξ, αλλά και με το πώς να προσεγγίσω τη σεξουαλικότητα μεταξύ ανδρών. Πιστεύω ότι δεν κατάφερα να το παρουσιάσω με φυσικό τρόπο. Είμαι αρκετά ευχαριστημένος από τη συγκεκριμένη ταινία, ωστόσο πιστεύω ότι θα μπορούσα να κάνω ένα βήμα παραπάνω.

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
Θα έλεγα ότι οι χαρακτήρες των ταινιών μου περισσότερο κινούνται σε μία κυκλική πορεία. Δεν ξέρω αν μπορούν να ξεφύγουν, μου αρέσει όμως η ιδέα να τρέχουν σε κύκλους. Επιπλέον, πιστεύω ότι ο κινηματογράφος πρέπει να είναι σωματικός.

Η ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ
Η λογοκρισία αφορούσε μόνο την αφίσα της ταινίας L'Inconnu du lac και μάλιστα μόνο σε δύο πόλεις, οι δήμαρχοι των οποίων τοποθετούνται εναντίον του γάμου ομόφυλων. Πιστεύω ότι το κοινό στοιχείο της δικής μου ταινίας με τη Ζωή της Αντέλ είναι ότι έχουμε ξεπεράσει την ομοφυλοφιλική θεματολογία. Ουσιαστικά δηλαδή, η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί το θέμα των ταινιών αυτών, αλλά πρόκειται για φιλμ μιλούν για τον πόθο, τον έρωτα, το πάθος. Πρόκειται για ταινίες που συμβάλλουν στην παγκοσμιοποίηση της ομοφυλοφιλίας, που αναφέρονται στον άνθρωπο γενικότερα. Με ενοχλεί να τις ονομάζουμε “γκέι ταινίες”. Βέβαια, σε σχέση με τη Ζωή της Αντέλ ( La vie d' Adèle - Chapitre 1 & 2 του Abdellatif Kechiche), αναρωτιέμαι επίσης τι σημαίνει για έναν ετεροφυλόφιλο σκηνοθέτη να γυρίζει μία ταινία με δύο γυναίκες που κάνουν έρωτα. Πιστεύω ότι αυτό αφορά κυρίως το θέαμα κι αυτό είναι κάτι που προσωπικά προσπαθώ να αποφύγω.

(αποσπάσματα από συνέντευξη τύπου που έγινε την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013, στο πλαίσιο του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης