(ένα βιογραφικό σημείωμα και μια συνέντευξη)

O Hong Sang-soo / Xονγκ Σανγκ-σου γεννήθηκε στη Σεούλ, το 1960. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Tσουνγκάνγκ, κι έπειτα πήγε στις HΠA, όπου έλαβε Bachelors Kαλών Tεχνών από το California College of Arts και Masters Kαλών Tεχνών από το Art Institute of Chicago. Eπιστρέφοντας στην Kορέα, εργάστηκε ως σκηνοθέτης στην τηλεόραση. Eνώ δίδασκε σεναριογραφία στο Iνστιτούτο Tέχνης της Kορέας, άρχισε να σκηνοθετεί μεγάλου μήκους ταινίες.
Προκάλεσε το ενδιαφέρον διεθνώς όταν η πρώτη του ταινία, με τον τίτλο The Day a Pig Fell Into the Well/ Tη μέρα που ένα γουρούνι έπεσε στο πηγάδι (1996), κέρδισε το βραβείο του Δράκου και του Tίγρη στο Διεθνές Φεστιβάλ του Bανκούβερ, το 1996, και το βραβείο του Tίγρη στο Διεθνές Φεστιβάλ του Pότερνταμ, το 1997. Στη συνέχεια, προβλήθηκε και στο Forum του Φεστιβάλ Bερολίνου και κέρδισε κι άλλα βραβεία. Πολλοί τη θεωρούν την καλύτερη κορεατική ταινία της δεκαετίας.
Aκολούθησε το The Power of Kangwon Province/ H δύναμη της επαρχίας Kανγκ-ουόν (1998), που έκανε πρεμιέρα στις Kάννες το 1998, στο πρόγραμμα "Un certain regard", όπου έλαβε Eιδική Mνεία. Mε τις πρώτες δύο ταινίες του, ο Xονγκ Σανγκ-σου είχε ήδη καθιερωθεί ως "ο πιο αξιόλογος σκηνοθέτης της Aσίας".
Mε τη Virgin Stripped Bare by Her Bachelors/ Nύφη που τη γδύνουν οι μνηστήρες της (2000), που επίσης έκανε πρεμιέρα στο "Un certain regard", ο Xονγκ Σανγκ-σου έμοιαζε πια να έχει δημιουργήσει ένα νέο, προσωπικό κινηματογραφικό είδος, σκιαγραφώντας με τρόπο ρεαλιστικό, αλλά και αριστοτεχνικό τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας και εξερευνώντας με γνώση το μυστήριο αυτό της ανθρώπινης φύσης.
H ταινία του On the Occasion of Remembering the Turning Gate. H στρεφόμενη πύλη (2002), μοιάζει αλλά και διαφέρει από τις προηγούμενες ταινίες του. Διατηρώντας το φλεγματικό του χιούμορ, ο σκηνοθέτης αφήνει τους χαρακτήρες του να περιπλανώνται ανεμπόδιστοι, δημιουργώντας έτσι μια αίσθηση ελευθερίας και πορείας μέσα στο άγνωστο.
Τα "Cahiers du Cinema" τον χαρακτήρισαν ως τον "πιο ενδιαφέροντα και ελπιδοφόρο σκηνοθέτη της Kορέας".

Μια συνέντευξη

Την Κυριακή 10/11/2002 ο Hong Sang-Soo έδωσε μια συνέντευξη στο πλαίσιο του 43ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μιλώντας για τον Κορεάτη σκηνοθέτη, ο καλλιτεχνικός διευθυντής των Νέων Οριζόντων Δημήτρης Εϊπίδης, τον χαρακτήρισε ως εκπρόσωπο των πιο ριζοσπαστικών τάσεων του σύγχρονου κινηματογράφου της Κορέας, "ενός κινηματογράφου που έχει καταλάβει τον υπόλοιπο κόσμο, αντιμετωπίζεται με σεβασμό και θαυμασμό, καθώς παράγει νέα δημιουργικά ταλέντα του επιπέδου του Hong Sang - Soo".
Ο ίδιος ο Hong Sang-Soo  επισήμανε, βέβαια, ότι η ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο ήταν τυχαία: "Δεν ονειρευόμουν από παιδί να γίνω σκηνοθέτης. Απλώς, όταν ήμουν 20 ετών, γνώρισα κάποιον, ο οποίος μου έκανε μια σχετική πρόταση. Συνεργαστήκαμε, μου άρεσε και απλώς συνέχισα".

"Μου αρέσουν τα απλά έργα"
"Θέλω τα έργα μου να είναι το δυνατόν πιο απλά όσον αφορά την αισθητική τους ή τον τόνο τους. Ανέκαθεν προτιμούσα τα απλά έργα και στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο, εξου και η αρχική μου κλίση προς την απλότητα", τόνισε ο Hong Sang - Soo και πρόσθεσε:"Θεωρώ τη μορφή και το περιεχόμενο των ταινιών μου δύο αλληλένδετα στοιχεία. Δεν είναι δυνατόν να γίνει διάκριση μεταξύ τους. Η διάκριση γίνεται μόνο στη θεωρία, ενώ το κοινό προσπαθεί να αντιληφθεί το έργο στο σύνολό του, κάνει γενικεύσεις και τείνει να δίνει μεγαλύτερη σημασία στο περιεχόμενο. Όταν μια ταινία μου γίνεται αγαπητή στο κοινό, δεν θεωρώ ότι αυτό οφείλεται μόνο στο περιεχόμενό της, αλλά και στη μορφή, η οποία κάνει κατανοητό και αντιληπτό το περιεχόμενο. Αν θα έπρεπε αναγκαστικά να διαλέξω, θα επέλεγα τη μορφή".

"Εμπνέομαι από τη ζωή"
Αναφερόμενος στον τρόπο που δουλεύει, ο Hong Sang-soo ανέφερε ότι προσπαθεί να ζήσει τη ζωή όσο το δυνατόν πιο έντονα και μέσα από αυτό βρίσκει έμπνευση. "Ξεκινώ από τυχαία περιστατικά. Στη συνέχεια επεξεργάζομαι αυτό το υλικό και παίρνω κάποιες αποφάσεις, προσπαθώ να επιλέξω μια μορφή η οποία θα ταιριάζει στο υλικό. Το σημαντικότερο κίνητρο για να γυρίζω ταινίες είναι η περιέργειά μου. Θέλω να δω τι θα συμβεί αν βάλω μαζί το συγκεκριμένο υλικό με τη συγκεκριμένη μορφή, τι θα γίνει αν τα συνδυάσω, ποια θα είναι η αντίδραση του κοινού".
Δίνοντας περισσότερες λεπτομέρειες για τον τρόπο που εργάζεται, ο Hong Sang - Soo είπε ότι συνήθως το σκριπτ του είναι 22 με 30 σελίδες, με βασική δράση και ελάχιστους διαλόγους: "Ξεκινώ τα γυρίσματα και κάθε μέρα, στον χώρο δουλειάς, κάθομαι σε έναν υπολογιστή για μία ώρα και τότε γράφω τις σκηνές που θα γυριστούν εκείνη τη μέρα. Στη συνέχεια, μοιράζω τους διαλόγους στους ηθοποιούς, κάνω περιγραφή της δράσης και μετά ξεκινούν τα γυρίσματα".

"Ο κινηματογράφος προάγει την παγκοσμιοποίηση"
Ο Κορεάτης σκηνοθέτης τάχθηκε κατά της παγκοσμιοποίησης, καθώς θεωρεί ότι το μέγεθος της κοινωνίας στην οποία ανήκει ένα άτομο είναι σημαντικό στοιχείο. "Ο κινηματογράφος θα μπορούσε να δώσει μια απάντηση στα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης. Επί του παρόντος, όμως, την προάγει. Για παράδειγμα, ένα σωρό ταινίες του Χόλιγουντ προβάλλονται σε πάρα πολλές χώρες. Αντίθετα, εγώ θεωρώ ότι κάθε χώρα θα έπρεπε να έχει την ευκαιρία να εκφράσει τη δική της προβληματική, τις δικές της ανησυχίες, με τον δικό της τρόπο. Όμως, οι αίθουσες προβάλλουν κατά κόρον τις χολιγουντιανές ταινίες και έτσι περιορίζεται η δυνατότητα των λοιπών σκηνοθετών να χρησιμοποιήσουν το συγκεκριμένο μέσο".
"Η Κορέα είναι μια από τις λίγες χώρες, όπου στην πλειονότητά της η παραγωγή αντιστοιχεί σε Κορεάτες σκηνοθέτες. Έχουμε το λεγόμενο σύστημα ποσοστώσεων στις προβαλλόμενες ταινίες, βάσει του οποίου τουλάχιστον το 50% των ταινιών που κυκλοφορούν πρέπει να είναι κορεατικές παραγωγές. Παλεύουμε, λοιπόν, με τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες επιθυμούν την κατάργηση του συστήματος αυτού".
Αναφερόμενος στο αν θα μπορούσε να δουλέψει σε κάποια άλλη χώρα, επισήμανε: "Υπάρχουν λίγα στοιχεία που είναι καθορισμένα από την κορεατική κουλτούρα στις ταινίες μου. Ένα από αυτά είναι η γλώσσα. Με τη μετάφραση, γνωρίζω ότι το ξένο κοινό χάνει ένα κομμάτι του περιεχομένου. Εξαιτίας της γλώσσας, φοβάμαι ενδεχομένως λίγο να δουλέψω σε κάποια άλλη χώρα, αν και δεν το θεωρώ αδύνατο. Το θεωρώ μια πρόκληση και ίσως το κάνω".

(πηγή δελτίο τύπου 43ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)